ثبت شرکت سهامی خاص

سیستم های حمل و نقل از جمله بخش های مهم و اساسی در هر کشور محسوب می شوند. با افزایش روزافزون جمعیت و در نتیجه افزایش بیش از پیش تقاضای حمل و نقل ، اهمیت شکل گیری مجموعه های حمل و نقل بیش از پیش نمایان شده است. در این راستا ، راه اندازی و ثبت شرکت های حمل و نقل از جمله اقدامات مهم و اصولی است که می تواند در جهت رفع نیازهای افراد و آسایش و راحتی آن ها بسیار کارساز باشد.

برای ثبت شرکت حمل و نقل درون شهری لازم است قبل از هر کاری با اصول و قواعد و قوانین و مراحل ثبت شرکت آشنا باشید. ما در این مطلب سعی نموده ایم تا شما عزیزان را با این مراحل آشنا نماییم . خوانندگان محترم جهت کسب اطلاعات بیشتر در این رابطه می توانند مقالات ذیل را نیز مورد مطالعه قرار دهند :

- ثبت شرکت حمل و نقل بین المللی کالا در ایران

- تعرفه و هزینه های ثبت شرکت

- نحوه ی ثبت شرکت به صورت آنلاین در سایت اداره ثبت شرکت ها

• اقدامات لازم برای ثبت شرکت حمل و نقل درون شهری چیست ؟

جهت انجام این کار، ابتدائاَ لازم است تا محدوده ی کاری شرکت اعم از ( محدوده ی شهری ، محدوده ی بین شهری و یا در سطح بین المللی ) تعیین و مشخص گردد.

خدمات حمل و نقل " درون شهری " از جمله موضوعاتی است که بدون نیاز به دریافت مجوز از سازمان ها و ارگان ها به ثبت می رسند. لذا در صورتی که افراد بخواهند شرکت حمل و نقل درون شهری تاسیس نمایند، می توانند بدون اخذ مجوز در زمان ثبت این نوع شرکت اقدام نمایند. ( لازم به ذکر است، ثبت کردن شرکت حمل و نقل درون شهری برای عموم افراد آزاد می باشد) .

پس از انتخاب موضوع و تعیین محدوده ی شرکت ، صحبت از نوع شرکت به میان می آید. منظور از نوع شرکت به این معنی است که تمایل شما به ثبت چه نوع شرکتی می باشد . جهت ثبت شرکت قالب های متعددی ( نظیر شرکت با مسئولیت محدود، سهامی خاص ، تضامنی و . ) وجود دارد که می توان با توجه به تعداد اعضا و نوع فعالیت مورد نظر قالب ثبتی مناسب را انتخاب نمود. با این وجود، شرکت های حمل و نقل درون شهری اکثراَ در قالب شرکت با مسئولیت محدود به ثبت می رسند . زیرا :

- شرکت های با مسئولیت محدود را می توان با حداقل دو شریک تشکیل داد.

- تشکیل شرکت با مسئولیت محدود ، بسیار ساده تر از تشکیل شرکت سهامی و حتی شرکت سهامی خاص است. اداره کردن شرکت با مسئولیت محدود نیز آسان تر است و معمولاَ توسط یک یا دو مدیر انجام می شود.

- ثبت شرکت با مسئولیت محدود ، علی الاصول با مبلغ کمی سرمایه هم میسر است.

- مسئولیت شرکای شرکت با مسئولیت محدود ، فقط تا میزان ( نه نسبت ) سرمایه خود در برابر قروض و تعهدات شرکت است. زیرا شرکت با مسئولیت محدود از شرکت های سرمایه ای می باشد. مثلاَ با فرض وجود 4 شریک و 100 میلیون سرمایه برای هر شریک، شرکت یک میلیارد بدهی داشته باشد، مسئولیت شرکا فقط تا میزانی است که در شرکت وارد کرده اند و نسبت به مازاد آن مسئولیتی ندارند.

در ادامه به تشریح شرکت با مسئولیت محدود و سهامی خاص می پردازیم.

معرفی شرکت با مسئولیت محدود و مدارک مورد نیاز ثبت آن :

به موجب ماده 94 قانون تجارت ، شرکت با مسئولیت محدود شرکتی است که بین دو یا چند نفر برای امور تجارتی تشکیل می شود و هر یک از شرکا بدون این که سرمایه به سهام یا قطعات سهام تقسیم شده باشد، فقط تا میزان سرمایه خود در شرکت مسئول قروض و تعدات شرکت است.

تشکیل شرکت با مسئولیت محدود موکول به حدوث دو امر است :

الف) شرکتنامه نوشته و امضاء شده باشد.

ب) سرمایه تماماَ تادیه و پرداخت شده باشد.

در شرکت های با مسئولیت محدود برخلاف شرکت های سهامی، کل سرمایه نقدی می بایست در ابتدا پرداخت شده و سهم الشرکه غیرنقدی نیز ارزیابی و تسلیم شده باشد. در نام شرکت با مسئولیت محدود ، رعایت دو شرط ذیل اامی است :

1) عبارت " با مسئولیت محدود " می بایست در آن قید شود. در غیر این صورت شرکت مذکور در برابر اشخاص ثالث شرکت تضامنی محسوب شده و تابع مقررات آن خواهد بود.

2) در نام شرکت نبایستی اسم هیچیک از شرکاء آورده شود والا شریکی که نامش در اسم شرکت ذکر شده باشد، در مقابل اشخاص ثالث حکم شریک ضامن را خواهد داشت.

مدارک مورد نیاز برای ثبت شرکت با مسئولیت محدود :

1) شرکت نامه و تکمیل آن و امضا ذیل شرکت نامه توسط کلیه سهامداران ( 2 برگ )

2) تقاضانامه ثبت کردن شرکت با مسئولیت محدود و تکمیل آن و امضا ذیل تقاضانامه توسط کلیه سهامداران ( 2 برگ )

3) اساسنامه ی تکمیل شده و امضا ذیل تمام صفحات آن توسط کلیه سهامداران ( دو جلد )

4) دو نسخه صورتجلسه ی مجمع عمومی موسس که به امضا سهامداران و بازرسین رسیده باشد.

5) دو نسخه صورتجلسه ی هیات مدیره که به امضا سهامداران و بازرسین رسیده باشد.

6) تصویر برابر با اصل مدارک احراز هویت کلیه ی شرکا،مدیران و هیات نظار(در مواردی که تعداد شرکا بیش از دوازده نفر باشد)

7) اصل گواهی عدم سوپیشینه جهت اعضا ی هیات مدیره،مدیر عامل

8) تاییدیه هیئت مدیره اشخاص حقوقی سهامدار،مبنی بر غیر دولتی بودن آن

9) معرفی نامه نمایندگان، در صورتیکه سهامداران و اعضا هیئت مدیره از بین اشخاص حقوقی باشند و ارائه تصویر رومه رسمی آگهی تاسیس یا آخرین تغییرات آن

10) اصل مجوز فعالیت از مراجع ذیربط در مواردی که ثبت موضوع نیاز به مجوز داشته باشد.

11) اصل وکالتنامه ی وکیل دادگستری در صورتی که ثبت شرکت توسط وکیل صورت پذیرد.

لازم به توضیح است اوراق تقاضانامه و شرکتنامه به دلیل بهادار بودن صرفاَ می بایست از محل اداره ثبت شرکت ها تهیه گردند.

معرفی شرکت سهامی خاص و مدارک مورد نیاز ثبت آن :

شرکت سهامی خاص، شرکت بازرگانی است و سرمایه آن که قانوناَ در موقع تاسیس از یک میلیون ریال کمتر نخواهد بود، به سهام تقسیم شده و کلیه سهام آن به وسیله سهام داران تعهد و تامین می گردد و مسئولیت صاحبان سهام که تعداد آن ها نباید کمتر از سه نفر باشد، محدود به مبلغ اسمی سهام آن هاست. سرمایه ی شرکت سهامی خاص بوسیله ی خود موسسین تامین می شود .

سهام شرکت های سهامی خاص در بورس اوراق بهادار قابل خرید و فروش نیست اما توسط افراد به سهولت قابل معامله می باشد.در شرکت سهامی خاص، اوراق قرضه منتشر نمی شود و انتقال سهام در این شرکت ها، مشروط به موافقت سایر شرکاء می باشد.

این نوع شرکت جهت اخذ نمایندگی ها و یا شرکت در مناقصات و مزایدات دولتی و نمایشگاه ها و همچنین اخذ تسهیلات بانکی از اعتبار نسبناَ خوبی برخوردار است.

مدارک مورد نیاز ثبت کردن شرکت سهامی خاص :

1) اظهارنامه شرکت سهامی خاص که توسط اداره مربوطه به صورت فرم چاپ شده است. 2 نسخه

2) اساسنامه شرکت سهامی خاص که توسط مؤسسین تهیه می شود. 2 جلد

3) صورت جلسه مجمع عمومی مؤسسین. 2 برگ

4) صورت جلسه هیأت مدیره با امضای مدیران منتخب. 2 نسخه

5) فتوکپی شناسنامه کلیه سهامداران و بازریس یا بازرسان.

6) ارائه گواهی پرداخت حداقل 35% سرمایه شرکت از بانکی که حساب شرکت در شرف تأسیس درآنجا افتتاح شده است.

7) ارائه مجوز در صورت نیاز( بنا به اعلام اداره ثبت شرکت ها)

8) ارائه تقویم نامه کارشناس رسمی دادگستری در صورتی که آورنده سرمایه شرکت اموال غیر نقدی ( منقول یا غیر منقول ) را معرفی کرده باشد.

9) ارائه اصل سند مالکیت در صورتی که اموال غیر منقول جهت سرمایه شرکت معرفی شده باشد.

10) انتقال مال غیرمنقول به نام شرکت.

 

کشور عراق به عنوان همسایه غربی ایران از مهم ترین شرکای تجاری جمهوری اسلامی محسوب می شود و با عنایت به مشترکات فراوان فرهنگی، دینی، مذهبی، تاریخی و حتی در مشترکات زبانی و تاریخی جایگاه ویژه ای در روابط دو جانبه کسب کرده است.

• از جمله مزایای ثبت شرکت درعراق به شرح ذیل می باشد :

امکان مشارکت در مناقصات خرید و ساخت و ساز عراق صرفاَ برای دارندگان شرکت در عراق  -

اخذ اقامت دائم و روادید تجاری متعدد -

امکان خرید یا اجاره ملک ، دفتر کار ، انبار ، خودرو و غیره -

- امکان مراجعات سریع به ادارات، اتحادیه ها و دفاتر تجاری در غراق ارزیابی مستمر بورس کالاهایی، رقبا ، نرخ های بازار و غیره  

سریع قبل از دیگر تامین کنندگان خارج از کشور به مقررات اقتصادی  دستیابی  -

امکان واردات کالا مستقیماَ توسط خارجیان مقیم از ایران و دیگر کشورها به عراق -

به خارج  امکان صادرات انواع کالاهای عراقی و صادرات مجدد از عراق -

دستیابی اولیه درخواست های خریداران بخش دولتی و خصوصی عراق -

امکان پیگیری مطالعات پولی و بانکی بهتر از وارد کنندگان و خریداران -

امکان عضویت در برخی اتحادیه ها و تشکل های اقتصادی و صنعتی -

امکان اخذ روادید بسیاری از کشورهای خارجی از جمله اروپایی و آمریکایی-

• مدارک مورد نیاز جهت ثبت شرکت در عراق :

چنانچه ثبت شرکت مستقل و جدید ایرانی در عراق مد نظر باشد و یا ثبت شرکت همراه با اتباع عراقی، نیاز به مدارک ذیل می باشد :

- اصل شناسنامه ایرانی به همراه ترجمه رسمی آن به عربی

- اصل گذرنامه ایرانی به همراه ترجمه رسمی آن به عربی

- ترجمه رسمی سوابق کاری

- ترجمه رسمی عدم بدهی به سیستم مالیاتی کشور ایران

- فرم های تکمیل شده اداره ثبت شرکت های عراق

- گواهی عدم سوء پیشینه کیفری ترجمه رسمی شده به عربی

- اصل کارت بازرگانی(در صورت موجود بودن)

* تذکر: کلیه مدارک ترجمه شده فوق باید به تایید سفارت جمهوری عراق در تهران برسد.

• تقاضا و مقررات ثبت شرکت در کشورعراق

1- متقاضیانی که متمایل به تاسیس شرکت در عراق می باشند باید طبق مفاد قانون شرکت ها دو نسخه از فرم مخصوص ثبت شرکت که در اداره ثبت شرکت ها موجود می باشد تکمیل نمایند.(نسخه ای در آن اداره بایگانی می شود و نسخه دوم به متقاضی مسترد می گردد).

2- سایر مدارک مورد نیاز اداره ثبت شرکت ها برای ثبت شرکت عبارتند از :

الف- نام شرکت

ب- موضوع فعالیت بازرگانی

ج- نشانی دفتر شرکت در عراق همراه با شماره تلفن و فاکس و ایمیل دفتر در عراق

د- نوع شرکت : سهامی، با مسئولیت محدود، تضامنی، انفرادی، ساده

ه- مالکیت شرکت : کاملا عراقی است، بخشی از آن متعلق به کشورهای خارجی است.

و- پاسخ دادن آری یا خیر به سوالاتی که در ارتباط با نوع کار و فعالیت شرکت در عراق مانند :

- خرید املاک یا استخراج منابع طبیعی و اجرای طرح های زیر بنایی

- خرید و فروش کالا به طور عمده و خرده

- نمایندگی بازرگانی شرکت خارجی

ز- نام و نشانی دفتر نمایندگی بازرگانی شرکت خارجی در عراق همراه با شماره تلفن و فاکس و ایمیل دفتر در عراق همچنین مدارک نیز باید پیوست اطلاعات درخواستی متقاضیان گردد مانند : نمایندگان و دارندگان امضای مجاز از سوی شرکت همچنین مشخصات اعضای هیات مدیره شرکت یا نمایندگان قانونی آنها و فرد تعیین شده از سوی رئیس هیات مدیره برای ثبت شرکت در عراق

ح- اقرار متقاضیان تاسیس شرکت مبنی بر صحت اطلاعات مندرج در فرم ویژه هنگام ثبت شرکت

3- مدارک ذیل هنگام ارائه تقاضا نیاز می باشد :

- اساسنامه شرکت امضاء شده از سوی هیات موسس یا نمایندگان قانونی آنها

- گواهی بانکی مبنی بر پرداخت سرمایه شرکت و هزینه های مربوط به ثبت شرکت که این هزینه ها شامل مبالغ ذیل می باشد :

الف : مبلغ 2000.000 دینار به عنوان حداقل سرمایه اولیه شرکت سهامی

ب : 1000.000 دینار به عنوان حداقل سرمایه اولیه شرکت با مسئولیت محدود

ج: مبلغ 50.000 دینار به عنوان حداقل سرمایه اولیه سایر شرکت ها

- در صورتی که شرکت مورد نظر در صدد پذیره نویسی برای تکمیل سرمایه خود باشد باید اعلامیه پذیره نویسی که به امضای هیات موسس رسیده باشد ارائه دهد.

- در صورتی که فعالیت شرکت مورد نظر فروشندگی کالا(عمده و خرده) در عراق باشد، باید مبلغ 100.000دلار آمریکا به حساب بانکی وزارت بازرگانی که متعاقبا اعلام می شود واریز نماید.

- اگر چنانچه متقاضیان درخواست گشایش شعبه یا دفتر نمایندگی شرکت های خارجی باشند باید سند نمایندگی قانونی در رابطه با شرایط افتتاح نمایندگی شرکت های خارجی همراه با سایر مدارک مورد نیاز را به اداره ثبت شرکت ها ارائه نمایند.

- اتباع خارجی باید اصل گذرنامه معتبر و اتباع عراقی باید اصل شناسنامه و کارت ملی خود را ارائه دهند.

4- اگر چنانچه اسناد ومدارک مورد نیاز برای ثبت شعبه یا نمایندگی بازرگانی شرکت های خارجی به زبان عربی یا انگلیسی نباشد باید توسط مترجم رسمی دادگستری به زبان عربی ترجمه وتأیید شود.

5- پس از تکمیل و ارائه مدارک مربوط به ثبت شرکت پیگیری های ذیل باید توسط متقاضیان دنبال شود :

- کسب اطمینان از تکمیل و کامل بودن مدارک مربوطه

- مدارک ناقص را متعاقبا تکمیل نماید.

- دریافت رسید هنگام تحویل مدارک از مرجع ثبت مبنی بر ارائه مدارک

- مدارک کامل از تاریخ دریافت آن ها در دفاتر اداره ثبت شرکت ها ثبت می گردد.

- تقاضانامه شماره گذاری موقت می شود.

6- مرجع ثبت کننده باید نظر موافق یا مخالف خود را نسبت به تقاضانامه ها ظرف مدت 10 روز از تاریخ دریافت اعلام نماید، مرجع ثبت کنده فقط تقاضاهایی که با دستور العمل وزارتی مغابرت داشته باشد را رد می نماید.

7- مرجع ثبت کننده در صورت موافقت با تقاضانامه ها برای نمایندگان شرکت های خارجی پروانه بازرگانی با قید نام و نشانی شرکت ومهر وامضای اداره ثبت شرکت ها صادر می نماید.

8- بنگاه بازرگانی از تاریخ ثبت و صدور پروانه بازرگانی از یک شخصیت حقوقی وقانونی برخوردار و تابع قوانین ومقررات دستگاه قضایی عراق می گردد.

9- مرجع ثبت کننده نسخه ای از نام دفاتر نمایندگی بازرگانی شرکت های خارجی به ثبت رسیده را در رومه رسمی منتشر می نماید.

10- مرجع ثبت کننده نسخه ای از نام دفاتر بازرگانی به ثبت رسیده را با کد ویژه به وزارتخانه های دارایی (اداره مالیات) و برنامه ریزی وکار وامور اجتماعی وسایر مراجع ذیصلاح دولتی ارسال می کند.

11- مرجع ثبت کننده چکیده ای از رزومه شرکت ثبت شده و نوع فعالیت آن را در سایت اینترنتی وزارت بازرگانی ارسال می نماید تا عموم مردم از طریق این شبکه در حریان نام وفعالیت شرکت جدید التأسیس قرار گیرند.

 

شخصی که اظهارنامه حمایت از اختراع را به یک از ادارات کشورهای عضور کنوانسیون پاریس تسلیم کرده است
اکتساب حق، تحصیل حق
خود یا جانشین قانونی وی می تواند در مدت زمان مقرر شده در کنوانسیون پاریس ( 12 ماه ) حقوق خاصی را در موقع تقاضای حمایت درتمامی کشورهای عضو کنوانسیون پاریس کسب نماید که این حق، (( حق تقدم)) نامیده می شود.

یکی از ارزشمند ترین مخلوقات خداوندی که بنا به وحی او در خدمت انسان قرار گرفته، زنبور عسل است.ه ای کوچک با بهره های بزرگ، برای کشف این خادم الهی تا کنون محققین و متخصصین با سالها علم و تجربه به بخشی از سودمندی های وی پی برده اند و هنوز جای کاوش های بیشتر وجود دارد؛زمانی همه طالب نوش این ه عجیب و مفید بودند ولی امروز برای نیش آن هم خریدارانی وجود دارد،زیرا همانطور که نوش آن شفا است، نیش آن هم به تشخیص دانش امروزی دواست؛زندگی و بقای هر موجود با مرگ موجود یا موجودات دیگری همراه است،تنها موجودی که تغذیه اش نه تنها کوچکترین آسیبی به هیچ موجودی وارد نمی کند،بلکه حیات جدیدی به هزاران موجود می بخشد.

به طور کلی راه و روش زندگی زنبورعسل از همه موجودات عالم متمایز است و به یقین زنبور عسل یکی از معجزات و معماهای خلقت است؛نقش عظیم زنبور عسل در حفظ فلور گیاهی جنگل ها و مراتع و محیط زیست و همچنین افزایش محصولات کشاورزی می باشد؛ زنبور عسل علاوه بر گرده افشانی گیاهان که در حقیقت از این راه بیشترین استفاده را به انسان می رساند،به واسطه تولید محصولاتی مثل: عسل، موم، ژل رویال، و زهر در صنعت زنبور داری و بسیاری از صنایع دیگر مثل صنایع دارو سازی، آرایشی، شمع سازی، نساجی، کاغذ سازی، چرم سازی، و غیره نقش دارد و با اشتغال زایی در بخش های مربوط به تولید ابزار آلات زنبور داری، کارگاه های کندو سازی، کارخانه های بسته بندی عسل و کارگاه های آج موم نقش خود را در اقتصاد کشور ایفا می کند.

• تاریخچه زنبورداری در دنیا :
بشر تغییری در زندگی زنبورعسل نداده است، زنبورعسل همان است که هزاران سال قبل بوده ولی بشر در مورد بیولوژی و طرز نگهداری زنبور عسل در کندوی ساخت خود اطلاعات و تجربیات زیادی کسب کرده است.
به طور دقیق آشکار نیست که از چه زمانی زنبورعسل از سایر زنبورها جدا شده و به جمع آوری شهد و گرده گل های روی آورده است، طبق نظر دانشمندان قدمت این ه از 60 تا150 میلیون سال قبل تخمین زده می شود.
از نقوشی که روی سنگ حکاکی شده واقع در غاری از دوران حجر در کوه های شرقی اسپانیا به دست آمده است،چنین استنباط می شود که بشر 16-8 هزارسال پیش از میلاد زنبورعسل را می شناخته و از عسل و موم آن استفاده می کرده است.
اولین اثری که از زنبورعسل به دست آمد، فسیلی است متعلق به چهل میلیون سال قبل که در آن زنبورعسل در داخل صمغ درخت محبوس شده، این فسیل در موزه زنبورعسل در شهر وایماردر آلمان غربی نگهداری می شود.
در ادیان الهی نیز از عسل به نیکی یاد شده است و در قرآن کریم نیز سوره ای به نام سوره نحل (زنبورعسل) نام گذاری شده است و از عسل به عنوان غذای شفابخش نام برده شده است.

• تاریخچه زنبور داری در ایران :
زنبور داری در ایران سابقه قدیمی دارد، در دوره هخامنشیان نگهداری زنبور عسل در ایران رواج داشته است و از عسل به عنوان یک ماده شیرین غذایی و دارویی استفاده می کردند. پیدا شدن دشت همفرغی در لرستان منقش (دارای نقش ونگار) به شکل زنبور عسل و متعلق به 800 سال قبل از میلاد معرف قدمت آشنایی ایرانیان با این ه مفید است؛ با پیشرفت پرورش زنبور عسل در اروپا و آمریکا و با ورود کندوهای مدرن و ملکه های هیبرید به کشور(1335 به بعد) علاقه مندانی در نقاط عسلخیز کشور به ایجاد واحد های بزرگ صنعتی توجه کردند.نگهداری زنبور عسل در اکثر مناطق خوش آب و هوا و مستعد کشور زیاد بوده و هست.
عسل و فواید آن بر سلامت انسان :
امروزه عسل کانون توجه بسیاری از تحقیقات علمی جوامع پزشکی قرارگرفته است. از جمله فواید ثبت آن می توان به موارد ذیل اشاره نمود :
- عسل برای خون شما مفید است.
- عسل از خواص ضد باکتریایی و ضد عفونی کنندگی برخوردار است.
- عسل به هضم غذا کمک می کند.
- عسل با عفونت های پوست سر و انواع عفونت های جلدی مبارزه می کند.
- عسل به خواب عمیق و صحیح در کودکان کمک می کند.
- عسل در درمان آب مروارید (کاتاراکت) مفید است.
- عسل دوست کبد و پادزهر است.
- عسل گرفتگی مویرگ ها را باز می کند و برای عروق بسیار مفید است.
- عسل سنگ های کلیه و مثانه را از بین می برد.
- و.

• شرکت های پرورش زنبور عسل :
شرکت های پرورش زنبور عسل به شرکت هایی گفته می شود که در زمینه زنبورعسل مشغول به فعالیت هستند ودر موضوع فعالیت آنها (بند 2اساسنامه) مواردی از قبیل: پرورش، نگهداری، تکثیر زنبور عسل و تولید عسل قید شده باشد.
ثبت این شرکت ها با موضوع پرورش زنبورعسل نیازی به اخذ مجوز از مراجع ذیربط ندارد و برای عموم آزاد است.

• ثبت شرکت پرورش زنبورعسل :
برای ثبت شرکت پرورش زنبور عسل، می توان همانند سایر شرکت ها در قالب های سهامی خاص و یا با مسئولیت محدود اقدام نمود.

• شرایط  ومدارک لازم جهت  ثبت شرکت پرورش زنبور عسل سهامی خاص به قرار ذیل است :
شرایط لازم :
- وجود3 نفر عضو به همراه 2 نفر بازرس (بازرسین نباید از اعضا باشند.)
- پرداخت 35 درصد از سرمایه به صورت نقدی
- حداقل سرمایه لازم یک میلیون ریال

• مدارک مورد نیاز:
- فتوکپی  کارت ملی اعضاء
- تصویر شناسنامه اعضاء
- اصل گواهی عدم سوء پیشینه کیفری تهیه شده از مراکز پلیس+10
- اقرارنامه امضاء شده
- اخذ مجوز در صورت مجوزی بودن موضوع
- تنظیم وکالتنامه به نام وکیل در صورتی که امور توسط وکیل انجام گیرد.

• شرایط ثبت شرکت پرورش زنبور عسل با مسئولیت محدود:
- حداقل سرمایه 100.000هزار تومان
- تعهد یا پرداخت سرمایه به صورت نقدی
- وجود 2 نفر عضو

• مدارک لازم برای ثبت شرکت پرورش زنبور عسل با مسئولیت محدود:
- تصویر شناسنامه و کارت ملی کلیه اعضا
- اصل گواهی عدم سوء پیشینه کیفری
- صدور مجوز در صورت نیاز به مجوز
- امضاء اقرار نامه

همان طور که در مقالات پیشین گفته شد، متقاضیان جهت ثبت اظهارنامه ی علائم تجاری می بایست  با ورود به سامانه ی http://ip.ssaa.ir  اقدام به ثبت علامت نمایند. سپس، مرجع ثبت ، اظهارنامه و ضمائم آن را از لحاظ رعایت جنبه های شکلی و شرایط مقرر در قانون و  آیین نامه و همچنین تطبیق طبقه یا طبقات اعلامی با طبقه بندی بین المللی مورد بررسی قرار می دهد ، در صورتی که اداره به دلیل رعایت اامات قانونی و عدم وجود مشابه و یا عین علامت درخواستی ، علامت را قابل ثبت بداند ، اجازه ی انتشار آگهی مربوط به آن را صادر می کند و در صورتی که در مدارک ارسالی و یا تنظیم محتوای اظهارنامه نقصی وجود داشته باشد ابلاغیه ی رفع نقص می فرستد.ابلاغیه ی رد اظهارنامه نیز زمانی اتفاق می افتد که در عنوان و یا تصویر علامت ، اامات قانونی رعایت نشده باشد یا اینکه پس از بررسی مشابه و یا عین علامت درخواستی برای کالاهای مورد نظر شما، قبلاً به نام شخص دیگری ثبت شده باشد وحالت دیگر نیز  ممکن است زمانی پیش آید که بخشی از کالاها و یا خدمات  قابل ثبت نباشد که در این صورت ابلاغیه ی رد بخشی از موارد خواسته شده در اظهارنامه صادر می شود. در ضمن ،تاریخ ابلاغیه ای که در خلاصه پرونده رویت می شود به منزله ی تاریخ ابلاغ قانونی تلقی می گردد.

پاسخ اداره از طریق بخش پیگیری اظهارنامه و خلاصه پرونده قابل مشاهده است و تمامی مکاتبات در خصوص اظهارنامه از طریق سامانه ی http://ip.ssaa.ir، بخش ثبت انواع درخواست (رفع نقص،پرداخت حق الثبت،تمدید،انتقال و .) امکان پذیر است. لازم به یادآوری است ، در ابتدای مراحل ثبت علامت تجاری، از متقاضی شماره موبایل و نامه الکترونیکی (e-mail) خواسته می شود که جهت رفع نقص برند، مراتب طی اخطاری از این طریق نیز، اعلام خواهد شد.
برای درخواست رفع نقص باید روی گزینه ثبت انواع درخواست ( رفع نقص ، پرداخت حق الثبت، تمدید ، انتقال و .) کلیک نموده و پس از ورود شماره اظهارنامه و رمز ، موضوع درخواست را ( درخواست رفع نقص) انتخاب نمایید.
مهلت رفع نقص برای اشخاص مقیم ایران 30 روز و برای اشخاص مقیم در خارج در ایران 60 روز از زمان ابلاغ محاسبه می شود.
چنانچه متقاضی در مهلت مقرر قانونی به هر علتی نتواند نقایص اعلامی را رفع نماید، مرجع ثبت اظهارنامه را رد و مراتب را با ذکر علت یا علل رد به متقاضی ثبت ابلاغ خواهد کرد.( لذا می بایست مراحل ثبت از ابتدا از سر گرفته شود )
نکته : هر درخواست فقط یک بار امکان ارسال دارد و تا اعلام نظر کارشناسی ، امکان ثبت درخواست مجدد ، از آن نوع وجود ندارد.

شرکت تضامنی شرکتی است که در تحت اسم مخصوص برای امور تجارتی بین دو یا چند نفر با مسئولیت تضامنی تشکیل می شود.اگر دارایی شرکت برای تادیه تمام قروض کافی نباشد هر یک از شرکاء مسئول پرداخت تمام قروض شرکت است.هر قراری که بین شرکاء برخلاف این ترتیب داده شده باشد در مقابل اشخاص ثالث کان لم یکن خواهد بود.(ماده 116)
مسئولیت شرکاء در شرکت تضامنی بر خلاف شرکت سهامی و شرکت با مسئولیت محدود به سرمایه یا آورده آن ها محدود نیست بلکه مسئولیت شرکاء نامحدود و به کلیه بدهی ها و تعهدات شرکت تسری دارد.لذا اعتبار شرکت تضامنی به سرمایه شرکت متکی نیست بلکه وابسته به شخصیت و اعتبار شرکاء است.

-اسم شرکت و اامات قانونی آن
شرکت مانند اشخاص حقیقی نامی دارد که به آن موسوم است و قانون تجارت ایران نیز در مورد همه شرکت ها مقرر کرده است که تحت نامی خاص تشکیل می شوند.نام شرکت گاه به فعالیت شرکت بستگی دارد (مانند خانه گستر برای یک شرکت خانه سازی) و گاه ممکن است از اسم یک یا چند نفر از شرکا تشکیل شده باشد.اسم شرکت ااماَ اسم تجارتی آن نیست،ولی چون شرکت تحت این عنوان تجارت می کند،معمولاَ اسم شرکت اسم تجارتی او نیز هست و از این نظر،دارای ارزش اقتصادی بوده،قسمتی از دارایی شرکت را تشکیل می دهد که قابل انتقال است(ماده 579 قانون تجارت).به همین دلیل جز در مورد شرکت تضامنی(ماده 117 قانون تجارت)اگر اسم شرکت اسم یکی از شرکا باشد،پس از خروجش از شرکت،نمی تواند بدون عوض تغییر اسم شرکت را تقاضا بکند،چه اسم مزبور متعلق به شرکت است و جزء دارایی او محسوب می شود.
مطابق ماده 116 قانون تجارت،شرکت تضامنی "تحت اسم مخصوصی"تشکیل می شود.در اسم شرکت تضامنی باید عبارت"شرکت تضامنی" و حداقل اسم یک نفر از شرکاء ذکر شود.در صورتیکه اسم شرکت مشتمل بر اسامی تمام شرکاء نباشد باید بعد از اسم شریک یا شرکایی که ذکر شده است عبارتی از قبیل " و شرکا" یا " و برادران" یا " و پسران"قید شود.(ماده 117)ماده اخیر،در واقع یکی از خصایص ویژه شرکت تضامنی را بیان می کند که در آن،شرکا"تحت نام جمعی" متعهد می شوند.
قانون گذار با اعلام اینکه اسم شرکت می تواند مشتمل بر اسامی کلیه شرکای تضامنی باشد،بر اهمیت مسئولیت جمعی شرکای این نوع شرکت تاکید کرده است؛ولی چون قید اسامی تمامی شرکا به ویژه وقتی که عده آن ها زیاد است،امکان ندارد در عمل اسم شرکت های تضامنی فقط از نام یکی از شرکا تشکیل می شود و بعد از آن،عبارات " و شرکا"،"وبرادران" و امثال آن ذکر می گردد.ذکر نام لااقل یکی از شرکا در اسم شرکت به کسانی که با شرکت معامله می کنند،اطمینان خاطر بیشتری می دهد تا ذکر عبارت"شرکت تضامنی"به تنهایی،آن طور که در کشور فرانسه باب شده است.
در واقع،در این کشور،با تصویب قانون 11 ژوئیه 1985 که مقررات ویژه ای را در زمینه های مختلف اقتصادی و مالی وضع کرده است،این قاعده که شرکت های تضامنی باید دارای اسمی مخصوص باشند که نام شرکا را شامل شود،لغو شده است.این قانون که l.221-2 را تغییر داده است،مقرر می کند که:"شرکت تضامنی دارای نامی خواهد بود که می تواند متضمن نام یک یا چند شریک باشد و باید بلافاصله،قبل یا بعد از آن،کلمات"شرکت تضامنی" ذکر گردد.".بنابراین از این پس شرکا می توانند نامی برای شرکت انتخاب کنند که هیچ ارتباطی با نامشان نداشته باشد.البته می توانند نام خود را نیز جزء اسم شرکت قرار دهند،ولی به انجام دادن آن اجباری ندارند.این راه حل،به ویژه در کشور ما،نباید مورد تایید قرار گیرد،چه همان طور که گفتیم ثبت شرکت برای تشکیل آن ضروری نیست و اگر شرکتی ثبت نشده باشد،طلبکاران نمی توانند با مراجعه به اداره ثبت شرکت ها،از هویت و میزان اعتبار شرکای شرکت تضامنی آگاه شوند.
به هر حال،از آنجا که"اسم شرکت" از "اسم تجارتی" که می تواند هر اسمی باشد،جداست،تغییر آن متضمن اشکالات ویژه ای است.در واقع،هر گاه شریک و یا شرکایی که نام آن ها در اسم شرکت آمده است،فوت کنند و یا از شرکت خارج شوند،نام شرکت باید تغییر کند،چه به طلبکاران شرکت نباید این امر را القا کرد که شریک مورد بحث هنوز از شرکای شرکت است؛اما از طرفی،هر گاه شریک متوفی،موسس شرکت باشد،اعتبار شرکت متوفی مبتنی بر نامی است که تغییر آن موجب از میان رفتن شهرت شرکت خواهد بود و کافی است که اسم او از اسم شرکت خارج شود تا مشتریان شرکت آن را ترک کنند.این است که در فرانسه قبل از اینکه تغییراتی راجع به اسم شرکت تضامنی در قانون 1985 به وجود آید،قانون 1966 (ماده 490 مکرر)مواردی را پیش بینی کرده بود که در آن ها،وزیر دادگستری مجاز بود به درخواست شرکت تضامنی،به او اجازه دهد که با اسم مخصوص قبلی خود ادامه حیات دهد.تنها فایده تغییرات جدید قانون گذاری این کشور این است که با فوت یکی از شرکا و یا خروج یکی از آن ها،تغییر اسم شرکت ضرورت پیدا نمی کند.به هر حال،در سیستم حقوقی ما با وضع قانون گذاری فعلی،چنین اجازه ای به شرکت داده نشده است.
چند نکته:
-از آن جا که اسم شرکت تضامنی مستم معرفی نام شریک یا شرکاء است بنابراین چنانچه شریک مندرج در اسم شرکت فوت نماید یا از جمع شرکاء خارج شود باید نام یکی دیگر از شرکاء در اسم شرکت قید شود.چنانچه شرکت در خصوص جایگزینی نام یکی از شرکاء به توافق نرسند شرکت منحل می شود.
-با توجه به اینکه مسئولیت شرکاء تضامنی است هر یک از آن ها بصورت فردی و جمعی در مقابل مطالبات بستانکاران متعهد و مسئولیت تام دارند.بر این اساس هر بستانکار شرکت می تواند برای وصول مطالبات به هر یک از شرکاء که دسترسی دارد مراجعه و نسبت به وصول آن ها اقدام نماید و شرکت نمی تواند از بار مسئولیت شانه خالی کند، هر چند وی حق دارد در قبال پرداخت به بستانکاران طبق اساسنامه سهم خود را از دیگر شرکاء مطالبه و وصول نماید.
-چنانچه اساسنامه در خصوص تضامن شرکاء ترتیبی بر خلاف قانون تجارت تجویز نماید مراتب صرفاَ بین شرکاء نافذ بوده و در قبال اشخاص ثالث بلااثر است.

قانون تجارت ایران در ماده 20 شرکت های تجاری را به هفت نوع به شرح ذیل تقسیم کرده است :
1. شرکت سهامی
2. شرکت با مسئولیت محدود
3. شرکت تضامنی
4. شرکت مختلط غیر سهامی
5. شرکت مختلط سهامی
6. شرکت نسبی
7. شرکت تعاونی تولید و مصرف

چرا شرکت های تجاری به انواع مختلفی تقسیم شده اند ؟ آیا فعالیت های تجاری نمی توانست فقط در قالب یک نوع شرکت انجام شود؟
باید یادآوری کرد که شرکت های تجاری ، مانند هر پدیده اجتماعی دیگر ، برحسب ضرورت و نیاز اجتماع ابتدا به صورت ابتدایی و ناقص به وجود آمده و سپس بر حسب مقتضیات و موارد مختلف راه تکامل را طی نموده و به انواع مختلف تقسیم شده اند. حتی شرکت تجاری در معنی امروزی که دارای شخصیت حقوقی است نیز خیلی دیر به وجود آمده است ، در حالی که امر تجارت بین چند نفر به صورت مشارکت در معنی تودیع مبلغی سرمایه به صورت شرکت برای امور تجاری و به قصد تقسیم سود و زیان احتمالی از دیر زمان وجود داشته است ولی شرکت در معنی امروزی ، البته به صورت ابتدایی ، از قرن 12 به بعد به وجود آمده است.
اولین شرکتی که در عالم تجارت پیدا شده ظاهراَ شرکت سهامی بوده است سپس شرکت های تضامنی پیدا شدند و بالاخره سایر شرکت ها به مرور زمان به وجود آمدند.
علت تنوع و تعدد شرکت ها صرفاَ یک ضرورت اجتماعی و تجاری است. اگر چه امروز قوانین تجاری شرکت ها را به انواع مختلف تقسیم کرده و ما با توجه به تقسیم بندی قانونی انواع آن ها را از یکدیگر تمیز می دهیم . با این حال باید یادآوری کرد که قوانین هرگز چیزی را بدون سابقه و ضرورت اجتماعی اختراع و ابتکار نمی کنند بلکه قانون همیشه بر یک ضرورت اجتماعی یک لباس حقوقی مناسب می پوشاند تا آنچه در جامعه به صورت آزاد و طبق عرف و عادت شکل گرفته تابع ضوابط قانونی شود. برحسب همین مقتضیات ، در تشکیل بعضی شرکت ها فقط ملاحظات سرمایه ای در نظر بوده است و موسسین در درجه اول منحصراَ به جذب سرمایه توجه داشته اند و به اینکه چه کسی سرمایه را در شرکت بگذارد اهمیتی نداده اند. از اینجا شرکت های سهامی به وجود آمده اند. در مراحل بعدی شرکا به اهمیت اعتباری تجار پی برده و خواسته اند شرکت آن ها از اعتبار و تضمین کافی برخوردار باشد تا مردم اعتماد بیشتری به آن ها داشته و با اطمینان بیشتری با آن ها معامله کنند و با اتکا به اعتبار شرکا هراسی از ورشکستگی شرکت نداشته باشند. در این صورت شرکت های تضامنی به وجود آمده است.
بنابراین ، ضروریات اجتماعی و هدف موسسین و نوع امتیازاتی که در تشکیل شرکت های تجاری مد نظر بوده است منجر به تشکیل شرکت های گوناگون شده است ، که با بررسی آن ها ، دلایل وجود آن ها نیز روشن می شود.
مقتضیات مورد نظر باز هم به تقسیمات معمول اکتفا نکرده و در داخل تقسیمات عمومی باز هم دست به تقسیمات دیگری نیز زده است. مانند اینکه شرکت های سهامی به شرکت های سهامی عام و خاص و شرکت های مختلط به شرکت های مختلط سهامی و غیر سهامی تقسیم شده اند.
_ شرکت های تجاری را ، صرف نظر از تقسیم بندی قانونی ، به طور کلی از نظر عنصر اساسی تشکیل دهنده شرکت یا مورد نظر موسسین به شرکت های سرمایه ، شرکت های شخص و شرکت های مختلط و تعاونی تقسیم می کنند.
_ در شرکت های سرمایه ، اصولاَ و در درجه اول سرمایه مورد نظر است و شخصیت شرکا ( از نظر تجاری ) اهمیت ندارد. بنابراین اولاَ ومی ندارد که شرکا شخصاَ شناخته شوند و ثانیاَ ورشکستگی شرکت جز به میزان سهام شرکاء در شرکت ، تسری به سرمایه شخصی آنان پیدا نمی کند و ارتباط به شرکا ندارد.
_ در شرکت های شخص ، بر عکس ، شخصیت سرمایه گذاران در درجه اول اهمیت است و شریک در این نوع شرکت ها ، نه تنها با سرمایه خود در شرکت ، بلکه با تمام دارایی شخصی خود ، مسئول دیون و قروض شرکت خواهد بود ، بنابراین اولاَ شریک باید دارای اعتبار شخصی باشد ثانیاَ نقل و انتقال سهم الشرکه یک شریک ، تابع شرایط و ضوابط مشکلی است ثالثاَ مسئولیت شرکا نامحدود و در بعضی از آن ها تضامنی است.
در حقیقت در شرکت های شخص، تنها این سرمایه شریک در شرکت نیست که جوابگوی بدهی های شرکت است بله خود شریک است با تمام دارایی خود اعم از سرمایه او در شرکت و یا دارایی او در خارج از شرکت. شرکت های تضامنی و نسبی از این نوع می باشند.
_  شرکت های مختلط ، از شرکای ضامن و غیر ضامن تشکیل شده اند. شرکای ضامن مسئولیت نامحدود و تضامنی دارند ، در حالی که شرکای غیر ضامن فقط در حدود سرمایه خود در شرکت مسئول قروض و دیون شرکت هستند.
_ در شرکت های تعاونی جنبه انتفاعی آن ملحوظ نبوده و هدف بیشتر حذف واسطه های بی مورد بین تولید کننده و مصرف کننده بوده است. 

وفق ماده 6 قانون تجارت : هر تاجری به استثنای کسبه جزء مکلف است دفاتر ذیل یا دفاتر دیگری را که وزارت عدلیه به موجب نظامنامه قائم مقام این دفاتر قرار می دهد داشته باشد :
الف: دفتر رومه
ب: دفتر کل
ج: دفتر دارایی
د: دفتر کپیه

    الف: دفتر رومه

به موجب ماده 7 ق.ت، " دفتر رومه دفتری است که تاجر باید همه روزه مطالبات و دیون و داد و ستد تجاری و معاملات راجع به اوراق تجاری ( از قبیل خرید و فروش و ظهرنویسی ) و به طور کلی جمیع واردات و صادرات تجاری خود را به هر اسم و رسمی که باشد و وجوهی را که برای مخارج شخصی خود برداشت می کند در آن دفتر ثبت نماید ".
مفصل ترین دفتر تاجر، دفتر رومه است و تمامی آن چه که از تجارتخانه خارج و وارد می شود، باید در این دفتر قید شود. در دفتر رومه حتی مخارج شخصی نیز باید قید شود. قید مخارج شخصی می تواند نشان دهنده این باشد که مخارج شخصی تاجر نسبت به درآمد او در ایام عادی فوق العاده بوده یا خیر زیرا اگر مخارج، نسبت به درآمد او فوق العاده باشد مانند آن که با وجود بدهکار بودن به مسافرت خارجی رفته و هزینه زیادی صرف کرده باشد، طبق بند 1 ماده 542 ق.ت از موارد ورشکستگی به تقصیر اجباری می باشد.

    ب: دفتر کل

به موجب ماده 8 ق.ت ، " دفتری است که تاجر باید کلیه معاملات را لااقل هفته ای یک مرتبه از دفتر رومه استخراج و انواع مختلف آن را تشخیص و جدا کرده و هر نوعی را در صفحه مخصوصی در آن دفتر بطور خلاصه ثبت کند ".
دفتر کل، دفتر انواع حساب هاست و به زبان ساده رونویسی از دفتر رومه است. البته با 2 تفاوت :
1. در دفتر رومه مطالب لازم باید هر روز نوشته شود ولی در دفتر کل حداقل هفته ای یک بار.
2. معاملات دفتر رومه به تفکیک موارد دفتر کل می شود.
نکته : به موجب ماده 7 آیین نامه نحوه تنظیم و تحریر نگاهداری دفاتر موضوع تبصره 2 قانون مالیات های مستقیم، امروزه از دفتر معین برای تفکیک و مجزا ساختن هر یک از حساب های دفتر کل استفاده می شود و هم چنین به موجب ماده 13 همین آیین نامه، کلیه عملیات ثبت شده در دفتر رومه هر مته باید حداکثر تا روز 15 ام ماه بعد به دفتر کل منتقل شود.

    ج: دفتر دارایی

به موجب ماده 9 ق. ت ، " دفتری که تاجر باید هر سال صورت جامعی از کلیه دارایی منقول و غیرمنقول و دیون و مطالبات سال گذشته خود را به ریز ترتیب داده  در آن دفتر ثبت و امضا نماید و این کار باید تا پانزدهم فرورین سال بعد انجام پذیرد ".
دفتر دارایی صورت وضعیت سال گذشته مالی تاجر می باشد. همان طور که می دانیم دارایی هم جنبه مثبت دارد و هم جنبه منفی. پس کلیه مطالبات، بدهی ها و اموال باید در داین دفتر قید شود. تنها دفتری که برای نوشتن مندرجات آن تاریخ معین در نظر گرفته شده دفتر دارایی است، زیرا باید تا پانزدهم فروردین سال بعد تکمیل شود.
نکته : تنها دفتری که به امضای تاجر نیاز دارد ، دفتر دارایی است و دفتر رومه و کل و کپیه به امضای تاجر نیاز ندارد.

    د: دفتر کپیه

به موجب ماده 10 ق.ت، " دفتری که تاجر باید کلیه مراسلات و مخابرات و صورت حساب های صادره خود را در آن به ترتیب تاریخ ثبت نماید .
تبصره : تاجر باید کلیه مراسلات و مخابرات و صورت حساب های وارده را نیز به ترتیب تاریخ ورود مرتب نموده و در لفاف مخصوصی ضبط کند ".
دفتر مراسلات و مخابرات تاجر است و فقط مراسلات و مخابرات وارده باید در لفاف مخصوص ضبط شود و مراسلات و مخابرات صادره در دفتر کپیه قید می شود. تنها دفتری که قبل از آن که چیزی در آن نوشته شود به امضای نماینده اداره ثبت نیاز ندارد، دفتر کپیه است. دفتر رومه و کل و دارایی به امضای نماینده اداره ثبت قبل از تحریر نیازمند است. غیر از امضای نماینده اداره ثبت، سایر شرایطی که برای دفاتر تجاری لازم است در دفتر کپیه نیز باید رعایت شود.
نکته : امروزه به جای دفتر دارایی، از ترامه یا بیلان و به جای دفتر کپیه از دفتر اندیکاتور یا نامه نما یا بایگانی الکترونیک استفاده می شود. 

اتحادیه تعاونی نهادی متشکل از شرکت های تعاونی عضو با موضوع فعالیت واحد به منظور تحقق اهداف مندرج در قوانین و مقررات تعاونی ها می باشند.
اتحادیه های موجود در کشور به دو گروه تقسیم می شوند :
الف- گروهی که تشکیل و فعالیت آن ها طبق مقررات قانون بخش تعاونی مصوب 1370 است.
ب- گروهی که تشکیل و فعالیت آن ها طبق مقررات قانون شرکت های تعاونی مصوب 1350 است.
یادآوری می گردد که ، عضویت در اتحادیه های تعاونی اختیاری است و تعاونی هایی که عضو اتحادیه نباشند از حقوق قانونی محروم نخواهند شد.
ماده 54 قانون بخش تعاونی اقتصاد جمهوری اسلامی مصوب 1370 در انحلال اتحادیه شرکت های تعاونی با انحلال شرکت های تعاونی و تصفیه آن ها تفاوتی قائل نگردیده و مقرر می دارد :

" شرکت ها و اتحادیه های تعاونی در موارد ذیل منحل می شوند :
1- تصمیم مجمع عمومی فوق العاده
2- کاهش تعداد اعضاء از حد نصاب مقرر در صورتی که حداکثر ظرف مدت سه ماه تعداد اعضاء به نصاب مقرر نرسیده باشد .
3- انقضای مدت تعیین شده در اساسنامه مربوط در صورتی که در اساسنامه مدت تعیین شده باشد و مجمع عمومی مدت را تمدید نکرده باشد.
4- توقف فعالیت بیش از یک سال بدون عذر موجه.
5- عدم رعایت قوانین و مقررات مربوط پس از 3 بار اخطار کتبی در سال به وسیله وزارت تعاون بر طبق آیین نامه مربوط
6- ورشکستگی طبق قوانین مربوط

    چند نکته :

بند های 2 و 4 و 5 وزارت تعاون بلافاصله طبق آیین نامه مربوط انحلال تعاونی را به اداره ثبت محل اعلام می نماید.
اعلام نظر وزارت تعاون در مورد بندهای 4 و 5 در دادگاه صالح قابل شکایت و رسیدگی می باشد.
با توجه به تبصره 1 ماده 54 قانون بخش تعاونی اقتصاد جمهوری اسلامی پس از اعلام انحلال و ثبت ، بلافاصله در اداره ثبت محل، تصفیه صورت می گیرد.لازم به ذکر است تصفیه شرکت های تعاونی اعم از این که شرکت از جمله شرکت های تجاری مندرج در بند 7 ماده 20 قانون تجارت باشد یا نباشد یا از جمله شرکت های تعاونی غیرتجاری با فعالیت تجاری یا غیرتجاری باشد تصفیه آن ها به صورت یکپارچه بر اساس قانون تجارت صورت می گیرد.
مقاماتی که حق انحلال دارند عبارت است از :
مجمع عمومی فوق العاده یا اتحادیه تعاونی ، وزارت تعاون و دادگاه

    مدارک مورد نیاز جهت ثبت انحلال :

1. مدارک مثبت هویت شرکا
2. تمامی مدارک ثبتی شرکت
3.  اصل صورتجلسه انحلال که به تایید همه شرکا و مدیر تصفیه رسیده باشد.
4.  مجوز انحلال در صورت اخذ اعتبار از دستگاه های دولتی یا عمومی
در خاتمه این نوشتار اضافه می کنیم که به موجب قانون شرکت های تعاونی مصوب 1350 تشکیل دو شورا به نام " شورای عالی هماهنگی تعاونی های کشور " و " شورای رسیدگی و داوری در اختلاف تعاونی ها " پیش بینی شده است. ( بند ب ماده 134 ). 

1- در شرکت ها با مسئولیت محدود تعداد شرکا حداقل 2 نفر و در شرکت سهامی خاص تعداد سهامداران حداقل 3 نفر می باشند.
2- حداقل سرمایه برای ثبت کردن شرکت با مسئولیت محدود و سهامی خاص یک میلیون ریال میباشد .
3- در شرکت سهامی خاص حداقل 35% سرمایه باید نقدا در یکی از شعب بانکها تودیع و گواهی مربوطه ارائه و 65% در تعهد سهامداران باشد . در شرکت با مسئولیت محدود باید کل سرمایه تحویل مدیر عامل شرکت شده و مدیر عامل اقرار به دریافت نماید و ارائه گواهی بانکی دال بر انجام این امر ضرورت ندارد.
4- انتخاب بازرس اصلی و علی البدل در شرکت سهامی خاص اجباری ولی در شرکت با مسئولیت محدود اختیاری است .
5-  مدت مدیریت در شرکت سهامی خاص حداکثر دو سال می باشد که قابل تمدید است . در شرکت با مسئولیت محدود مدیران شرکت برای مدت نامحدود انتخاب می شوند و همچنین مخیر خواهند بود که مدتی برای مدیران در اساسنامه شرکت مقرر دارند.
6- انتخاب رومه کثیر الانتشار در شرکت سهامی خاص برای درج آگهی های دعوت شرکت، اامی و در شرکت با مسئولیت محدوداختیاری است .
7- شرایط احراز حد نصاب در مجامع عمومی در شرکت سهامی خاص سهل تر و در شرکت با مسئولیت محدود با توجه به نوع شرکت مشکل تر می باشد .
8- مجامع عمومی در شرکت سهامی خاص توسط هیات رئیسه ای مرکب از یک نفر رئیس و دو نفر ناظر و یک منشی که از بین سهامداران انتخاب می شوند اداره می گردد. در شرکت با مسئولیت محدود اداره مجامع عمومی شرکت توسط هیات نظار در صورتی خواهد بود که تعداد شرکا ی آن 12 نفر بیشتر باشد .
9- در شرکت سهامی خاص و با مسئولیت محدود شرکت در افزایش سرمایه اختیاری است .
10- سرمایه در شرکت سهامی خاص به سهام تقسیم و مسئولیت صاحبان سهام محدود به مبلغ اسمی سهام آنها است . سرمایه در شرکت با مسئولیت محدود به سهام یا قطعات سهام تقسیم نمی شود و شرکا فقط تا میزان سرمایه خود در شرکت مسئول قروض و تعهدات می باشند .
11- مدیران در شرکت سهامی خاص ااما بایستی سهامدار بوده و تعداد سهام وثیقه مقرر در اساسنامه را تهیه و به صندوق شرکت بسپارند . مدیران در شرکت با مسئولیت محدود بصورت موظف یا غیر موظف که از بین شرکا یا از خارج انتخاب می شوند انجام وظیفه خواهند نمود.
12- تقسیم سود در شرکت سهامی خاص به نسبت تعداد سهام و در شرکت با مسئولیت محدود به نسبت سرمایه شرکت تقسیم خواهد شد و در شرکت با مسئولیت محدود می توانند در اساسنامه ترتیب دیگری برای تقسیم سود مقرر دارند.
13- حق رای در شرکت سهامی خاص به تعداد سهام و در شرکت با مسئولیت محدود به نسبت سرمایه خواهد بود.
14- تقویم سهم الشرکه غیر نقدی در شرکت با مسئولیت محدود توسط شرکت صورت می گیرد . شرکا در این خصوص دارای مسئولیت می باشند . تقویم آورده غیر نقدی در شرکت سهامی خاص با کارشناس رسمی دادگستری خواهد بود.
15- مدارک تاسیس در شرکت سهامی خاص عبارتند از:
دوبرگ اظهار نامه و دو جلد اساسنامه و گواهی بانک دایر بر پرداخت 35% سرمایه تعهدی و فتوکپی شناسنامه سهامداران و بازرسان و صورتجلسات مجمع عمومی موسس و هیات مدیره .
مدارک تاسیس در شرکت با مسئولیت محدود عبارتند از دو برگ تقاضانامه و دو برگ شرکت نامه و دو جلد اساسنامه و فتوکپی شناسنامه شرکا و صورتجلسه مجمع عمومی موسس و هیات مدیره .

اهواز را همه به‌عنوان شهری دلنواز با مردمانی بسیار مهربان و مهمان‌نواز می‌شناسند. اهواز از شهرهای مرکزی کشور محسوب می‌شود و به‌نوبه خود کلان‌شهری است. اهواز مرکز استان خوزستان است و هفتمین شهر پرجمعیت ایران است. اهواز به ادب می‌توان به‌عنوان خورشید ایران تعبیر کرد زیرا اهواز تا به امروز در بین دیگر شهرهای ایران و حتی در مواقعی در دنیا گرم‌ترین هوا را به خود اختصاص داده است. اما این گرمی نباید مانع این شود که چشم بر روی زیبایی‌های خیره‌کننده آن ببندیم. استان خوزستان که اهواز مرکز آن به شمار می‌آید قدیمی‌ترین سرزمین ایران است. اثرات ست در این استان به 2700 سال پیش از میلاد مسیح تعلق دارد. پس منابع طبیعی و آثار باستانی این استان و به عبارتی اهواز قدمت بسیار دارند و بسیار ارزشمند هستند. خوزستان دارای 27 شهرستان است که در میان آن‌ها اهواز به‌عنوان مرکز استان برگزیده‌شده است.

اهواز ازلحاظ صنعتی- نفتی یکی از مهم‌ترین قطب‌های ایران محسوب می‌شود. و به همین علت افراد بسیاری این شهر را برای سرمایه‌گذاری انتخاب می‌کنند. اهواز علاوه بر وجهه صنعتی یکی از شهرهای ترانزیتی مهم کشور محسوب می‌شود زیرا از طریق راه‌های زمینی ، دریایی و هوایی دیگر شهرهای ایران را به بندرهای مهم و بزرگی همچون  بندر ماهشهر، آبادان ، امام خمینی ، و خرمشهر متصل می‌کند. شرکت ملی مناطق نفت‌خیز جنوب که بزرگ‌ترین شرکت تولیدکننده نفت در ایران به شمار می‌آید در اهواز متمرکز است. و شمار زیادی از کارخانه‌های اصلی و مهم کشور نیز در این منطقه مستقرشده‌اند.

به دلیل وجود معادن نفتی و تولید نفت و همچنین حضور کارخانه‌های بزرگ و مهم کشور این شهر بازار کار و جذب نیرو در این منطقه چشم‌گیر است. سالانه تعداد زیادی از آمار افرادی که به کار جذب‌شده‌اند در اهواز اتفاق می‌افتد.

بهترین دلیل برای اینکه شما بخواهید اهواز را برای سرمایه‌گذاری و ثبت شرکت انتخاب کنید همین‌جاست. صنعت نفتی که در این شهر وجود دارد منابع طبیعی دیگر و وجهه ترانزیتی اهواز. پس ما به شما پیشنهاد می‌کنیم اگر تمایل دارید یک سرمایه‌گذاری مطمئن و پرسود داشته باشید اولین گزینه ثبت شرکت در اهواز است.

درباره‌ ثبت شرکت در اهواز  

شهر اهواز در استان خوزستان واقع‌شده و مرکز آن به شمار می‌آید. اداره ثبت شرکت در اهواز علاوه بر انجام امور ثبتی در خود این شهر به نظارت بر ادارات دیگر شهرستان‌های خوزستان می‌پردازد. ثبت شرکت در اهواز یک‌رشته اداری قانونی را می‌پیماید که این روند برای تمام شرکت‌ها در تمام حوزه‌ها و در تمام شهرها اعمال می‌شود. شما می‌تواند در سیر این روند با همراهی ثبت شرکت ویونا با کمترین پیچیدگی و درگیری اداری موفق به ثبت شرکت خود در اهواز شوید.

شما برای ثبت شرکت در اهواز باید ابتدا به این سؤال‌ها پاسخ دهید سپس نوع شرکتتان مشخص می‌شود و می‌توانید مراحل ثبت‌نام و ثبت شرکت را آغاز کنید.

ابتدا باید تعیین کنید که میزان تجربه شما در این زمینه چقدر است ؟ آیا اولین بار است که اقدام به ثبت شرکت می‌کنید؟ چه چهارچوب‌هایی در زمینه سهام شرکت را ترجیح می‌دهید ؟ خواهان شرکت در مزایده‌ها و مناقصه‌های دولتی هستید ؟ و سؤالات دیگر که درنتیجه جواب این سؤال‌ها شما می‌توانید نوع شرکتی که می‌خواهید ثبت کنید را تعیین کنید. این شما هستید که درنهایت تصمیم می‌گیرید وارد چه شاخه از ثبت شرکت شوید طرح این سؤال‌ها با توجه به شرایط موجود و لازم در هر زمینه از این شاخه‌هاست و صرفاً راهنمای شماست. شما می‌توانید سؤالات بیشتر و پاسخ‌های دقیق‌تر را بعد از مطالعه این مطلب از متخصصین ثبت شرکت ویونا  درخواست کنید.

برای نمونه ما دو شاخه از شرکت‌ها را در این بحث می‌آوریم و شمارا با حوزه فعالیتشان و شرایط و مدارک لازم برای شمول شدن و ثبت آن‌ها آشنا می‌کنیم. لازم به ذکر است انواع دیگری از شرکت‌ها وجود دارند که می‌توانید برای دستیابی به اطلاعات آن‌ها و چگونگی فعالیتشان با مشاوران مجرب ثبت شرکت ویونا  ارتباط برقرار کنید.

شاخه اول ثبت شرکت با مسئولیت محدود در اهواز  

تعریف کلی که می‌توان از ثبت شرکت با مسئولیت محدود ارائه داد این است که این شرکت متشکل از حداقل 2 نفر است که می‌خواهند فعالیت تجاری داشته باشند و مسئولیت هرکدام از شرکا به میزان سهام وی در امور شرکت محدود شود. همچنین این افراد تازه به این عرصه قدم نهاده‌اند و تجربه زیادی در این زمینه ندارند.  ثبت شرکت با مسئولیت محدود در اهواز پله خوبی برای شروع کار است. شما حتی می‌توانید به ثبت شرکت با مسئولیت محدود در اهواز در حوزه فعالیت‌های صادراتی بپردازید. درواقع به زبان ساده‌تر شرکت صادراتی با مسئولیت محدود. تنها  عنصری که در این میان حائز اهمیت است این است که باید یکی از شرکا کارت بازرگانی داشته باشد (در مورد شرایط تعلق گرفتن کارت بازرگانی می‌توانید از مشاوران ثبت شرکت ویوناکمک بگیرید ).

شما برای ثبت این نوع شرکت در اهواز شرایط و مدارکی لازم دارید که به‌اختصار در ذیل آمده است :

شرایط لازم برای ثبت شرکت با مسئولیت محدود در اهواز

    شرکت باید حداقل از 2 نفر و یا بیشتر تشکیل‌شده باشد و در میان شرکا حداقل 2 نفر سال تمام و یا بالاتر داشته باشند.
    شرکت حداقل باید 2 سهام‌دار داشته باشد.
    حداقل سرمایه برای شروع یک‌میلیون ریال است. که تجمیع سهام شرکا (از حداقل 2 نفر به بالا) باید برابر و یا بالاتر از این مبلغ باشد.

مدارک لازم برای ثبت شرکت با مسئولیت محدود در اهواز

    کپی شناسنامه و کارت ملی شرکا
    گواهی عدم سو پیشینه هیئت‌مدیره
    دو برگ اظهارنامه‌ی شرکت با مسئولیت محدود
    دو جلد اساسنامه‌ی شرکت با مسئولیت محدود
    دو نسخه صورت‌جلسه‌ی مجمع عمومی مؤسسان
    دو نسخه صورت‌جلسه‌ی هیئت‌مدیره
    وکالت‌نامه

برای تهیه و تنظیم این مدارک آشنایی با معایب و محاسن ثبت شرکت در اهواز با مسئولیت محدود و چهارچوب‌ها و محدودیتی‌هایی را که شامل می‌شود می‌توانید با مشاوران و متخصصان این زمینه که بهترین آن‌ها در ثبت شرکت ویونا گردآمده‌اند صحبت کنید.

شاخه دوم ثبت شرکت سهامی خاص در اهواز

به‌طورکلی در عرصه تجارت به شرکت‌هایی ، شرکت سهامی خاص اطلاق می‌شود که سرمایه اولیه آن‌که سهام شرکت را تشکیل می‌دهد توسط خود شرکا تأمین‌شده باشد و هیچ عنصر خارجی در تجمیع آن دخیل نباشد. بدین سبب تمامی بازدهی‌های شرکت تنها در بین شرکای آن به‌طور خصوصی تقسیم می‌شود. شهر اهواز این قابلیت را به شما می‌دهد تا ریسک ثبت شرکت سهامی خاص در اهواز را بپذیرید. ویژگی‌های صنعتی- نفتی ، ترانزیتی ، کارخانه‌ای و معادن طبیعی این شهر هرکسی را به این سمت سوق می‌دهد. اما برای اینکه شما کسی باشید که میان این سیل افرادی که تمایل به ثبت شرکت سهامی خاص در اهواز دارند موفق به دستیابی به آن می‌شود راه‌یابی‌تان را به ثبت شرکت ویونا اختصاص دهید و با اطمینان خاطر از دستیابی به هدف به بهترین نحو بدون هیچ‌گونه دلهره‌ای با شرکت ثبت‌شده خودتان وارد بازار تجارت شوید. اگر شما از در آن دسته از افراد قرار می‌گیرید که می‌خواهید در محیطی دوستانه و انتخاب‌شده توسط خودتان ضمن راحت بودن نقل انتقالات سهام و محدود بودن دایره مسئولیت‌ها فعالیت کنید ثبت شرکت سهامی خاص در اهواز بهترین گزینه برای شما است.

شما برای ثبت شرکت سهامی خاص در اهواز شرایط و مدارکی را لازم دارید که به‌اختصار در ذیل آمده است.

شرایط لازم برای ثبت شرکت سهامی خاص در اهواز

    برای شروع حداقل باید 3 نفر حضورداشته باشند که سال تمام و یا بالاتر داشته باشند.
    حداقل 2 نفر از اعضای اصلی باید به‌عنوان بازرس و جانشین آن معرفی گردد که این دو نفر نباید با هیئت‌مدیره شرکت رابطه خویشاوندی داشته باشند.
    هیئت‌مدیره و اعضای شرکت باید حداقل یک سهم از سهامی شرکت را داشته باشند.
    عدم سو پیشینه اعضا شرکت و هیئت‌مدیره آن حائز اهمیت است.
    حداقل سرمایه تجمیع شده برای شروع و ثبت شرکت یک‌میلیون ریال است که 35 درصد از آن را باید در حساب بانکی تعیین‌شده واریز کنید.

مدارک لازم برای ثبت شرکت سهامی خاص در اهواز

    ارائه کپی شناسنامه و کارت ملی اعضای شرکت
    ارائه گواهی عدم سو پیشینه تمامی اعضا شرکت
    ارائه فیش واریزی 35 درصد سهام اولیه به‌حساب بانکی
    اظهارنامه شرکت سهامی خاص 2 برگ
    اساسنامه شرکت سهامی خاص در 2 جلد
    صورت‌جلسه اجتماع مؤسسان در 2 نسخه
    صورت‌جلسه هیئت مدیران در 2 نسخه
    وکالت‌نامه

1-حداقل تعداد شرکا درشرکت با مسئولیت محدود دو نفر خواهد بود(م94ق.ت).
2-حداقل سرمایه با توجه به رویه و حداقل مبلغ دریافت حق الثبت یک میلیون ریال می باشد .
3-حدالامکان در نام شرکت از نام شرکا استفاده نشود. اسم شریکی که در نام شرکت آورده شود، حکم شریک ضامن در شرکت تضامنی را داشته و در بدو امر مسئول پرداخت کلیه قروض و تعهدات شرکت خواهد بود (م 95 ق.ت)
4-شرکت با مسئولیت محدود وقتی تشکیل می شود که تمام سرمایه نقدی و سهم الشرکه غیر نقدی نیز تقویم و تسلیم شده باشد و مدیر عامل  اقرار به دریافت کلیه سرمایه نقدی و سهم الشرکه غیر نقدی نماید و هر شرکت که بر خلاف این ماده تشکیل شود باطل و از درجه اعتبار ساقط است (م 96 ق.ت)
5-در شرکت نامه باید صراحتا قید شده باشد که سهم الشرکه های غیر نقدی هر کدام به چه میزان تقویم شده است و هر شرکت که برخلاف این ماده تشکیل شود باطل و از درجه اعتبار ساقط است (م 97 ق.ت)
6-کلیه شرکا نسبت به قیمتی که در حین تشکیل برای سهم الشرکه ها ی غیر نقدی معین شده درمقابل اشخاص ثالث مسئولیت تضامنی دارند(م 98 ق.ت)
7-سهم الشرکه شرکا نمی تواند به شکل اوراق تجارتی قابل انتقال اعم از با اسم و بی اسم و غیره در آید و سهم الشرکه را نمی توان منتقل و به غیر نمود مگر با رضایت عده ای از شرکا که لا اقل سه ربع سرمایه متعلق به آنها بوده و اکثریت عددی نیز داشته باشند (م 102 ق.ت)
8-انتقال سهم الشرکه به موجب سند رسمی خواهد بود. (م 103 ق.ت)
9-شرکت به وسیله یک یا چند نفر مدیر که بصورت موظف یا غیر موظف از بین شرکا یا خارج برای مدت محدود یا نامحدود معین می شوند اداره می گردد (م 104 ق.ت)
10-مدیران شرکت کلیه اختیارات لازم را برای نمایندگی و اداره شرکت خواهند داشت مگر اینکه در اساسنامه غیر این ترتیب مقرر شده باشد. (م 105 ق.ت)
11-تصمیمات راجع به  شرکت باید به اکثریت لااقل نصف سرمایه اتخاذ شود و اگر در دفعه اول این اکثریت حاصل نشد باید تمام شرکا مجددا دعوت شوند و در این صورت تصمیمات به اکثریب عددی شرکا اتخاذ می شود . اگرچه اکثریت مزبور دارای نصف سرمایه نباشد. اساسنامه شرکت می تواند ترتیب دیگری برای حد نصاب مجامع مقرر دارد. (م 106 ق.ت)
12-هر یک از شرکا به نسبت سهمی که د رشرکت دارد در مجامع دارای رای خواهد بود. اساسنامه شرکت می تواند ترتیب دیگری مقرر نماید. (م 107 ق.ت)
13-روبط شرکت شرکت تابع مقررات اساسنامه است و تقسیم سود به نسبت سرمایه شرکا است . اساسنامه شرکت می تواند ترتیب دیگری برای تقسیم سود مقرر دارد (م 108 ق.ت)
14-در هر شرکت با مسئولیت محدود که تعداد شرکا ، بیش از 12 نفر باشند باید دارای هیات نظار بوده و هیات نظار لااقل سالی یک مرتبه مجمع عمومی شرکا را تشکیل دهد. (م 109 ق.ت)
هیات نظار مرکب از 3 نفر بوده که از بین شرکا برای مدت یک سال انتخاب می شوند و اعضای هیات نظار نبایستی عضو هیات مدیره شرکت باشند.
وظایف هیات نظار:
الف)تحقیق نماید که سرمایه نقدی شرکت پرداخت شده و سهم الشرکه غیر نقدی تقویم و تسلیم شده باشد . ب)در شرکت نامه تقویم سهم الشرکه غیر نقدی به صراحت ذکر شده باشد . ج)دعوت شرکا برای مجمع عمومی فوق العاده د)اعضای هیات نظار از جهت اعمال اداری و نتایج حاصله از آن هیچ مسئولیتی ندارند لیکی هر یک از آنها در انجام ماموریت خود بر طبق قوانین معموله مملکتی مسئول اعمال و تقصیرات خود می باشند(م 167 ق.ت) ه)اعضای هیات نظار دفاتر و صندوق و کلیه اسناد شرکت را تحت تدقیق در آورده ، همه ساله گزارش به مجمع عمومی می دهند و هر گاه در تنظیم صورت دارایی بی ترتیبی و خبطهایی مشاهده نمایند موضوع رادر گزارش مذکور ذکر نموده و اگر مخالفتی با پیشنهاد مدیر شرکت در تقسیم منافع داشته باشند دلایل خود را بیان می کنند(م 168 ق.ت) و)تا 15 روز قبل از انعقاد مجمع عمومی هر صاحب سهمی می تواند (خود یا نمایند او )در مرکز اصلی شرکت حاضر شده از صورت بیلان و صورت دارایی و گزارش هیات نظار اطلاع حاصل کند. (م 170 ق.ت)
15-شرکای شرکت نمی توانند تابعیت شرکت را تغییر دهند مگر به اتفاق آرا (م 111 ق.ت)
16-اتخاذ تصمیم راجع به تغییرات اساسنامه باید با اکثریت عددی شرکا که لااقل سه ربع سرمایه را نیز دارا باشند به عمل آید . اساسنامه شرکت می تواند حد نصاب دیگری را مقرر دارد . (م 111 ق.ت)
17-در هیچ مورد اکثریت شرکا نمی توانند شریکی را مجبور به افزایش سهم الشرکه خود در شرکت نمایند. (م 112 ق.ت)
-سرمایه احتیاطی مجمع عمومی می تواند مقرر نماید در صدی از سود قابل تقسیم بعنوان سرمایه (ذخیره )احتیاطی منظور گردد.
19-شرکت با مسئولیت محدود در موارد ذیل منحل می شود:

1-وقتی که شرکت مقصودی که برای آن تشکیل شده انجام داده یا انجام آن غیر ممکن شده است .
2-وقتی که شرکت برای مدت معینی تشکیل و مدت منقضی شده باشد .
3-در صورتی که شرکت ورشکست شود.
4-در صورت تصمیم عده ای از شرکا که سهم الشرکه آنها بیش از نصف سرمایه شرکت باشد .
5-در صورتی که به واسطه ضررهای وارده نصف سرمایه شرکت از بین رفته ویکی از  شرکا تقاضای انحلال کرده و محکمه دلایل او را موجه دیده و سایر شرکا حاضر نباشند سهمی را که در صورت انحلال به او تعلق می گیرد پرداخته و او را از شرکت خارج نمایند.
6-در مورد فوت یکی از شرکا ، اگر به موجب اساسنامه پبش بینی شده باشد . (م 93و114 ق.ت)
20-اشخاص ذیل محسوب می شوند:
الف:موسسین و مدیرانی که بر خلاف واقع پرداخت تمام سهم الشرکه نقدی و تقویم و تسلیم سهم الشرکه غیر نقدی را در اوراق و اسنادی که باید برای ثبت شرکت بدهند اظهار کرده باشند.
ب:کسانی که به وسایل متقلبانه سهم الشرکه غیر نقدی را بیش از قیمت واقعی آن تقویم کرده باشند.
ج:مدیرانی که با نبودین صورت دارایی یا به استناد صورت دارایی مزور ،منافع موهومی را بین شرکا تقسیم کنند. (م 115 ق.ت)
21-ثبت کلیه شرکتهای مذکور (سهامی عام –سهامی خاص-با مسئولیت محدود- تضامنی – نسبی –مختلط غیر سهامی –تعاونی)در این قانون (قانون تجارت ) اامی و تابع مقررات قانونی ثبت شرکتها است. (م 196 ق.ت)
22-در ظرف ماه اول تشکیل هر شرکت ، خلاصه شرکتنامه ها و منضمات آن طبق نظامنامه وزارت عدلیه اعلان خواهد شد . (م 196 ق.ت)
23-در هر موقع که تصمیماتی برای تغییر اساسنامه شرکت یا تمدید مدت شرکت زاید بر مدت مقرر یا انحلال شرکت(حتی در مواردی که انحلال به واسطه انقضای مدت شرکت صورت می گیرد)و تعیین کیفیت تفریغ حساب و یا تبدیل شرکا یا خروج بعضی از آنها از شرکت یا تغییر اسم شرکت اتخاذ شود مقررات مواد 195(بند21)و 197(بند 22)لازم الرعایه است (م 200 ق.ت)
24-در هر گونه اسناد و صورت حسابها و اعلانات و نشریات و غیره که بطور خطی یا چاپی از طرف شرکتها ی مذکور در این قانون به استثنای شرکتهای تعاونی صادر می شود سرمایه شرکت صریحا باید ذکر گردد و اگر تمام سرمایه پرداخته نشده، قسمتی از پرداخته شده نیز باید صریحا معین شود والا شرکت متخلف به جزای نقدی محکوم خواهد شد . (م 201 ق.ت)
25-در شرکتهای سهامی و شرکتهای با مسئولیت محدود و شرکتهای تعاونی امر تصفیه به عهده مدیران شرکت است مگر آنکه اساسنامه یا اکثریت مجمع عمومی شرکت ترتیب دیگری مقرر داشته باشند. (م 213 ق.ت)
26-هر شرکت تجارتی ایرانی، مذکور در این قانون (قانون تجارت)و هر شرکت خارجی که بر طبق قانون ثبت شرکتها مصوب خرداد 1310 مکلف به ثبت است باید در کلیه اسناد و صورت حسابها و اعلانات و نشریات خطی یا چاپی خود در ایران تصریح نماید که در تحت چه نمره در ایران به ثبت رسیده والا محکوم به جزای نقدی خواهد شد (قسمتی از م 220 ق.ت)
27-انتخاب بازرس در شرکت با مسئولیت محدود اختیاری است .
28-انتخاب رومه برای درج آگهی های دعوت شرکت در شرکت با مسئولیت محدود اختیاری است .
29-پس ا ز تشکیل شرکت با مسئولیت محدود حداکثر ظرف یک هفته از تاریخ ثبت نسبت به تهیه دفاتر قانونی(دفتر رومه وکل)و پلمپ آنها در اداره ثبت شرکتها اقدام نمایند.

استاندارد مطمئن ترین مسیر برای نیل به توسعه پایدار است.

ت حفظ کیفیت یک بیانیه رسمی از جانب مدیریت است که به صورت غیرقابل تفکیکی به برنامه‌ها و طرح های بازرگانی و تولیدی موسسات و همچنین نیازهای مشتریان گره خورده است و این ت ها باید در تمام لایه‌ها و بخش ها و همچنین کارکنان یک سازمان رعایت و تعهد گردند و برای این منظور هر یک از کارکنان احتیاج به اهداف قابل اندازه گیری برای کارشان دارند.

تصمیمات مربوط به مدیریت کیفیت بر پایه اطلاعات و داده‌ها و همچنین سیستم، که شامل حسابرسی معمول برای ارزیابی انطباق و کارایی است، بنا شده است .

سوابق و داده‌ها می بایست نشان دهنده چگونه و چطور تولید شدن مواد خام و محصولات باشند تا از طریق ردیابی منابع به مشکلات پی برده شود.

شمابه یک ملاک روند، برای کنترل کیفیت اسناد شرکت خود دارید. هرکسی می بایست به این اطلاعات دسترسی داشته و چگونگی استفاده از آنها به صورت به روز، را بداند .

برای ابقای سیستم مدیریت کیفیت و تولید محصولات مرتبط به هم، شما احتیاج به فراهم کردن زیر ساخت، منابع،  اطلاعات، امکانات و تجهیزات، ابزارهای بررسی و کنترل و همچنین شرایط محیطی دارید .

شما احتیاج به استخراج تمام عناصر حیاتی روندهای تولیدی خود دارید که اینکار از طریق کنترل و نمایش بررسی ها و اطمینان حاصل کردن از تکمیل کننده بودن اهداف کیفیت تولید دارید. اگر شما وسایل بررسی را به صورتی کارا طراحی کرده باشید، می‌توانید مطمئن باشید که اهداف تعیین شده بلند مدت قابل دسترس می‌شوند و این اهداف به صورت اهداف فردی در نمی‌آیند.

برای هر کدام از محصولاتی که شرکت تولید می‌کند شما نیاز به انتشار اهداف کیفی جدید دارید تا طرح روند، اسناد و نتایج بررسی ها را به عنوان ابزاری برای بهبود و رشد استفاده کنید.

شما احتیاج به تعیین نقاط حساسی که هر کدام از روندها دارا می‌باشند دارید تا از طریق کنترل و بررسی این نقاط اطمینان حاصل کنید که همه چیز تحت میزانهایی که شما تعیین کرده اید، پیش می‌رود.

شما احتیاج به شرایط واضحی از فروش محصول دارید.

شما نیاز به تصمیم گیری درباره اامات مشتریان و طراحی سیستمی برای برقراری ارتباط مشتریان با اطلاعات محصولات، پرس و جو، قرارداد، بازخورد و شکایت دارید.

زمان توسعه محصول جدید، شما احتیاج به برنامه ریزی مراحل بهبود جدید برای توسعه محصول و همچنین آزمایش این مراحل دارید.

شما احتیاج به تجدید نظر در کاربردها و روندهای معمول در غالب حسابرسی داخلی و نشست ها دارید تا تصمیم بگیرید که آیا مدیریت کیفیت کارا می‌باشد و این سیستم ما را به کدام جهت می‌برد(با توجه به مشکلات پیشین و بلفعل). برای این منظور اطلاعات فعالیتها را نگهداری کرده و نقاط قوت و ضعف آنها را مورد بررسی قرار می دهید.

با توجه به مشکلات پنهانی و بلفعل (مشتریان، فراهم کنندگان مواد اولیه و مشکلات داخلی) شما نیاز به روندهای ثبت شده‌ای دارید که اطمینان حاصل کنید که هیچ کسی محصولات بد شما را استفاده نمی‌کند و تصمیم بگیرید که با این محصولات بعضاً معیوب چه کنید و این کار تنها با توجه به ریشه‌های به وجود آورنده تولید این محصولات بد و همچنین تهیه گزارش و نگهداری آن برای تکرار نکردن دوباره این ایراد تعبیه می‌شوند، قابل انجام است.

 

منطقه آزاد محدوده حراست شده بندری و غیربندری است که از شمول برخی از مقررات جاری کشور متبوع خارج بوده و با بهره گیری از مزایایی نظیر معافیتهای مالیاتی، بخشودگی سود و عوارض گمرکی، عدم وجود تشریفات زاید ارزی، اداری و مقررات دست و پاگیر و همچنین سهولت و تسریع در فرآیندهای صادرات و واردات با جذب سرمایه گذاری خارجی و انتقال فناوری به توسعه سرزمین اصلی کمک می نماید.

الف : منطقه آزاد چیست؟

ایران 8 منطقه آزاد تجاری صنعتی دارد:

چابهار

قشم

کیش

اروند

انزلی

سلفچگان

ارس

ماکو

ثبت شرکت  ثبت ارائه کلیه خدمات ثبتی در مناطق آزاد کیش، قشم، اروند و انزلی را دارد.

مدارک

1- معافیت مالیاتی 20 ساله برای هر نوع فعالیت اقتصادی

2- ورود اتباع خارجی بدون اخذ روادید

3- 100% مالکیت خارجی

4- تضمین و حمایت قانونی از سرمایه گذاری خارجی

5- عدم محدودیت در انتقال ارز به دیگر مناطق آزاد ایران با سایر کشورها

6- خدمات پولی و بانکی انعطاف پذیر

7- خدمات گسترده بانکی و بیمه ای (دولتی/خصوصی)

8- انجام معاملات ارزی آسان

9- فعالیت بورس اوراق بهادار» و بورس نفت و محصولات پتروشیمی»

10- معافیت از حقوق گمرکی برای واردات مواد اولیه و ماشین آلات صنعتی واحدهای تولیدی

11- ثبت سهل و آسان شرکتها، موسسات صنعتی، موسسات فرهنگی و مالکیت معنوی

12- تشریفات ساده برای صادرات مجدد و ترانزیت کالا

13- مقررات آسان برای ورود کالاهای مجاز

تفاوت مناطق ویژه اقتصادی و آزاد تجاری

برخی از مهم ترین تفاوت های مناطق آزاد و ویژه را می توان در موارد زیر خلاصه کرد:

معافیت مالیاتی به مدت 15 سال در مناطق آزاد وجود دارد و در مناطق ویژه اقتصادی تخفیف مالیاتی طبق مقررات داخل کشور است. خرده فروشی کالا در مناقط ویژه اقتصادی فقط برای اتباع خارجی امکان پذیر است لیکن در مناطق آزاد خرده فروشی برای اتباع خارجی و داخلی امکان پذیر می باشد مقررات روادید برای اتباع خارجی در مناطق ویژه براساس ضوابط داخل کشور است ولی در مناطق آزاد روادید در مرزهای ورودی اعطاء می شود مقررات کار و بیمه اجتماعی در استخدام اتباع خارجی در مناطق آزاد تابع مقررات خاص مناطق می باشد ولی در مناطق ویژه اقتصادی تابع مقررات داخل کشور است.

 

هر شخصیت حقوقی ( شرکت) باید پس از تأسیس برای تشکیل پرونده مالیاتی در واحد مالیاتی، اقدام کند. طبق مقررات مربوطه، شرکت تا 2 ماه پس از تأسیس مکلف به تشکیل پرونده دارایی و پرداخت حق التمبر (مالیات) سرمایه می باشد. تشکیل پرونده مالیاتی به معنای آن است که شرکت به سازمان امور مالیاتی اعلام نماید که چنین شرکتی تأسیس شده و طبق قانون دو در هزار سرمایه شرکت را پرداخت نماید در غیر این صورت مشمول جریمه مالیاتی معادل دو برابر مبلغ اولیه خواهید شد. به عبارت دیگر در صورت عدم تشکیل پرونده مالیاتی و پرداخت حق التمبر دارایی ظرف دو ماه به جای 2 در هزار معادل 6 در هزار سرمایه شرکت ثبت شده باید پرداخت نمایید.

• مدارک لازم جهت تشکیل پرونده مالیاتی به شرح ذیل می باشد :

اصل و کپی اساسنامه شرکت

اصل و کپی آگهی تاسیس

اظهارنامه ثبت شرکت ها (اصل و کپی)

اصل و کپی رومه رسمی

آگهی ثبت تغییرات ( اصل و کپی)

تصویر شناسنامه اعضای هیات مدیره به همراه اصل شناسنامه

اصل و کپی کارت ملی کلیه اعضای هیات مدیره

کپی فیش تلفن محل شرکت

اصل فیش واریزی دو در هزار مبلغ سرمایه اولیه شرکت در بانک ملی

تکمیل دفترچه مشخصات شناسایی شرکت ( دفترچه نام اشخاص حقوقی)

اصل گواهی امضای صاحبان امضای مجاز شده در دفترخانه اسناد رسمی

کپی سند مالکیت یا اجاره نامه به نام شرکت

اصل و کپی شرکتنامه شرکت.

در نظر داشته باشید که حتی در صورت عدم فعالیت شرکت تشکیل پرونده مالیاتی اامی است و برای اعلام عدم فعالیت و عدم پرداخت مالیات احتیاج به انجام آن می باشد و در غیر این صورت مشمول جریمه می شوید.

جهت تشکیل پرونده مالیاتی و ارزش افزوده بایستی مراحل ذیل به ترتیب انجام شوند.

• مراحل تشکیل پرونده مالیاتی :

ابتدا باید برای مالیات عملکرد تشکیل پرونده بدهید.

لازم است تا وارد تارنمای  شده و از قسمت کد اقتصادی مراحل پیش ثبت نام کد اقتصادی را انجام دهید.

پس از انجام پیش ثبت نام با مراجعه به یکی از ادارات دارایی و دادن آدرس خود، حوزه و ممیز خود را پیدا نمایید.

حال با مراجعه با سامانه  مراحل پیش ثبت نام ارزش افزوده را انجام دهید.

زمانی که پاکت ارزش افزوده تحویل داده شد، مدارک خواسته شده را کامل کرده و سپس به آدرس :خ آذربایجان، خ پیروز جنوبی، ساختمان ارزش افزوده، واحد تشکیل پرونده، مراجعه کرده و مدارک را تحویل دهید.

زمان تحویل مدارک از آدرس حوزه ارزش افزوده خود مطلع شوید و پس از ارجاع پرونده با مراجعه به حوزه ارزش افزوده خود شماره پرونده و کد واحد مالیاتی را دریافت نمایید.

پس از دریافت تمامی شماره پرونده ها لازم است آنها را در سامانه ثبت نام کد اقتصادی وارد نمایید و ثبت نام کد اقتصادی خود را تکمیل کنید.

توجه داشته باشید که همیشه اطلاعات خود را به روز کنید تا از بروز مشکل جلوگیری نمایید.

 

پیمانکار: مجموعه حقیقی یا حقوقی را گویند که با عقد قرارداد پیمان، مسئولیت تهیه، حمل، نصب و یا اجرای یک عملیات اجرایی یا طرح عمرانی را با نظارت مشاور معرفی شده از سوی کارفرما بر عهده می گیرد.

• رتبه بندی چیست؟

رتبه بندی شرکت ها یک نوع معیار تشخیص صلاحیت است که توسط معاونت برنامه ریزی و نظارت راهبردی ریاست جمهوری برای شرکت ها اتخاذ می گردد در واقع یک نوع مقیاس گذاری برای تضمین کیفیت و کمیت شرکت های برتر در ارائه خدمات و دفاع از حقوق بهره وران است.

سیستم رتبه بندی پیمانکاران با توجه به تعداد نیروی متخصص و فنی موجود در هیئت مدیره، فعالیت ها و امکانات شرکت، نمره ای بین 1 تا 5 به شرکت می دهد. رتبه 1 معرف برترین رتبه و رتبه 5 بیانگر پایین ترین رتبه در سیستم رتبه بندی پیمانکاران است.

استانداری ها و معاونت فنی و عمرانی، مراجع صدور رتبه های 3، 4، و 5 پیمانکاری هستند و صدور رتبه های 1 و 2 پیمانکاری از وظایف معاونت برنامه ریزی و نظارت راهبردی ریاست جمهوری است.

• رتبه بندی شرکت های پیمانکاری در 11 رشته صورت می گیرد که عبارتند از:

– ساختمان و ابنیه

– راه و ترابری

– نفت و گاز

– صنعت و معدن

– تاسیسات و تجهیزات

– کاوش های زمینی

– ارتباطات، کشاورزی

– آب

– مرمت آثار باستانی

– نیرو

• مدارک عمومی لازم جهت اخذ رتبه 1_4 پیمانکاری به شرح ذیل می باشد :

_ کپی برابر اصل شده مدارک ثبتی شرکت

_ اظهارنامه مالیاتی شرکت مربوط به آخرین سال مالی قبل از تشکیل پرونده که به تایید و مهر سر ممیز مالیاتی مربوط رسیده باشد.

_ تصویر موافقتنامه

_ فتوکپی شناسنامه کلیه سهامداران و اعضای هیات مدیره و کپی کارت ملی آن ها

_ مدارک ثبتی شرکت سهامی خاص شامل اساسنامه، اظهارنامه، رومه رسمی تاسیس و تغییرات

_ تهیه سربرگ شرکت در سه نسخه

_ تصویر برابر با اصل شده مدارک تحصیلی اعضای امتیازآور شرکت

_ مدارک ثبتی شرکت با مسئولیت محدود شامل اساسنامه ، تثاضانامه، شرکتنامه، رومه رسمی تاسیس و تغییرات

• مدارک لازم جهت اخذ رتبه 5 پیمانکاری :

_ فتوکپی برابر اصل شده مدارک ثبتی شرکت

_ تصویر برابر اصل شده مدارک تحصیلی اعضای امتیازآور شرکت

_ ارائه اصل سند مالکیت یا اجاره نامه رسمی از دفتر مرکزی شرکت طبق رومه رسمی شرکت

_ مدارک ثبتی شرکت سهامی خاص شامل اساسنامه، اظهارنامه، رومه رسمی تاسیس و تغییرات

_ کپی شناسنامه کلیه سهامداران و اعضای هیات مدیره و فتوکپی کارت ملی آن ها

_مدارک ثبتی شرکت با مسئولیت محدود شامل اساسنامه، تقاضانامه، شرکتنامه، رومه رسمی تاسیس و تغییرات

* توضیحاتی برای اخذ گرید 5 شرکت پیمانکاری :

– داشتن کد اقتصادی برای شرکت های متقاضی اخذ گرید 5 اامی است.

– مدرک تحصیلی مدیرعامل شرکت باید لیسانس باشد.

• مراحل اخذ رتبه پیمانکاری :

در ادامه به طور خلاصه به مراحل اخذ رتبه پیمانکار اشاره می نماییم :

1- دریافت پوشه مخصوص تشخیص صلاحیت از انجمن های صنفی پیمانکاران

2- تحویل درخواست رتبه مورد تقاضا، مخاطب این نامه که در سربرگ شرکت می باشد باید معاونت فنی عمرانی استانداری محل ثبت شرکت باشد.

3- ارائه مدارک شرکت شامل رومه تاسیس شرکت، اساسنامه، تقاضانامه و شرکتنامه یا اظهارنامه ثبت شرکت

4- ارائه مدارک شناسایی تمام سهامداران و امضای هیات مدیره شرکت شامل کپی شناسنامه و کارت ملی و کارت پایان خدمت

5- ارائه اسناد محل شرکت شامل اجاره نامه یا کپی سند مالکیت

6- ارائه کد اقتصادی شرکت

7- ارائه مدارک مهندسی شرکت شامل یک نفر مهندس با 3 سال سابقه بیمه و یک نفر مهندس بدون سابقه که میزان سابقه مهندسین شرکت هر چه بالاتر باشد امتیاز مهندسی شرکت افزایش یافته و در موقعی که شرکت جهت تشخیص صلاحیت پایه 4 و یا بالاتر اقدام می کند نیاز کمتری نسبت به تامین امتیاز پرسنلی یا هیات مدیره شرکت می باشد.

در صورت نیاز به هرگونه مشاوره می توانید با ما تماس حاصل فرمایید.

 

با توجه به آنکه قوانین تجارت ایران در خصوص اصطلاح آورده »، تعریفی ارایه نداده و تنها به صورت مختصر به انواع آن یعنی آورده ای نقدی وغیر نقدی اشاره نموده اند، دانستن مفهوم آورده ضرورت دارد. به همین جهت در این نوشتار، ابتدا در گفتار نخست مفهوم انواع آورده (آورده های نقدی وغیرنقدی)؛ و در گفتاردوم قواعد عمومی حاکم برآورده های غیر نقدی در شرکت های تجاری توضیح داده می شود.

• تعریف آورده های نقدی و غیرنقدی :

در یک تقسیم بندی کلی،تمام آن چیزی را که شرکاء می توانند به شرکت بیاورند می توان به آورده نقدی و غیر نقدی تقسیم نمود.

1. آورده نقدی :

آورده نقدی در قانون تجارت مصوب 1311 و نیز قانون اصلاح قسمتی از قانون تجارت مصوب 1347، تعریف نشده است. متخصصان علم حسابداری در تعریف نقد» بیان داشته اند: آنچه که اگر به باتک ارایه شود معادل ارزش اسمی آن، بدون قید وشرط و فوراً توسط بانک پرداخت گردد. از نظر آنان هر دارایی که یکی از دو شرط زیر را داشته باشد می تواند جزو وجوه نقد محسوب گردد: 1- هر دارایی جاری که در بانک، سپرده شده و بدون هیچ قید و شرطی، در هر زمان بتوان از آن برای مقاصد تجاری استفاده نمود؛

2- هر دارایی جاری که بانک به عنوان سپرده بپذیرد؛ به عنوان مثال می توان از اسکناس و مسکوک، چک، حواله های بانکی و برودات دیداری به عنوان نقد یاد نمود؛ زیرا به محض ارایه به بانک ها، مبلغ اسمی آنها به حساب مشتری منظور می گردد.

سؤالی که در اینجا ممکن است پیش آید این است که آیا ارزهای خارجی، مانند دلار و لیره را نیز باید " وجه نقد " دانست یا اینکه این ارزها در حکم کالا محسوب می شود؟ یعنی، زمانی که آورده یکی از شرکاء به عنوان مثال، دلار باشد باید آن را آورده نقدی دانست یا غیر نقدی؟ پاسخ به این سؤال با توجه به آنکه قواعد حاکم بر آورده های نقدی و غیر نقدی در بسیاری از موارد متفاوت است، اهمیت دارد.

به تعبیر برخی از حقوقدانان، وجه نقد پولی است که در هر کشور معیار تعیین ارزش قرار می گیرد و ارزهای خارجی که به تناسب معادل ریالی خود ارزش دارد، در معاملات داخلی در حکم کالا به شمار می رود. با این حال، دیوان عالی کشور در یکی از آرای وحدت رویه خود، به دلایل متعددی ارزهای خارجی را نیز پول دانسته است. در قانون شرکت های انگلستان (2014)، وجه نقد » شامل ارزهای خارجی نیز می شود. بنابراین می توان گفت ارزهای خارجی همانند پول رایج در ایران، آورده نقدی محسوب شده و از قواعد آن تبعیت می کند.

به عقیده برخی از حقوقدانان در شرکت های مدنی، شریک می تواند سهم الشرکه را به صورت سفته، حواله و برات به شرکت بدهد یا ضمن سپردن تعهدنامه، تسلیم آن را در موعد مقرر برعهده بگیرد. به نظر می رسد این موضوع به شرکت های تجاری نیز قابل تسری است. بنابراین در مواردی که شخص با اسناد بانکی تعهد به پرداخت وجه نقد می نماید نیز آورده از نوع نقدی است و در زیرعنوان آورده نقدی اسکناس رایج داخلی یا خارجی، جای می گیرد.

2. آورده غیر نقدی :

آورده غیر نقدی که اصطلاح آن نخستین بار در لایحه سال 1347 به کار گرفه شده است و در برخی از آثار علمی از آن به " آورده جنسی " نیز تعبیر شده است، در قوانین مربوط به حقوق تجارت، تعریف نشده است، در قانون تجارت و فرهنگ حقوقی، اصطلاح غیر نقد به دو معنا استعمال شده است : یک معنا عبارت است از موجل است که معنای مخالف آن نقد وحال می باشد، در این تعبیر توجیهی به ماهیت آورده نمی شود بلکه زمان آوردن آن، ملاک است. معنای دیگر آورده غیر نقد با توجه به ماهیت آورده است که اگر پول رایج، آورده باشد می گویند آورده نقد است و اگرغیر پول رایج باشد به آن آورده غیر نقد می گویند.

در نظام حقوقی انگلستان علاوه بر عبارت non-cash asset »، عبارت های دیگری مانند :

Non- cash consideration » و in kind contribution نیز برای تبیین مفهوم آورده غیر نقدی به کار می رود. در نظام حقوقی این کشور، آورده غیر نقدی در قانون شرکت ها (2014) به معنی هر مال یا منفعت در مال بجز وجه نقد تعریف شده است. البته دادگاه های این کشور این تعریف را به نحو انعطاف پذیری تفسیر کرده اند. به عنوان مثال در پرونده اولترافریم علیه فیلدینگ، لویسون جی، قاضی دیوان عالی، معتقد بود که یک آورده غیر نقدی شامل اجاره و مجوز بهره برداری حقوق طراحی نیز می شود. در این پرونده، دادگاه چنین نظر داد از آنجایی که مجوز، یک اجازه، بهره برداری از مال است آورده غیر نقدی محسوب می شود.

• قواعد حقوق مدنی حاکم بر آورده های غیر نقدی در شرکت ها ی تجاری :

از آنجایی که انتقال آورده به شرکت ، مبتنی بر توافق است، آورده غیر نقد در انتقال به شرکت از قواعد عمومی قراردادها تبعیت می کند. براین اساس مهمترین این قواعد را به شرح زیر می توان برشمرد :

1. اهلیت آورده :

آورنده باید اهلیت داشته و محجور و ورشکسته نباشد. البته اقدام از ناحیه قائم مقام قانونی محجورین در این خصوص با رعایت غبطه آنان بلامانع است؛ زیرا داشتن سهم یا سهم الشرکه مستم اهلیت استیفاء نبوده و اهلیت تمتع کفایت می کند.

هم چنین در مواردی که یکی از شرکاء، تبعه بیگانه باشد با توجه به ماده 7 قانون مدنی باید بر اساس قوانین دولت متبوع خود در مورد انعقاد قرارداد شرکت، اهل محسوب گردد. با این حال با استناد به ماده 962 قانون مدنی می توان گفت : اگر شریک خارجی در شرکت از نظر کشور خود اهل محسوب نشود ولی شرایط اهلیت را مطابق قوانین ایران دارا باشد، مشارکت وی معتبر است.

2. موجود بودن آورده :

وفق ماده 361 قانون مدنی، اگر در بیع ( خرید وفروش) عین معلوم شود که مبیع (معامله) وجود نداشته، بیع باطل است. با استنباط از این ماده می توان گفت : اصل مال مورد واگذاری به شرکت باید هنگام انتقال وجود خارجی داشته باشد، وگرنه آورنده ضامن است.

موجود نبودن آورده در برخی موارد ممکن است وصف خاصی به آن شرکت بدهد. در نظام حقوقی برخی کشورها شرکتی که فاقد آورده است یا وجود آورده در آن، صوری است " شرکت صوری " نامیده می شود؛ یعنی شرکتی که تنها به صورت صوری برای پنهان داشتن انتفاع شخصی به وجود می آید. در کشور فرانسه، دیوان عالی این کشور به صورت سنتی این کشورها را غیر موجود اعلام می داشت ولی امروزه این شرکت ها باطل توصیف می شوند. ضمانت اجرای این بطلان آن است، که طلبکاران شرکت به طور مستقیم به آن عضوی که با استفاده ازظاهر شرکت به فعالیت پرداخته است، مراجعه کنند. در برخی موارد ممکن است، بخشی از آورده موجود نباشد؛ به عنوان مثال، ملکی به شرط داشتن مساحت معین به عنوان آورده به شرکت انتقال داده شود و بعد معلوم گردد که کمتر از آن مقدار است؛ در این صورت به نظر می رسد با توجه به ماده 355 قانون مدنی، تنها نسبت به میزانی که آورده موجود است، توافق صورت گرفته، صحیح است. هم چنین با استناط از ماده 385 قانون مدنی می توان گفت: اگر آورده غیر نقدی، عین معین غیر قابل تجزیه باشد یا به تعبیر دیگر، تجزیه آن بدون ضرر ممکن نباشد و به شرط بودن مقدار معین فروخته شده، ولی در حین تسلیم کمتر درآید، در این صورت، شرکت ( به عنوان مشتری)، حق فسخ خواهد داشت.

3. مالیت داشتن :

چیزی که به شرکت آورده می شود باید مالیت داشته و قابل داد و ستد باشد. به عقیده بیشتر حقوقدانان، مالیت داشتن مفهومی نسبی است؛ یعنی معیار مالیت داشتن، تنها داوری عموم نیست بلکه منفعت عقلایی و مشروع برای طرفین نیز می تواند معیار مالیت باشد. یکی از آرای اصراری هیأت عمومی دیوان عالی کشور( رأی شماره 5892_10/11/38) که مفاد آن، موید این موضوع است، مقرر می دارد : چون شرکت نسبت به موضوعی تشکیل شده که نزد شرکاء مالیت داشته و انعقاد چنین شرکتی خارج از حدود قانون نبوده لذا استدلال دادگاه صحیح نیست…» همان طور که مشاهده می شود دیوان، مالیات داشتن موضوع عقد را بین شریکان شرکت تجاری کافی دانسته و معیار نسبی بودن مالیات را پذیرفته است. با توجه به معیار نسبی بودن، مالیات داشتن ممکن است از کشوری به کشور دیگر، متفاوت باشد. این موضوع در مواردی که شرکت ها در فراتر از کشورهای محل پیدایش فعالیت می کنند حایز اهمیت است. در برخی موارد ممکن است شرکت خارجی قصد داشتن شعبه در ایران را داشته و در سرمایه آن اموالی باشد که در حقوق ما مالیت ندارد. برخی از حقوقدانان درخصوص این موضوع بیان داشته اند: ازآنجایی که شعبه کاملاً به شرکت وابسته است مشکلی پیش نخواهد آمد و همین که آورده ها در کشور مبدأ دارای مالیات باشد، کفایت می کند.

۴. تعهد درک و عیب :

از آنجایی که آورنده، مال را به شرکت انتقال می دهد، مطابق ماده ۳۹۱ قانون مدنی همانند فروشنده، ضمان (پیمان، تعهد، ضمانت) درک مبیع در مقابل خریدار برعهده اوست؛ بنابراین در صورت مستحق للغیر درآمدن کل یا بعض آورده غیرنقدی، شریکی که قصد داشته مال دیگری را بدون اذن صاحب آن به شرکت بیاورد. بر طبق قواعد حقوق مدنی مم می شود بها را مسترد دارد و در صورت جهل شرکت به وجود فساد، آورنده باید از عهده غرامات وارده بر شرکت نیز برآید.

در برخی موارد ممکن است مال موضوع انتقال به شرکت تجاری، متعلق حق شخص ثالث باشد؛ به عنوان مثال، راهن،مال غیر منقولی را که در رهن دیگری است به عنوان آورده غیر نقدی به شرکت تجاری انتقال دهد. در نظام حقوقی ایران، در قوانین مربوط به شرکت های تجاری، قواعد حاکم بر این موضوع پیش بینی نشده است؛ به همین جهت دراین زمینه باید از قواعد حقوق مدنی تبعیت نمود. درحال حاضر در رویه قضایی ایران،چنین انتقالی به دلیل تعارض با حقوق بنگاه رهنی (مرتهن)، غیرنافذ محسوب می شود. بنابراین چنانچه، مرتهن به عنوان شخص ثالث ( در ارتباط میان مالک و شرکت) با آن موافق نباشد راهن باید مال غیر منقول دیگری را به عنوان آورده، وارد شرکت تجاری نماید و درصورتی که نتواند چنین کند از شمار شرکاء خارج خواهد شد.

به منظور جلوگیری از بروز چنین مشکلاتی، در نظام حقوقی برخی از کشورها پیش از تشکیل شرکت، حقوق اشخاص ثالث نسبت به آورده ها مورد توجه قرار می گیرد؛ به عنوان مثال در نظام حقوقی استرالیا در زمان انتقال آورده به شرکت، این موضوع بررسی می شود که آیا انتقال آن، نیاز به موافقت شخص ثالث دارد یا خیر. بنابراین چنانچه در مورد دارایی متعلق منفعت شخص ثالث، نیاز به چنین موافقتی باشد، ترتیباتی برای آزادسازی دارایی از منافع شخص ثالث اتخاذ می شود. همه این موارد در مواردی که یک شرکت با ادغام یا تجمیع چند شرکت دیگر، ایجاد می شود نیز جاری می باشد.

همچنین، هنگامی که آورده یک شریک کالاست، شریک همه حقوق مالکانه ای را که نسبت به آن دارد به شرکت منتقل می کند. از آنجایی که این انتقال، یک انتقال معوض است؛ آورده گذار در برابر شرکت مانند فروشنده در برابر خریدار، ضامن عیوب مخفی آن می باشد؛ در نتیجه، صاحب آورده به موجب ماده ۴۲۷ قانون مدنی، ضامن عیوب پنهانی مال مورد انتقال به شرکت خواهد بود و در مورد ظهورعیب، شرکت به عنوان مشتری می تواند ارزش اختیار کند.

لازم به ذکر است اگرچه انتقال آورده غیرنقدی در بیشتر موارد از قواعد عمومی قراردادها تبعیت می کند اما در برخی موارد، تابع قواعد خاص است؛ به عنوان مثال، پذیرش آورده غیرمنقول با رعایت تشریفات مواد ۷۶ به بعد قانون تجارت بوده، نمی توان این توافق را فسخ نمود. از این رو، اگرچه قسمت مهمی از ساختار حقوق شرکت ها را نهاد قرارداد، تبیین می نماید؛ اما نمی توان قرارداد را به عنوان معیاری برای تبیین تمام واقعیت حقوق شرکت ها دانست؛ زیرا قسمت اعظم حقوق شرکت های مدرن را امروزه قواعد آمره تشکیل می دهند که بر خلاف مقررات تجویزی و تکمیلی، اعراض ازآنها با توسل به قرارداد های خصوصی، امکان پذیر نمی باشد.

 

زمانی که صحبت از خرید کفش می شود ، کیفیت در اولویت قرار می گیرد. به عنوان مثال اگر شما تصمیم بگیرید با هدف حفظ سلامتی خود و یا مسابقه و رقابت با دیگران شروع به دویدن کنید ، باید به دنبال کفشی مناسب باشید. یک کفش مناسب می تواند جلوی بروز بسیاری حوادث، جراحات و دردها را بگیرد.

خوشبختانه برندهای فوق العاده ای از انواع کفش در جهان وجود دارند که نگرانی های شما را برطرف خواهند کرد. برندهایی که بخشی از زندگی روزمره ما شده اند. شاید جالب باشد که بدانید ، موسسه اینتربرند در تازه ترین گزارش خود که به معرفی 100 برند باارزش جهان در سال 2011 میلادی پرداخت ، از برند آدیداس نیز نام برده است.

تولید کنندگان کفش برای اینکه بتوانند رقابتی سالم داشته باشند، باید به این نکته پی ببرند که با ثبت برند تا چه حد می توانند در فروش محصولات خود به موفقیت برسند.

مهم ترین هدف از ثبت برند کفش این است که کفش شما در بازار به خوبی شناخته می شود و مشتریان با دیدن محصولات شما به اصالت و تولیدکننده آن واقف شوند. بدین ترتیب ، شما به یک ابزار قدرتمند دست پیدا کرده اید تا بواسطه آن و با سرمایه گذاری آن بتوانید بازار خود را توسعه دهید و در صورت موفقیت به شهرت و اعتبار بیشتر دست پیدا کنید و ارزش کار و شرکت خود را به طور فوق العاده ای افزایش دهید .

برندها به خودی خود دارای ارزش مادی و معنوی هستند و برخی از شرکت ها بعد از به شهرت رساندن یک علامت تجاری یا برند ، حقوق مادی و معنوی آن را به شرکت های دیگر می فروشند.

علائم تجاری در واقع جزء مالکیت معنوی فرد محسوب می شوند و دارای ارزش اقتصادی هستند و قسمتی از اموال شرکت ها محسوب شده و قابلیت انتقال و فروش به غیر را دارند .

نیازی به گفتن این مطلب نیست که برای ثبت برند ، باید شرایط خاصی را رعایت نمایید . ذیلاَ به بررسی مهم ترین این موارد می پردازیم. در این رابطه ، مقالات ذیل را نیز می توانید بخوانید :

- آیا با ضوابط قانونی ثبت برند کیف و کفش آشنایی دارید ؟

- شرایط و مدارک ثبت برند پوشاک

- 6 نکته که برای ثبت برند باید بدانید.

• برخی از اصول راهنما برای ثبت برند کفش :

1- مهم ترین مساله ای که در ثبت کردن برند باید بدانید این است که برندها و علائم نباید با یکدیگر تکراری باشند، یعنی قبل از ثبت کردن برند باید نسبت به یکتا بودن آن اطمینان حاصل نمایید. در صورت وجود کوچکترین مشابهتی بین برند مورد نظر شما و برندی که قبلاَ در همان طبقه ثبت شده است، اظهارنامه علامت تجاری شما رد خواهد شد.

ثبت برند

2- نام انتخاب شده می تواند شامل هر کلمه ، حرف یا حروف ، عدد ، رنگ ، تصویر ، ترسیمات ، عکس ، شکل ، برچسب یا ترکیب آن ها که برای تشخیص کالاها یا خدمات مورد استفاده قرار می گیرد باشد.

3- قبل از شروع هر اقدامی برای ثبت کردن برند، از برند مورد نظر خود استعلام بگیرید تا از درصد موفقیت در ثبت شدن آن اطلاع پیدا کنید و از این طریق از هدر رفتن هزینه و زمان خود جلوگیری نمایید.

4- چنانچه علائم نتواند کالاها یا خدمات یک شرکت را از کالاها و خدمات موسسه دیگر متمایز نماید شرایط ثبت را ندارد.

5- هر گاه استفاده از برند توسط اشخاص ثالث، به صورت نام تجاری یا علامت یا علامت جمعی، یا هر گونه استفاده از آن ها که عرفاَ باعث فریب عموم شود ، غیرقانونی تلقی می شود.

6- هنگامی که قصد ثبت کردن برند دارید می بایست با در نظر گرفتن طبقه بندی علائم تجاری ، نسبت به ثبت آن اقدام نمایید. طبقه بندی علامت تجاری بدین صورت است که طبقات 1 الی 34 مربوط به کالاها و محصولات و طبقات 35 الی 45 مربوط به خدمات است. در این لیست ، طبقه 25 به پوشاک ، پاپوش ( کفش ) و پوشش سر اختصاص داده شده است.

7- متقاضی باید ظرف مدت 30 روز پس از اعلام مرجع ثبت مبنی بر تایید نهایی علامت ، نسبت به پرداخت هزینه های ثبت علامت وانتشار آگهی اقدام نماید. در صورت عدم پرداخت هزینه ها در مهلت مقرر فوق، اظهارنامه کان لم یکن تلقی می گردد. این مهلت برای متقاضیان مقیم خارج از کشور 60 روز می باشد.

8- برند یا طبقه کالا یا صاحب برند و هم نشانی ممکن است احتیاج به تغییر ثبت داشته باشد بنابراین باید نسبت به ثبت تغییرات اقدام گردد والا رسمیت نخواهد داشت و حمایت نخواهد شد. ثبت تغییرات به موجب اظهارنامه رسمی به وسیله صاحب علامت یا قائم مقام و نماینده او خواهد بود . تغییر اگر مربوط به خود علامت باشد باید ده نمونه از علامت جدید ضمیمه اظهارنامه شود . تغییرات در ظهر برگ تصدیق علامت منعکس می گردد . بر طبق مواد 14 و 16 بخش مهمی از تغییرات که تاثیرگذار است و در آئین نامه آمده باید در رومه رسمی آگهی شود.

9- هر گاه علامت ثبت شده ظرف سه سال از تاریخ ثبت آن از طرف صاحب علامت یا قائم مقام یا نماینده قانونی او بدون عذر موجه مورد استفاده تجاری در ایران یا در خارجه قرار نگیرد هر ذی نفعی می تواند ابطال آن را از دادگاه درخواست نماید.

• اشتباهات رایج در ثبت برند

1- توجه داشته باشید که برندی که تقاضای آن یکبار از سوی کارشناسان اداره مالکیت معنوی رد شود، برای دفعات بعدی شانس بسیار کمی برای ثبت شدن دارد و اصطلاحاَ سابقه چنین برندی خراب می شود.

2- اسامی محدود کننده مانند نام تجاری مبتنی بر مکان را انتخاب نکنید. به عنوان مثال، چنانچه قصد دارید که کسب و کار خود را به فراتر از مکان جغرافیایی خود توسعه بدهید ، انتخاب یک اسم که در آن نام شهر یا مکان جغرافیایی وجود دارد ، کاری اشتباه خواهد بود.

3- انتخاب نام تجاری مبتنی بر کسب و کار خانوادگی نیز می تواند اشکالاتی داشته باشد . چرا که ممکن است فرزندانتان در آینده تصمیمی برای ادامه کسب و کار شما نداشته باشند.

لازم به توضیح است، بسته به اینکه تصمیم به ثبت برند شخص حقیقی دارید و یا تصمیم به ثبت کردن برند حقوقی، یعنی برندی که مالک آن شرکت ها ، موسسات و یا سازمان ها خواهند بود را دارید و همچنین بسته به اینکه برندی که ثبت می نمایید فارسی باشد و یا لاتین باشد، مدارکی که باید تهیه نمایید تا حدودی با هم متفاوت است که در ادامه مدارک مورد نیاز برای ثبت کردن برند شخص حقیقی و شخص حقوقی را با هم بررسی می نماییم.

-ثبت برند به صورت حقیقی : برای اینکه بتوانید علامت تجاری خود را به صورت حقیقی به ثبت برسانید به مدارکی از قبیل اصل مدرک شناسایی، کپی برابر اصل شده جواز و تصویر لوگو به ابعاد 6 * 6 نیاز خواهید داشت.

ثبت کردن برند به صورت حقوقی : برای ثبت کردن برند به صورت حقوقی به مدارکی از قبیل مدارک ثبتی شرکت ( رومه رسمی تاسیس شرکت ؛ آگهی تاسیس و آگهی تغییرات شرکت در صورت وجود ) ، مدارک شناسایی مربوط به آخرین مدیر عامل شرکت ، کپی برابر اصل شده جواز و تصویر لوگو به ابعاد 6 * 6 نیاز خواهد بود.

نکته مهم : در صورتی که مایلید تا علامت تجاری شما به صورت لاتین به ثبت برسد لازم است تا کارت بازرگانی و کپی آن را نیز به مجموعه مدارکی که می بایست به جهت ثبت برند ارائه داد اضافه نمود.

بررسی تاریخ کشاورزی ایران، نشانگر تلاش گسترده مردم این سرزمین دراهلی کردن گیاهان زراعی و باغی و بهره وری مطلوب از منابع آب وخاک است. مردم مناطق مختلف ایران، در طول دوران های گذشته با محدودیت های منابع تولید به خوبی آشنایی داشته و الگوی کاشت محصولات خود را با توجه به این محدودیت ها برنامه ریزی کرده اند. این موضوع سبب شده که درهر منطقه از این خاک پهناور گیاه خاصی تولید شود که شاید جایگزین کردن آن ها در شرایط فعلی پس ازگذشت قرن ها و کشف بسیاری از حقایق علمی امکان پذیر نباشد. نمونه بازر این گیاهان زعفران می باشد که جایگاه ویژه ای درمیان محصولات صنعتی و صادراتی ایران دارد. درحال حاضر ایران بزرگترین تولید کننده و صادر کننده زعفران است و حدود ۹۰ درصد تولید جهانی این محصول گرانبها به ایران اختصاص دارد. کاربردهای فراوان و گسترده زعفران، خواص ویژ این داروی گیاهی با ارزش، نقش خاص آن در زندگی کشاورزان برخی از استان های کشور و همچنین ارزش افزوده بالای آن، وم توجه ویژه به مباحث مرتبط با زعفران را بیش از پیش روشن می سازد. با تمام اهمیتی که این گیاه در اقتصاد و اشتغال زایی کشور و به ویژه مناطق اصلی کاشت آن یعنی استان های خراسان رضوی و جنوبی دارد، کمتر درعرصه پژوهش و فناوری به آن توجه شده است.

• ویژگی های گیاه زعفران :

زعفران گیاهی چند ساله است که بیشتر در مناطق گرم وخشک می روید. گل زعفران بنفش رنگ است و بذر تولید نمی کند به همین دلیل تکثیر زعفران به وسیله پیاز انجام می شود. پوشش گل از سه برگ و سه کاسبرگ به رنگ بنفش تشکیل شده است. تعداد پرچم ها سه عدد است، برگ ها بعدازگل ظاهر می شوند، برگ ها مستقیم از روی پیازها خارج می شوند و ساقه هوایی ندارد.

پیاز زعفران زیرزمینی گرد و توپر است که پوسته های قهوه ای رنگ دارد، این پیاز مانند : پیازخوراکی لایه لایه نیست، قطر پیازهای جوان زعفران 5_3 سانتی متر و مغز آن سفید رنگ است. برگ های زعفران تا ارتفاع 40_30 سانتی متر از سطح خاک رشد می کنند.

• اهداف توسعه کشت زعفران :

تغییر الگوی کشت، به دلیل محدود بودن نیاز آبی آن خصوصاً در مناطق کم آب

تولید یک محصول با ارزش که علاوه بر مصارف گوناگون داخلی باعث ارز آوری می شود.

ایحاد اشتغال و درآمد زایی برای کشاورزان

استفاده از اراضی کوچک که امکان کشت سایر محصولات به علت عدم کاربرد ماشین آلات در آنها اقتصادی نیست.

• ثبت شرکت کشت و صنعت زعفران :

با توجه به قیمت بالای این گیاه ارزشمند و ارزآوری بسیار بالای آن برای اقتصاد کشور، شما می توانید با ثبت یک شرکت در زمینه کشت و صنعت زعفران به درآمد زایی و همچنین اشتغال زایی بپردازید. شرکت کشت و صنعت زعفران در دو قالب سهامی خاص و یا با مسئولیت محدود به ثبت می رسند، که در ادامه به چگونگی ثبت این نوع شرکت ها می پردازیم.

• شرکت با مسئولیت محدود:

شرکتی است که بین دو یا چند نفر برای امور تجارتی تشکیل شده و هر یک از شرکاء بدون اینکه سرمایه به سهام یا قطعات سهام تقسیم شده باشد فقط تا میزان سرمایه خود در شرکت مسئول قروض و تعهدات شرکت هستند.

• شرکت سهامی خاص :

شرکت سهامی خاص شرکتی است بازرگانی که تمام سرمایه آن منحصراً تامین گردیده و سرمایه آن به سهام تقسیم شده و مسئولیت صاحبان سهام محدود به مبلغ اسمی آنها است. و تعداد سهامداران نباید از سه نفر کمتر باشد؛عنوان شرکت سهامی باید قبل از نام شرکت یا بعد از آن بدون فاصله با نام شرکت به طور روشن و خوانا قید شود.

• شرایط ثبت شرکت کشت و صنعت زعفران با مسئولیت محدود :

_ درشرکت با مسئولیت محدود تعداد شرکا حداقل 2نفر می باشد.

_ درشرکت با مسئولیت محدود باید کل سرمایه تحویل مدیر عامل شرکت شده و مدیر عامل اقرار به دریافت آن نماید.

_ حداقل سرمایه برای ثبت شرکت با مسئولیت محدود صد هزار تومان است.

• مدارک مورد نیاز برای ثبت شرکت کشت و صنعت زعفران با مسئولیت محدود :

_ اصل گواهی عدم سوء پیشینه کیفری

_ اقرارنامه امضاء شده

_ تصویرمدارک شناسایی اعضاء(شناسنامه و کارت ملی)

_ اخذ مجوز در صورت نیاز بنا به تشخیص کارشناس اداره ثبت شرکت ها

• شرایط ثبت شرکت کشت و صنعت زعفران سهامی خاص :

_ مطابق ماده 3 لایحه اصلاحی قانون تجارت حداقل تعداد سهامداران در شرکت سهامی خاص 3 نفرمی باشد. +2نفر بازرس که بازرسین نباید از اعضا باشند» ،حداقل 35درصد از سرمایه می باسیت نقداً پرداخت شود.

_ به موجب ماده 5 لایحه اصلاحی قانون تجارت حداقل سرمایه درشرکت سهامی خاص از یک میلیون ریال نباید کمتر باشد.

• مدارک لازم جهت ثبت شرکت کشت و صنعت زعفران سهامی خاص :

_ فتوکپی برابربا اصل مدارک احراز هویت از جمله صفحه اول شناسنامه و کارت ملی سهامداران،مدیران و بازرسان

_ اصل گواهی عدم سوء پیشینه کیفری جهت اعضای هیئت مدیر،مدیر عامل و بازرسان

_ امضای اقرارنامه

_ اصل مجوز فعالیت از مراجع ذیربط ،در مواردی که ثبت موضوع نیاز به مجوز داشته باشد.

 

برابر ماده اول لایحه اصلاح قسمتی از قانون تجارت مصوب 24 اسفند ماه 1347 که می گوید : "  شرکت سهامی شرکتی است که سرمایه آن به سهام تقسیم شده و مسئولیت صاحبان سهام محدود به مبلغ اسمی سهام آن ها است" ، در شرکت سهامی ، سرمایه شرکت به سهام متساوی القیمه تقسیم شده ، مبلغ اسمی سهام و وحتی در صورت تجزیه آن به قطعات سهام باید متساوی باشد.

ارکان شرکت سهامی طبق قانون تجارت عبارتند از مجمع عمومی ، هیات مدیره و بازرس. ممکن است شرکتی مطابق اساسنامه خود دارای ارکان دیگری نیز باشد مانند شورای فنی یا شورای عالی معاملات.

رکن اداره کننده و به عبارت دیگر قوه مجریه شرکت های سهامی اعضای هیات مدیره آن هستند. سهام داران با انتخاب اعضای هیات مدیره و اعتماد به حسن عملکرد و درایت آنان سرمای های خود را به شرکت می سپارند و آنان نیز با بهره گیری از هوش و خلاقیت خود پس از انقضای سال مالی سود مناسبی عاید شرکت و سهام داران می کنند.

در این مطلب اختیارات هیات مدیره شرکت سهامی مورد بررسی قرار می گیرد.

اختیارات هیات مدیره شرکت سهامی

به طور کلی اداره شرکت از جمله دعوت از مجامع عمومی به عهده هیات مدیره است لذا مدیران مزبور از یک طرف بیان کننده اراده و تصمیمات شرکت در برابر اشخاص ثالث ( غیرسهامداران ) و از طرف دیگر پاسخگوی اعمال خویش در برابر مجامع عمومی صاحبان سهام هستند.

ماده 1 قانون تجارت در تفصیل اختیارات هیات مدیره مقرر می دارد : " جز درباره موضوعاتی که به موجب مقررات این قانون اخذ تصمیم و اقدام درباره آن ها در صلاحیت خاص مجامع عمومی است مدیران شرکت دارای کلیه اختیارات لازم برای اداره امور شرکت می باشند مشروط بر آنکه تصمیمات و اقدامات آن ها در حدود موضوع شرکت باشد. محدود کردن اختیارات مدیران در اساسنامه یا به موجب تصمیمات مجامع عمومی فقط از لحاظ روابط بین مدیران و صاحبان سهام معتبر بوده و در مقابل اشخاص ثالث باطل و کان لم یکن است ". از جمع ماده فوق و ماده 86 مربوط به مجمع عمومی عادی می توان چنین استنباط کرد که سه گونه تصمیم ممکن است در شرکت های سهامی اتخاذ شود :

الف : آنچه بنا به تصریح قانون در صلاحیت خاص مجامع عمومی است مانند تغییر اساسنامه ، تعیین بازرس، انتخاب مدیران شرکت ، تصویب صورت های مالی و غیر این ها.

ب: آنچه بنا به تصریح قانون در صلاحیت خاص هیات مدیره است مانند انتخاب رئیس هیات مدیره و مدیر عامل.

ج: سایر موارد که ممکن است طبق مقررات اساسنامه یا مصوبات مجمع عمومی از صلاحیت هیات مدیره کاسته شده و جزء اختیارات مجمع عمومی قرار گرفته باشد، مانند تصویب معاملات غیرمنقول یا معاملات از مبلغی معین به بالا، تصویب آیین نامه های داخلی شرکت شامل آیین نامه های اداری و مالی و امثال این ها. در صورت عدم تعیین تکلیف موارد اخیر در اساسنامه یا در مصوبات مجامع عمومی، همه آن ها داخل در صلاحیت هیات مدیره هستند زیرا تحت عنوان " اداره شرکت " و مشمول مواد 107 و 1 قانون تجارت قرار می گیرند.

هر گونه تصمیم مجمع عمومی یا هیات مدیره برخلاف فقرات اول و دوم بی اعتبار است یعنی مثلاَ مجمع عمومی نمی تواند مدیر عامل انتخاب کند و هیات مدیره نیز نمی تواند صورت های مالی و سود قابل تقسیم را تصویب نماید ولی در مورد سوم ، مساله دو وجه دارد.

در برابر اشخاص ثالث، تمام اعمال هیات مدیره معتبر است اعم از آنکه موافق یا مخالف مقررات اساسنامه یا مصوبات مجامع عمومی باشد ولی در برابر صاحبان سهام ، ممکن است تخلف باشد و مجمع عمومی می تواند تصمیم مناسب در مورد آن اتخاذ کند. ضمناَ چنانچه خسارتی از حیه تخلف یادشده به شرکت وارد شده باشد، مدیرانی که مرتکب آن شده اند مسئول جبران آن خواهند بود. در عین حال، اگر سودی از همان تخلفات عاید شده باشد، متعلق به شرکت است زیرا مدیران طبق قانون به نام و حساب و با اموال شرکت عمل کرده اند.

طبق ماده 241 " لایحه " پاداش هیات مدیره نباید به هیچ وجه از پنج درصد در شرکت های سهامی عام و ده درصد در شرکت های سهامی خاص از سود قابل تقسیمی که در همان سال به صاحبان سهام پرداخت می شود کند و در اساسنامه شرکت نیز نمی توان خلاف مقررات ماده فوق پیش بینی کرد. سود قابل پرداخت شرکت سودی است که پس از اعمال ذخایر و پرداخت مالیات به سهام دار پرداخت می شود.

 

تعریف شرکت با مسوولیت محدود:

طبق تعریف مندرج در ماده 94 مبحث دوم قانون تجارت،"شرکت با مسوولیت محدود" شرکتی است که بین دو یا چند نفر برای امور تجاری تشکیل شده و هر یک از شرکاء بدون اینکه سرمایه به سهام یا قطعات سهام تقسیم شده باشد فقط تا میزان سرمایه خود در شرکت مسئول قروض و تعهدات شرکت است.

- ثبت شرکت بامسئولیت محدود در تهران

- شرایط لازم جهت تشکیل و ثبت شرکت با مسئولیت محدود چیست؟

تعریف فوق مبین این واقعیت است که شرکت با مسوولیت محدود از آن جا که مسوولیت شرکاء را محدود به سرمایه یا آورده آن ها می داند شبیه شرکت سهامی است و با توجه به اینکه شرکاء به نسبت سهم الشرکه(مالکیت درصدی از سرمایه شرکت) در مقابل قروض و تعهدات شرکت مسئولیت دارند شبیه شرکت تضامنی یا شرکت نسبی است. "شرکت با مسوولیت محدود" وقتی تشکیل می شود که تمام سرمایه نقدی تادیه و سهم الشرکه غیرنقدی نیز تقویم و تسلیم شده باشد. در شرکت نامه بایستی سهم الشرکه غیرنقدی هر یک از شرکاء به صراحت تقویم و تعیین شود.

سهم الشرکه و شرایط انتقال آن:

منظور از "سهم الشرکه"آورده هر یک از شرکاء به شرکت یا به عبارت دیگر،مقداری از سرمایه شرکت است که به هر یک از آن ها تعلق دارد."سهم الشرکه شرکاء،نمی تواند به شکل اوراق تجارتی قابل انتقال اعم از با اسم یا بی اسم و غیره ،درآید.سهم الشرکه را نمی توان منتقل به غیر نمود،مگر با رضایت عده ای از شرکاء که لااقل سه ربع سرمایه متعلق به آن ها بوده و اکثریت عددی نیز داشته باشند"بنابراین اولاَ،بر خلاف شرکت سهامی،سرمایه هر یک از سهامداران به شکل اوراق تجارتی قابل انتقال به دیگری به صورت سهام با نام،بی نام یا سهام ممتاز می باشد،سهم الشرکه یعنی سرمایه هر یک از شرکاء در شرکت با مسوولیت محدود،نمی تواند به شکل اوراق تجارتی قابل انتقال به غیر باشد.ثانیاَ،انتقال سهم الشرکه به غیر،اعم از یکی از شرکای همان شرکت یا شخص ثالث،ممکن می باشد.ولی برای این امر،شرایطی به شرح ذیل لازم است:

1-عده ای از شرکاء که لااقل سه چهارم سرمایه شرکت متعلق به آن ها باشد،با انتقال موافق باشند.

2-شرکای موافق با انتقال،علاوه بر دارا بودن سه چهارم سرمایه شرکت،اکثریت عددی نیز داشته باشند.

3-انتقال سهم الشرکه،با "سند رسمی" به عمل آید.

طریقه ی نقل و انتقال سهم الشرکه :

نقل و انتقال سهام یا سهم الشرکه،در شرکت ها بر طبق قانون تجارت با تنظیم صورتجلسه ای در مجمع عمومی فوق العاده و پرداخت مالیات نقل و انتقال سهام میزان سهام جا به جا شده در اداره دارایی امکان پذیر می باشد.همان طور که گفتیم،حضور شرکا و رضایت آن ها جهت انجام نقل و انتقال سهام اامی می باشد.لذا جهت نقل و انتقال سهم الشرکه طی مراحل ذیل اامی است.

_تنظیم صورتجلسه در قالب مجمع عمومی فوق العاده

_مراجعه به دفترخانه اسناد رسمی و ارائه ی صورتجلسه ی نقل و انتقال سهم الشرکه و تقاضای صدور سند رسمی در اجرای ماده 103 قانون تجارت

(در دفتر خانه دو نامه جهت استعلام و معرفی تنظیم می گردد.نامه اول برای اداره ثبت شرکت ها جهت اطلاع و تایید آخرین وضعیت شرکت،لیست آخرین شرکا و میزان سهم الشرکه،نامه دوم نیز جهت انجام نقل و انتقال به اداره دارایی صادر می گردد).

_حضور در دارایی و پرداخت 4 در 100 مبلغی که خواهان انتقال آن هستند.

_پرداخت مفاصا حساب شرکت و دریافت برگه ی نقل و انتقال

_حضور در دفتر خانه اسناد رسمی جهت تنظیم صلح نامه بین فروشندگان و خریداران سهم الشرکه

_تنظیم صلح نامه که به تایید دفتر خانه اسناد رسمی برسد.

_پس از طی نمودن مراحل فوق،اصل سند رسمی یا تصویر برابر اصل شده،همراه با اصل صورتجلسه و فتوکپی شناسنامه و کارت ملی شریک جدید(منتقل الیه) به اداره ثبت شرکت ها ارسال گردد.

نمونه صورتجلسه نقل و انتقال سهم الشرکه  در شرکتهای با مسئولیت محدود

بسمه تعالی

نام شرکت….  شماره ثبت … و شناسه ملی   سرمایه ثبت شده …. ریال   در تاریخ …. ساعت …. مجمع عمومی فوق العاده شرکت با حضور کلیه شرکاء/ اکثریت شرکاء در محل شرکت تشکیل و نسبت به نقل و انتقال سهم الشرکه خانم ها / آقایان ….  به خانم ها / آقایان ….  بشرح ذیل  اتخاذ تصمیم شد.

  نام شرکاء             میزان سهم الشرکه

1ـ خانم / آقای … دارای … ریال سهم الشرکه

2ـ خانم / آقای … دارای … ریال سهم الشرکه

3ـ خانم / آقای … دارای … ریال سهم الشرکه

4ـ خانم / آقای … دارای … ریال سهم الشرکه

پس از مذاکره مقرر شد که خانم / آقای …. به شماره ملی

.که دارای … ریال سهم الشرکه می باشد با رعایت مفاد ماده 103 قانون تجارت و بموجب سند صلح به شماره . مورخ صادره از دفتراسناد رسمی . حوزه ثبتی . کلیه سهم الشرکه / یا مقداری از سهم الشرکه خود را به خانم / آقای…. فرزند …. متولد…. شماره شناسنامه …. و شناسه ملی .  آدرس محل ست…. منتقل و از شرکت خارج  شد و دیگر هیچ گونه حق و سمتی در شرکت ندارد و این نقل و انتقال سهم الشرکه مورد موافقت کلیه شرکاء / اکثریت شرکاء با رعایت مفاد ماده 102 قانون تجارت قرار گرفت.

به خانم / آقای ….  احدی از شرکاء یاوکیل رسمی شرکت وکالت داده  شد که ضمن مراجعه به اداره ثبت شرکتها نسبت به ثبت صورتجلسه و پرداخت حق الثبت و امضاء ذیل دفتر ثبت اقدام نماید.

نام شرکاء                     میزان سهم الشرکه

خانم / آقای …    دارای  .          امضاء

خانم / آقای …    دارای  .          امضاء

خانم / آقای …    دارای  .          امضاء

از اینکه ما را انتخاب نموده اید متشکریم.

 

 

مقدمه

شروع کسب و کار ،یکی از جالب ترین عملکردهایی است که یک فرد می تواند داشته باشد.اگر شما یک تجارت را شروع کنید،موفقیت در آن زمانی تحقق می یابد که نتیجه ی آن به دست مشتری نیز برسد.در این شرایط ، چنانچه بخواهیم کاری موثر ایجاد کنیم و محصولات و کالاهای خود را به دیگران هم معرفی نماییم، برندها فرصتی بی نظیر جهت اثر بخش کردن، متمایز کردن وهمین طور ماندگار نمودن کالاها و محصولات به دست می دهند که از این فرصت می توان به بهترین شکل برای اهداف بازاریابی و موفقیت یک سازمان استفاده نمود.

یکی از بهترین تعاریف برند در سال 1995 توسط گرندرزی ارائه شد:برند نمادی پیچیده است که دامنه متنوعی از ایده ها و ویژگی ها را در برمی گیرد.برند نه تنها با استفاده از آهنگ خود(معنی و مفهوم لغوی)بلکه مهم تر از آن با استفاده از هر عاملی که در طول زمان به نحوی با آن در آمیخته و در جامعه به صورت هویت اجتماعی و شناخته شده نمود یافته،با مشتری سخن می گوید.

برای داشتن برند موفق باید اهداف مختلفی در نظر گرفته شود تا بتوانید خود را با تمام ابزار موفقیت مجهز کنید. شرکتهای بزرگ و موفق همیشه در پی راه هایی بوده اند تا بتوانند عواملی که در افزایش ارزش نام تجاری مؤثرند را افزایش دهند. ثبت قانونی یک نام تجاری برای آن حمایت قانونی فراهم می کند. هنگامی که یک برند ثبت می شود ، منجر می شود نام و نشانی که برای محصول برنامه ریزی شده ، به سلامت در مسیر تحقق اهداف یک سازمان به کار بسته شود و از آسیب ها محفوظ بماند.مضاف بر این،حق استعمال انحصاری علامت تجاری فقط برای کسانی محسوب می شود که علامت خود را به ثبت برسانند.

امروزه، با توجه به گسترش مبادلات در سطح بین الملل و رقابت شدید بین برندها، مطالعه و شناسایی شاخص های تاثیرگذار بر رفتار مصرف کننده در انتخاب برند امری ضروری به نظر می رسد.لذا در این نوشتار،با توجه به اهمیت قابل توجه برند در کشور و حضور برندهای ایرانی در سطح جهانی سعی در شناخت و رتبه بندی شاخص های مورد نظر مشتریان در انتخاب برند نموده تا با شناسایی اهم فاکتورهای تاثیرگذار در موفقیت برند به ارائه راهکارهایی جهت پیشرفت شرکت های نوپا و جلب تعالی بیشتر شرکت های پایدار بپردازیم.

  

کد اقتصادی شماره ای است 12 رقمی که برای اشخاص حقیقی و حقوقی که به تولید کالا و خدمات اشتغال دارند، وضع شده است. این کد جهت 

شناسایی شرکت در واحد مالیاتی استفاده می شود.بر این اساس، مطابق قانون مالیاتی تصویب شده،تمامی شرکت های ثبت شده مم به اخذ کد اقتصادی 

می باشند.

- مناسب ترین کشورها برای ثبت شرکت کدامند ؟

- دفاتر پستی معتبر تهران جهت ارسال مدارک ثبت شرکت ها

- فرآیند ثبت شرکت در انگلستان

سازمان امور مالیاتی کشور،از طریق کد اقتصادی قادر خواهد بود صورتحساب ها،دفاتر قانونی و فاکتورها را به راحتی بررسی کند و مالیات را بر 

اساس اسناد و مدارک به طور مستند محاسبه نماید.

از سویی دیگر،داشتن  کد اقتصادی  برای اشخاص حقیقی و حقوقی جهت صادرات و واردات و اخذ کارت بازرگانی نیز ضروری است.

تخلفات شماره اقتصادی شامل چیست؟

هر شرکت و یا موسسه بعد از اینکه به ثبت رسید و آگهی تأسیس آن صادر شد باید طی دو ماه در دارایی تشکیل پرونده داده و برای اخذ کد اقتصادی 

اقدام نماید. اهمیت اخذ کد اقتصادی از آن جا معلوم می شود که سرپیچی از ارائه ی کد اقتصادی،تخلف محسوب شده و وزارت امور اقتصادی و دارایی 

و سازمان های وابسته آن می توانند در مورد فرد خاطی تصمیمات لازم را اتخاذ نمایند و حتی او را از ارائه هر گونه تسهیلات محروم نمایند.

چنانچه در صورتحساب های یک شرکت،شماره اقتصادی قید و یا قوانین اداره مالیات بدرستی اجرا نشده باشد،در حیطه شماره اقتصادی تخلف محسوب 

می شود و فرد متخلف نیز مشمول جریمه خواهد بود.

جرائم متخلفین در شماره اقتصادی:

_کسانی که برای بار اول از دریافت کد اقتصادی امتناع می کنند و یا در رابطه با قوانین کد اقتصادی سرباز می زنند،مشمول پرداخت 2 برابر سود 

معاملات انجام شده خود می شوند.

_چنانچه یک شرکت برای بار دوم مرتکب جرم شود و از درج کداقتصادی و یا ارسال آن به اداره مالیات خودداری نماید،محل فعالیت اقتصادی به مدت 

3 ماه پلمپ می شود.

_چنانچه تخلف برای بار سوم انجام شود،فرد متخلف به 3 ماه تا 6 ماه حبس محکوم خواهد شد.این حکم برای تمامی مدیران حقوقی نیز قابل اجرا است.

اشخاص مکلف به اخذ کد اقتصادی:

1- تمامی اشخاص حقوقی که در زمینه ی تولید، مونتاژ، صادرات و واردات، توزیع کالاها و امور خدماتی فعالیت دارند.

2-تمامی اشخاص حقیقی که در زمینه تولید، مونتاژ، صادرات و واردات، توزیع کالا و خدمات فعالند.

اشخاص حقیقی باید دارای پروانه ی کسب و کار از مراجع مربوطه بوده و محل فعالیت تجاری داشته باشند و شرایط لازم را برای اخذ کد اقتصادی 

داشته باشند.

برای اخذ برگه ی کد اقتصادی نیاز است ابتدا برای شرکت مورد نظر تشکیل پرونده ی مالیاتی داد. اشخاص حقیقی یا حقوقی نامبرده که اقدام به تشکیل 

پرونده مالیاتی ننمایند در برابر ضوابط و قوانین سازمان امور مالیاتی کشور ،علی الراس شناخته می شوند.

اشخاص غیر مکلف به اخذ کد اقتصادی:

1-مساجد و تکایا

2-اشخاص حقیقی که به فعالیت هنری از قبیل فیلمسازی و فعالیت های مرتبط،طراحی،خطاطی،نقاشی،نویسندگی،ترجمه کتاب،گرافیک و ویراستاری 

اشتغال دارند.

3-اشخاص حقیقی که به فعالیت تحقیق و یا مشاوره فنی اشتغال دارند.از جمله اعضای هیات علمی دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی

4-اتحادیه های امور صنفی( به موجب مواد 4 و 23 قانون نظام صنفی،اتحادیه های مجاز به فعالیت های اقتصادی نمی باشند.)

5-اشخاص حقیقی که به فعالیت پیمانکاری اشتغال دارند و شرایط مذکور در بند(الف-2) این دستورالعمل را دارا نمی باشد بشرط آنکه ارزش پیمان و یا 

مبلغ دریافتی کل پیمان های آن ها در یکسال شمسی از مبلغ پنجاه میلیون ریال بیشتر نباشد.

مدارک مورد نیاز برای درخواست کد اقتصادی اشخاص حقیقی:

درخواست کتبی شخص.

فتوکپی از تمامی صفحات مدارک شناسایی.

سه قطعه عکس 2*3 متقاضی(3 قطعه)

فتوکپی از پروانه کسب.

تکمیل فرم اطلاعات هویتی اشخاص حقیقی.

کپی کارت اقتصادی قبلی یا فیش کامپیوتری.

پرداخت مبلغ 10000 ریال و ارایه فیش پرداختی.

مدارک مورد نیاز برای درخواست کد اقتصادی اشخاص حقوقی:

درخواست کتبی شرکت.

کپی از تمامی صفحات شناسنامه.

کپی کارت اقتصادی قبلی یا فیش کامپیوتری

رومه ی رسمی که آگهی تأسیس شرکت در آن درج شده باشد.

تنظیم فرم اطلاعات هویتی اشخاص حقوقی

 

پس از تهیه مدارک فوق الذکر و تکمیل فرم اطلاعاتی هویتی اشخاص حقیقی و امضای آن،نسبت به تسلیم مدارک به حوزه مالیاتی مربوطه اقدام نمایید.

 

ایتالیا،معروف به کشور چکمه ای شکل است که جایگاه چهارمین اقتصاد بزرگ اروپا و هشتم جهان از لحاظ تولید ناخالص داخلی را دارا است.حجت الاسلام والمسلمین دکتر ،در نشست مشترک هیات های عالی رتبه ایران و ایتالیا،خاطر نشان کرد:امروزه زمینه های لازم برای تحرک بیشتر در روابط تهران-رم فراهم شده که می بایست با بهره گیری از ظرفیت های موجود،در راستای تعمیق و تحکیم روابط و همکاری های دو کشور تلاش کنیم.

رییس جمهوری،انتخاب ایتالیا به عنوان نخستین مقصد سفر اروپایی خود پس از برجام را نشان دهنده اهمیت ایتالیا برای ایران در روابط با کشورهای خارجی و اتحادیه اروپا دانست و با تاکید بر تلاش در راستای اجرایی و عملیاتی شدن اسناد و توافقنامه های موجود میان دو کشور،گفت:امروز بستر لازم برای توسعه مناسبات تجاری،اقتصادی،فرهنگی و علمی میان دو کشور فراهم شده و روابط دوستانه و صمیمانه ایران و ایتالیا پشتوانه ای برای توسعه مناسبات همه جانبه میان دو کشور است.

همه ساله از سراسر جهان تعداد زیادی از متقاضیان سرمایه گذاری و کارآفرینی،پرونده های سرمایه گذاری خود را به سفارت های این کشور ارسال می نمایند.چنانچه شما نیز علاقه مند به سرمایه گذاری در این کشور هستید ،قبل از هر چیز می بایست به  قوانین سرمایه گذاری در این کشور آشنایی کامل داشته باشید بدین منظور،توجه علاقه مندان به سرمایه گذاری در ایتالیا را به مطالعه ی نوشتار ذیل جلب می نماییم.

وضعیت حقوقی سرمایه گذاری تاجر خارجی در  ایتالیا

کشور ایتالیا به عنوان یکی از اعضاء اتحادیه ی اروپا _بر اساس ماده 16 قانون 1942 ایتالیا _از اصل رفتار متقابل برای خارجیان اعم از شخص حقیقی و حقوقی پیروی کرده است.هدف از این قانون حمایت از مهاجران ایتالیایی بود که در اواخر قرن 19 و اوایل قرن 20 به طور وسیعی به کشورهای دیگر نقل مکان کرده بودند و اعتقاد بر این بود که با توجه به رفتار متقابل از حقوق مهاجران می توان به نحو بهتری دفاع نمود.

الف-رعایت اصل رفتار متقابل و نحوه اجرای آن

در قانون مدنی ایتالیا در مورد وضعیت حقوقی بیگانگان اعم از شخص حقیقی و حقوقی امروزه اصل بر نفی و انکار حقوق مدنی آنان بوده ولی در موارد استثنایی در صورت وجود رفتار متقابل این اصل ملایم تر گشته است.از طرفی دیگر،در مورد مسائل مهم اقتصادی و مالکیت گاهی محدودیت ها و موانعی علیرغم رفتار متقابل وجود دارد.

فرد خارجی که قصد اشتغال به کار در ایتالیا را دارد اول باید ویزای ورود به ایتالیا را دریافت نماید.متعاقباَ وزارت کشور و امور خارجه شرط رفتار متقابل مندرج در ماده 16 را بررسی می نماید و سپس به فرد خارجی در ایتالیا اجازه کار داده می شود.اثبات وجود رفتار متقابل به عهده فرد بیگانه است و کنترل این امر در صلاحیت وزارت امور خارجه می باشد که از طریق نمایندگان ی خود در خارج از کشور اقدامات لازم به عمل می آورد.پس از طی تحقیقات لازم،وزارت کشور اجازه اقامت دائم را بنابر تقاضای فرد خارجی اعطا می کند.البته به موجب بخش نامه وزارتی،برای شهروندان ژاپنی و آمریکایی تسهیلات ویژه ای در نظر گرفته شده و در مورد مشاغل مهم از قبیل مهندسین،حسابرسان و ماموران بیمه و نیز برای حرفه های پزشکی و دامپزشکی و داروسازی رعایت شرط متقابل اامی است.شایان ذکر است در مشاغلی که با منافع عمومی ایتالیا ارتباط دارد مانند سردفتری،بازرسی،وکالت،صرافی و حسابرسی رسمی به بیگانه اجازه اشتغال داده نمی شود.بر اساس پیمان 24ژوئن 1975 که از سال 1981 اجرا گردیده کارگران ایتالیایی و کارگرانی که جزو کشورهای عضو جامعه اقتصادی اروپا نمی باشند از حقوق برابر برخوردار هستند و اعطای این حقوق برای رعایت موازین انسانی و همکاری بین المللی است و این کارگران دارای حق استفاده از خدمات اجتماعی،مدارس و داشتن مسکن و حفظ هویت فرهنگی خویش نیز می باشند و به طور کلی کارگران خارجی می توانند با کسب اجازه کار از مقامات محلی و داشتن ویزا به کار اشتغال ورزند.در صورت اخراج دسته جمعی و فردی یا استعفای کارگران خارجی تدابیر ویژه ای جهت حمایت از آنان پیش بینی شده و مم به خروج از ایتالیا نمی باشند ولی به کارگیری و استخدام مخفی و پنهان کارگر خارجی برای کارفرمایان متخلف مجازات هایی را در پی خواهد داشت.قوانینی راجع به وضع کارگر خارجی برای کارفرمایان متخلف مجازات هایی را در پی خواهد داشت.قوانینی راجع به وضع کارگر غیر قانونی تنظیم گردیده و قانون 28 فوریه 1990 به نام قانون مارتلی(نام وزیر کشور وقت ایتالیا) قواعد اضطراری راجع به پناهندگی ی و ورود و اقامت غیر قانونی اشخاصی را که از شهروندان جامعه اقتصادی اروپا نیستند پیش بینی کرده است.ملاحظه می شود که این قانون بر اساس تبعیض نژادی تهیه گردیده و مجازات های سنگینی برای افرادی که مهاجرت های غیر قانونی را تدارک می بینند پیش بینی نموده است ولی باز هم امکان بررسی و پذیرش کارگری که به طور غیرقانونی وارد ایتالیا شده است وجود دارد.

ب-نحوه فعالیت فرد خارجی در امور تجاری

فعالیت بازرگانی در آب های ساحلی و فلات قاره ایتالیا محدود به اتباع ایتالیا و خارجیانی است که تابعیت ایتالیا را کسب نموده اند.در مورد شرکت های مالی و بانک ها محدودیت هایی برای تجار خارجی در نظر گرفته شده است.در مورد شرکت ها،حداقل دو سوم اعضای هیات مدیره و رئیس و مشاور باید ایتالیایی باشند.بانک های خارجی چنانچه بخواهند در ایتالیا شعبه ای افتتاح نمایند باید موافقت وزارت خزانه و امور خارجه را کسب نمایند و مجوز،پس از م کمیته مشترک صادر می گردد و شرکت های بیمه خارجی نیز مجوز خود را از وزارت صنایع دریافت می نمایند.ماهی گیری در دریای ساحلی مخصوص شهروندان و قایق های ایتالیایی می باشد مگر آنکه در معاهدات بین المللی در این خصوص استثنایی وجود داشته باشد.

در اصل 16 قانون اساسی ایتالیا،از نظر اقامه دعوا و آیین دادرسی مدنی برای بیگانگان و اتباع ایتالیایی حقوق یکسانی پیش بینی شده است و بند اول ماده 24 همان قانون نیز حقوق بیگانگان را برای دسترسی به مقامات قضایی پیش بینی و تعیین می نماید،ولی قبل از اعمال حقوق مذکور رفتار متقابل کشور متبوع خارجی مورد کنترل و بررسی مقدماتی قرار می گیرد.

اما به هر حال تساوی در حقوق یاد شده استثناء هم دارد.به طور نمونه،ماده 98 آیین دادرسی مدنی ایتالیا فرد خارجی را مکلف می کند که مبلغی به عنوان وثیقه جهت هزینه دادرسی به مراجع صالحه بسپارند.ضمناَ معاضدت قضایی برای ایتالیایی و بیگانگان به طور یکسان پذیرفته شده و برای افرادی که به زبان ایتالیایی آشنایی ندارند استفاده از مترجم در جریان دادرسی های مدنی و کیفری پیش بینی شده است.

نتیجه آنکه،می توان گفت که در ایتالیا همانند اغلب نظام های حقوقی معاصر تمایل به شناسایی شخصیت حقوقی شرکت های بیگانه وجود دارد و به این منظور،پیمان های بی شماری با کشورهای مختلف تنظیم گردیده است.شناسایی شخص حقوقی از طریق محل تاسیس آن یا مرکز شرکت صورت می گیرد اما در برخورد با شرکت های مزبور اصل رفتار ملی یا اصل ارجحیت در برخورداری از حقوق ملی مورد توجه قرار می گیرد.

قانون 31 مه 1995 در ماده 25 خود محل تاسیس شرکت را مورد قبول قرار داده است و انجمن ها و هرنوع موسسات خصوصی و عمومی را نیز شامل می گردد اما در بعضی موارد برای شرکتی که در خارج از ایتالیا تاسیس یافته می توان قانون ایتالیا را اعمال نمود،به شرط آنکه مقر چنین شرکتی در ایتالیا واقع شده یا فعالیت اصلی در ایتالیا انجام پذیرد.

ثبت شرکت در ایتالیا

ایجاد و ثبت شرکت در ایتالیا تحت قوانین مقررات اتاق بازرگانی امکان پذیر می باشد.ثبت شرکت در ایتالیا از طرق الکترونیکی و مراجعه حضوری به ادارات ثبت ایتالیا و ارائه مدارک لازم انجام پذیر می باشد.

مدارک مورد نیاز جهت ثبت شرکت در ایتالیا به شرح ذیل می باشند:

-درخواست فرم ثبت و تکمیل درخواست الکترونیکی(درخواست الکترونیکی از طریق سامانه اتاق بازرگانی امکان پذیر است)

-شرکت نامه

-اساسنامه

-بیمه های ضروری

-فهرستی از نام ها و آدرس های اعضا و سهامداران،میزان مالیات بر رارزش افزوده،میزان معین مالیات

انواع شرکت ها در ایتالیا

بر اساس قوانین ایتالیا شرکت های ذیل قابلیت ثبت را دارند.لذا به عنوان اولین اقدام جهت تاسیس شرکت ،می بایست در رابطه با انتخاب نوع شرکت خود تصمیم بگیرید.

1-شرکت مسوولیت محدود

در این نوع شرکت هر یک از سهامداران تنها به میزان سهمشان مسئولیت دارند.سرمایه اولیه برای تاسیس این نوع شرکت ده هزار یورو است.

2-مشارکت محدود بواسطه سهام

در این نوع شرکت دو یا بیشتر از دو نفر باید با یکدیگر متحد شوند.این نوع شراکت شباهت بسیاری به مشارکت محدود دارد که حداقل یک طرف باید مسئولین محدود و طرف دیگر باید عضو کلی باشد.

3-مشارکت محدود

شرط اصلی برای ایجاد این نوع مشارکت مانند مشارکت کلی است.حداقل یک طرف باید محدود شود با مسوولیت محدود و یک طرف کلی است با مسوولیت کامل برای تعهدات شرکت

4-طرفیت و مشارکت کلی

این نوع شرکت ایجاب می کند که حداقل دو یا شخص یا دو شخص حقوقی با یکدیگر جوینت شده و یک قراردادی برای فعالیت تحت نام یک شرکت امضا کنند.هیچ سرمایه اندکی هم مورد نیاز نیست.در این صورت که یک مشارکت کلی وجود دارد ،همه اعضا با مسوولیت کامل می باشند.

5-تعاونی

 

 طبق تعریفی که در ماده 4 قانون تجارت از شرکت سهامی عام ارائه گردیده، شرکت سهامی عام نوعی از شرکت های سهامی است که قسمتی از سرمایه آن از طریق فروش سهام به غیرموسسان ( مردم ) تامین شود. سهام شرکت های سهامی عام در بورس اوراق بهادار دادو ستد می شود. در واقع عمده تفاوت شرکت سهامی عام با شرکت سهامی خاص در این است که در شرکت سهامی عام برخلاف شرکت سهامی خاص که تمام سرمایه آن از طرف سهامداران تامین می شود، قسمتی از سرمایه از طریق فروش سهام به مردم تامین می شود.

 قبل از خواندن ادامه این مقاله، می توانید مقالات زیر را دنبال کنید:

- نحوه ی ثبت شرکت به صورت آنلاین در سایت اداره ثبت شرکت ها

- مدارک مورد نیاز برای ثبت شرکت با مسوولیت محدود

تشکیل شرکت سهامی عام ، مستم جمع شدن سرمایه تعیین شده در طرح اساسنامه است. پس از اینکه سرمایه شرکت، تعهد و " 35 " درصد آن به صورت نقد پرداخت گردید، تعداد سهام هر کدام از تعهدکنندگان تعیین و اعلام می شود.

رژیم حقوقی تامین سرمایه و تخصیص سهام به شرکاء ، موضوعاتی است که در این مقاله به آن ها پرداخته خواهد شد. شایان ذکر است خوانندگان محترم، در صورت نیاز به کسب اطلاعات بیشتر ، می توانند به مقالات " تشریفات ثبت شرکت سهامی عام " و " مدارک مورد نیاز برای ثبت شرکت سهامی عام " مراجعه نمایند.

الف) میزان سرمایه

حداقل سرمایه برای تشکیل شرکت سهامی عام ، " 5 میلیون " ریال است. بی تردید ، در حال حاضر با توجه به تورم موجود ، این مبلغ برای تشکیل شرکت سهامی کافی نیست ، اما تا قانون تغییر نکند ، جمع سرمایه " 5 " میلیون ریالی برای تشکیل شرکت سهامی عام کافی است.

مبلغ مذکور حداقل مبلغ سرمایه ثابت شرکت های سهامی است. در صورتی که سرمایه شرکت بعد از تاسیس به هر علت از حداقل مذکور در قانون کمتر شود باید ظرف مدت مقرر در قانون نسبت به افزایش سرمایه تا میزان حداقل مقرر اقدام به عمل آید یا شرکت به نوع دیگری از انواع شرکت های مذکور در قانون تغییر شکل یابد وگرنه هر ذینفع می تواند انحلال آن را از دادگاه صلاحیت دار درخواست کند.

با این وجود دادگاه مشوق انحلال شرکت نیست و هر گاه قبل از صدور رای قطعی موجب درخواست انحلال منتفی گردد دادگاه رسیدگی را موقوف می نماید.

بنابراین مبلغی سرمایه برای تشکیل و تداوم شرکت سهامی تعیین شده است که شرکت نمی تواند کمتر از آن سرمایه داشته باشد و هر گاه سرمایه شرکت به هر علت به کمتر از این مبلغ تنزل پیدا کرد باید نسبت به واریزی مبلغ تا سقف مبلغ تعیین شده و یا تبدیل شرکت به نوع دیگری از انواع شرکت های مندرج در ماده 19 قانون اشخاص حقوقی و شرکت های تجاری اقدام شود. زیرا در انواع مختلف شرکت های غیرسهامی مندرج در قانون حداقل سرمایه ای وجود ندارد و بنابراین شرکت سهامی با هر مبلغ سرمایه می تواند بدون اشکال قانونی با رعایت مقررات شرکت مورد تبدیل به هر نوع شرکت دیگری تبدیل شود. اگر تبدیل انجام نگیرد هر ذینفع یعنی سهامدار، طلبکار و مدیر و بازرس می تواند به دادگاه مراجعه و تقاضای انحلال شرکت را نماید. در این مورد هم دادگاه اصرار بر انحلال شرکت ندارد و اگر قبل از صدور رای قطعی در جریان دادرسی مشکل برطرف شود رسیدگی موقوف خواهد شد. ولی در قانون 1392 این راه حل با مشکل ماده 20 ق. ا. ح. ش. ت مواجه است.

همان طور که اشاره شد ، بخش عمده سرمایه شرکت سهامی عام از طریق فروش سهام به مردم تامین می شود. لذا در ماده 252 قانون گذار مبلغی را که برای تشکیل شرکت سهامی عام تعیین و مقرر نموده اند که بقیه آن در مراحل بعدی طبق اساسنامه وصول خواهد شد. در قانون 1347 نیز از همین روش پیروی شده بود و برای تاسیس شرکت های سهامی عام موسسین می بایست اقلاَ بیست درصد سرمایه شرکت را خود تعهد کرده و لااقل سی و پنج درصد مبلغ تعهد شده را در حسابی به نام شرکت در شرف تاسیس نزد یکی از بانک ها سپرده سپس اظهارنامه ای به ضمیمه طرح اساسنامه شرکت و طرح اعلامیه پذیره نویسی سهام که به امضاء کلیه موسسین رسیده باشد در تهران به اداره ثبت شرکت ها و در شهرستان ها به دایره ثبت شرکت ها و در نقاطی که دایره ثبت شرکت ها وجود نداشت به اداره ثبت اسناد و املاک محل تسلیم و رسید دریافت می کردند.

بنابراین 20% سرمایه شرکت معادل یک میلیون ریال توسط موسسین تعهد می شد. 35% مبلغ تعهد شده معادل 350 هزار ریال در حساب بانکی که توسط موسسین به نام ( شرکت در شرف تاسیس ) باز می شد تودیع می گردید.

در قانون جدید طبق ماده 252 سهامداران حداقل 20% سرمایه را تعهد و 5% مبلغ تعهد شده را به حساب در شرف تاسیس شرکت واریز می نمایند. در نهایت با مبلغ پنج میلیون ریال شرکت سهامی عام قابل تاسیس است.

طبق ماده 352 برای ثبت کردن شرکت سهامی خاص موسسان باید کل سرمایه شرکت را تعهد کنند و حداقل پنجاه درصد 50% بخش نقدی سرمایه را در حساب شرکت در شرف تاسیس بسپارند و کل سرمایه غیرنقدی را تسلیم کنند.

موسسین ، پس از تعهد حداقل 20% سرمایه شرکت طبق ماده 252 قانون اشخاص حقوقی و شرکت های تجاری می بایست اظهارنامه همراه با سایر مدارک را تهیه و به سازمان بورس و اوراق بهادار تسلیم نمایند.

ناگفته نماند ، رژیم حقوقی هر کدام از دو نوع آورده نقدی یا غیر نقدی متفاوت است.

1- آورده نقدی . حداقل " 35 درصد " از مبلغی که شرکاء ( موسسان و پذیره نویسان ) تعهد کرده اند باید به صورت وجه نقد باشد. همان طور که اساره شد، این مبلغ به حسابی که به " نام شرکت در شرف تاسیس " است در یکی از بانک ها واریز می شود. این پرداخت باید به طور واقعی صورت گیرد و بنابراین، بانک باید از پذیره نویسان و موسسان وجه نقد دریافت کند.

2- آورده غیرنقدی . سرمایه غیرنقدی شرکت ممکن است از هر مال مادی، غیرمادی و حتی صنعت تشکیل شود. آورده غیرنقدی باید " تقویم " و " تسلیم " شود. مشکلی که در مورد این نوع آورده وجود دارد ، نحوه ارزیابی آن است. قانونگذار در بند " 6 " ماده " 7 " لایحه مقرر کرده است، در اظهارنامه ای که موسسان برای تشکیل شرکت به مرجع ثبت شرکت ها تسلیم می کنند باید اوصاف و مشخصات و ارزش آورده غیرنقدی تعیین شود ؛ به نحوی که بتوان از کم و کیف آن اطلاع حاصل کرد.

بدین ترتیب، ابتدا موسسان ، آورده های غیرنقدی را ارزیابی می کنند و این ارزیابی در طرح اساسنامه قید می شود و با تصویب اساسنامه در مجمع عمومی موسس، این تقویم ، قطعی تلقی می شود. بدیهی است این طریق ارزیابی ، هم برای شرکت و هم برای اشخاص ثالث متضمن خطرهایی است که قانونگذار بر آن واقف بوده است و اگرچه در ماده " 243 " لایحه ، برای کسانی که در تعیین ارزش آورده غیرنقدی تقلب کنند، مجازات پیش بینی کرده ، این اندازه از احتیاط را برای جلوگیری از سوء استفاده کافی ندانسته و ارزیابی به وسیله " کارشناس رسمی دادگستری " را نیز قبل از تشکیل مجمع عمومی موسس مقرر کرده است.

ب) تخصیص سهام

همان طور که گفتیم ، شرکت سهامی شرکتی است که سرمایه آن به " سهام " تقسیم می شود و در قبال آورده هر کدام از موسسان و پذیره نویسان ، به تعداد لازم سهم اختصاص داده می شود. تعیین تعداد سهام ، بر عهده موسسان است که باید پیش از دعوت و تشکیل مجمع عمومی موسس صورت گیرد.

" ارزش اسمی " هر سهم که در طرح اساسنامه قید شده است هر مبلغی می تواند باشد، ولی طبق ماده " 29 " لایحه : " . مبلغ اسمی هم سهم ، نباید از 10 هزار ریال بیشتر باشد ". تعیین سهام در صورت مجلسی که به امضای موسسان می رسد قید و به مجمع عمومی موسس گزارش خواهد شد. تبصره ماده " 74 " لایحه مقرر می دارد : " گزارش موسسین باید حداقل پنج روز قبل از تشکیل مجمع عمومی موسس، در محلی که در آگهی دعوت مجمع تعیین شده است برای مراجعه پذیره نویسان سهام آماده باشد ".

 

اتحادیه تعاونی با عضویت تعاونی هایی که دارای موضوع فعالیت واحد باشند، در سطح شهرستان یا استان تشکیل می شود. عضویت در اتحادیه تعاونی، بر اساس " اصل آزادی عضویت " ، اختیاری است. تعاونی هایی که عضو اتحادیه نباشند از حقوق قانونی محروم نخواهند شد.

توصیه می شود مقالات زیر را بخوانید:

- مرجع ثبت شرکت ها

- اساسنامه ثبت شرکت و اتحادیه تعاونی

- روند ثبت اتحادیه های تعاونی روستایی و کشاورزی در مرجع ثبت شرکت ها

شرایط لازم برای عضویت تعاونی ها در اتحادیه تعاونی به شرح ذیل است :

- داشتن تابعیت ایران

- خرید حداقل سهام مقرر در اساسنامه اتحادیه

- درخواست کتبی عضویت و تعهد رعایت مقررات اساسنامه اتحادیه.

علاوه بر آن لازم است که تعاونی داوطلب عضویت در اتحادیه، موضوع فعالیت مناسب با موضوع فعالیت اتحادیه داشته باشد. ( یادآوری می شود که برای هر موضوع فعالیت تعاونی در هر شهرستان ، فقط یک اتحادیه تشکیل می گردد ) .

اساسنامه اتحادیه می تواند شرایط دیگری را برای عضویت تعیین کند.

اتحادیه تعاونی، پس از تشکیل و ثبت ، موجودیت قانونی پیدا می کند و وجود او با انحلال و تصفیه از بین می رود.

برای تشکیل هر تعاونی، باید هیاتی به نام " هیات موسس " تشکیل شود. به موجب قانون بخش تعاونی، " هیات موسس عبارت است از عده ای از افراد واجد شرایط عضویت در تعاونی مربوط، که اقدام به تاسیس تعاونی می نمایند ". در اینکه هیات موسس باید چند عضو داشته باشد، در قانون و سایر مقررات بیانی مشاهده نمی شود؛ ولی می توان گفت که تعداد اعضای آن نباید از سه نفر کمتر باشد.

چون اتحادیه تعاونی با عضویت شرکت ها و تعاونی هایی که موضوع فعالیت آن ها واحد است، تشکیل می شود، لذا هیات موسس اتحادیه تعاونی باید از شرکت ها و تعاونی هایی که دارای موضوع فعالیت واحد بوده و واجد شرایط عضویت در اتحادیه مربوط هستند، تشکیل شود.

هر یک از شرکت ها و تعاونی های عضو هیات موسس اتحادیه، نماینده ای برای حضور در هیات موسس تعیین و معرفی خواهد کرد. هیات موسس اتحادیه با حضور این نمایندگان تشکیل می شود .

وظایف هیات موسس، عبارت است از :

- تهیه اساسنامه اتحادیه و پیشنهاد آن به " اولین مجمع عمومی عادی " برای بررسی و تصویب ؛

- دعوت از تعاونی های واجد شرایط، جهت عضویت در اتحادیه مربوط ،

- تشکیل دادن " اولین مجمع عمومی عادی " ، جهت تصویب اساسنامه ، انتخاب اولین هیات مدیره و اولین هیات بازرسی اتحادیه، طبق اساسنامه تصویب شده و انجام سایر وظایف مربوط .

هر یک از نمایندگان تعاونی ها که برای حضور در هیات موسس معرفی شده اند، باید مدارک زیر را به وزارت تعاون ( اداره کل یا اداره تعاون ) ارائه کنند :

- فتوکپی شناسنامه و مدارک تحصیلی .

- فتوکپی گواهینامه پایان خدمت نظام وظیفه عمومی یا معافیت.

- گواهی عدم سوء پیشینه .

علاوه بر آن ارائه مدرکی که وی را به عنوان نماینده شرکت یا تعاونی مربوط معرفی می کند، نیز لازم است.

کارکنان رسمی و پیمانی دولت ، با ارائه حکم کارگزینی از ارائه گواهی عدم سوء پیشینه و فتوکپی گواهینامه پایان خدمت یا معافیت، معاف خواهند بود. نمایندگان مزبور باید با قوانین و مقررات تعاونی ها آشنایی داشته باشند و در صورت نیاز در کلاس های آموزشی یک روزه که اداره کل تعاون دایر می کند، شرکت کنند.

• طرح توجیهی :

هیات موسس باید طرحی به نام " طرح توجیهی " یا " طرح پیشنهادی " ، تهیه کند. این طرح مشتمل بر بیان وم تاسیس اتحادیه تعاونی و ذکر دلایل توجیهی بر امور ذیل خواهد بود :

- تناسب هدف های تشکیل اتحادیه با هدف ها و برنامه های مصوب دولت ؛

- میزان سرمایه ؛

- تعداد و مشخصات شرکت ها و تعاونی های داوطلب عضویت در اتحادیه ؛

- مبلغ لازم التادیه

هیات موسس باید نماینده تام الاختیاری تعیین و به وزارت تعاون ( اداره کل یا اداره تعاون ) معرفی کند.

هیات موسس باید برای تقاضا، فرم مربوطه را تکمیل و به همراه طرح توجیهی، ضمن معرفی نماینده تام الاختیار خود به وزارت تعاون ( اداره کل یا اداره تعاون ) ، به وزارت مزبور تسلیم کند و موافقت با تشکیل اتحادیه را خواستار شود.

• اقدامات وزارت تعاون

وزارت تعاون ، تقاضای مذکور و طرح توجیهی را مورد بررسی قرار می دهد و در صورت پذیرفته شدن تقاضا ، موافقتنامه تشکیل اتحادیه را صادر می کند و نمونه اساسنامه و فرم های مورد نیاز را در اختیار نماینده تام الاختیار هیات موسس اتحادیه قرار می دهد . ( وزارت تعاون ، علاوه بر نمونه اساسنامه برای تسهیل جریان امور مربوط به تعاونی ها، فرم هایی را نیز تهیه کرده است ) .

وزارت تعاون ( اداره کل یا اداره تعاون ) ، باید ظرف یک ماه پس از وصول تقاضای تشکیل اتحادیه، نظر مستدل خود را در خصوص مورد تقاضا، به هیات موسس اعلام دارد و در صورت ملاحظه نقض در طرح توجیهی یا کمبود مدارک ضمیمه تقاضانامه ، مراتب را کتباَ به اطلاع هیات مزبور برساند. هیات موسس، باید حداکثر ظرف مدت دو ماه نسبت به رفع نقص طرح توجیهی و تکمیل مدارک و تحویل آن ها به وزارت تعاون اقدام نماید. طرح توجیهی، پس از آنکه مورد تصویب وزارت تعاون قرار گرفت، هر گونه تغییر در آن باید با مجوز آن وزارت صورت گیرد.

هیات موسس، باید ظرف دو ماه از تاریخ دریافت موافقتنامه وزارت تعاون، " اولین مجمع عمومی عادی " را برگزار کند ؛ در غیر این صورت، تشکیل اتحادیه تعاونی، موکول به گرفتن موافقتنامه مجدد از وزارت مزبور خواهد بود.

در صورتی که هیات موسس نتواند ظرف مدت دو ماه به برگزاری مجمع عمومی مزبور موفق شود، می تواند قبل از پایان مهلت مزبور تمدید آن را خواستار شود هر گاه وزارت تعاون ، تاخیر در برگزاری مجمع را موجه تشخیص دهد، مهلت را تمدید می کند.

هیات موسس، پس از اخذ موافقتنامه تشکیل، باید اقدامات زیر را انجام دهد :

- دریافت مجوز فعالیت در موضوع طرح توجیهی، از مراجع ذی ربط ( در صورت نیاز به مجوز ) ، به نام اعضای هیات موسس اتحادیه در شرف تاسیس .

- تدوین اساسنامه، که باید برای تصویب به " اولین مجمع عمومی عادی " تسلیم شود. ( = تکمیل نمونه اساسنامه ) .

- افتتاح حساب به نام اتحادیه در شرف تاسیس نزد " صندوق تعاون " یا بانکی که صندوق تعاون تعیین می کند.

- دعوت از شرکت ها و تعاونی های واجد شرایط عضویت ، ضمن اعلام خلاصه ای از کلیات طرح، اساسنامه تدوین شده، شرایط عضویت ، مهلت پذیرش تقاضای عضویت ، شماره مشخصات حساب افتتاح شده ، مبلغ لازم التادیه هر یک از داوطلبان عضویت، ذکر نحوه صدور آگهی های بعدی تا تشکیل " اولین مجمع عمومی عادی " ، و ذکر مشخصات موسسان و غیره .

- بررسی شرایط داوطلبان و پذیرفتن واجدین شرایط عضویت ، دریافت گواهی واریز مبلغ لازم التادیه سهام آن ها، صدور برگه اجازه ورود به جلسه " اولین مجمع عمومی عادی " ( بهتر است هیات موسس، برای هر یک از داوطلبان که به عضویت پذیرفته شده اند، پرونده جداگانه ای ترتیب دهد ) .

- انتشار آگهی دعوت " اولین مجمع عمومی عادی " . ( فاصله زمانی بین تاریخ دعوت تا تشکیل مجمع عمومی، حداقل 30 روز و حداکثر 35 روز خواهد بود ) .

- ثبت نامزدهای عضویت در هیات مدیره و هیات بازرسی

- ارسال یک نسخه از آگهی دعوت به وزارت تعاون ( اداره کل یا اداره تعاون ) ، جهت اعزام ناظر برای حضور در " اولین مجمع عمومی عادی " .

- سایر اقدامات مربوط به برگزاری مجمع عمومی تا انتخاب هیات رئیسه مجمع ( رئیس، منشی و دو نفر ناظر ) از قبیل اخذ برگه ورود به جلسه مجمع از افراد، تکمیل فهرست اسامی حاضران همراه با امضای آن ها که باید تحویل هیات رئیسه مجمع عمومی شود.

- علاوه بر آن ، هیات موسس باید ورقه تعهد خرید سهام را که داوطلبان عضویت باید به هنگام خرید سهم تکمیل و امضا کنند، تهیه و به تعداد وم تکثیر و آماده نماید.

- لازم و مفید است که هیات موسس به داوطلبانی که واجد شرایط عضویت شناخته شده اند، توصیه کند که اساسنامه تدوین شده آماده تسلیم به " اولین مجمع عمومی عادی " را مطالعه کنند و شایسته است که هیات موسس، جلساتی با حضور داوطلبان مزبور برای بحث و تبادل نظر درباره اساسنامه مذکور برگزار کند.

هیات موسس باید پس از انقضای مدتی که برای خرید سهام تعیین شده است، به صندوق تعاون یا شعبه بانک مربوط، مراجعه کند و گواهی دال بر موجودی کل حاصل از واریز وجوه لازم التادیه ، سهام خریداری شده را برای ارائه به " اولین مجمع عمومی عادی " دریافت نماید.

یادآوری می شود که اعضای هیات مدیره اتحادیه های تعاونی به پیشنهاد تعاونی های عضو و تصویب مجمع عمومی انتخاب می شوند و اعضای هیات بازرسی اتحادیه از بین افرادی که تعاونی های عضو پیشنهاد می کنند یا از خارج از آن ها، اعم از اشخاص حقیقی یا حقوقی، با تصویب مجمع عمومی تعیین می گردند.

نامزدهای سمت عضویت در هیات مدیره و هیات بازرسی اتحادیه های تعاونی باید واجد شرایط مقرردر ماده 38 قانون بخش تعاونی و شرایط مقرر در اساسنامه اتحادیه مربوط باشند و حداکثر ظرف یک هفته از تاریخ انتشار آگهی دعوت مجمع عمومی، درخواست کتبی خود را مطابق فرمی که ذیلاَ ارائه می شود، به هیات موسس تحویل و رسید دریافت دارند. هر یک از داوطلبان عضویت در هیات مدیره یا هیات بازرسی که به وسیله تعاونی ها نامزد شده اند، باید همراه درخواست مزبور، حداقل از یکی از تعاونی هایی که به عضویت اتحادیه در شرف تاسیس پذیرفته شده است، نامه رسمی مبنی بر پیشنهاد نامزدی خود ارائه نماید . ( دو یا چند تعاونی، می تواند یک شخص را به عنوان نامزد عضویت در هیات مدیره یا بازرسی معرفی کند ) .

مرجع بررسی صلاحیت نامزدهای سمت عضویت در هیات مدیره و هیات بازرسی اتحادیه های تعاونی، کمیسیونی است که در دستورالعمل مربوط، مقرر شده است.

دعوتنامه یا آگهی دعوت " اولین مجمع عمومی عادی " اتحادیه تعاونی در شرف تاسیس را ، هیات موسس به اطلاع داوطلبان عضویت می رساند. دعوتنامه یا آگهی دعوت " اولین مجمع عمومی عادی " اتحادیه تعاونی در شرف تاسیس را ، هیات موسس به اطلاع داوطلبان عضویت می رساند.

• خاتمه وظایف هیات موسس

بعد از تشکیل " اولین مجمع عمومی عادی " ، پس از اینکه مجمع مزبور، اساسنامه اتحادیه را تصویب کرد و اولین هیات مدیره و اولین هیات بازرسی را برگزید و درباره سایر امور مندرج در دستور جلسه تصمیم مقتضی اتخاذ نمود، وظایف هیات موسس خاتمه می یابد.

 

قانون تجارت ایران در ماده 20 شرکت های تجاری را به هفت نوع به شرح ذیل احصاء کرده است:

( شرکت های سهامی ، با مسئولیت محدود ، تضامنی ، نسبی ، تعاونی،  مختلط سهامی ، مختلط غیر سهامی )

از میان شرکت های هفت گانه ی تجاری، ثبت شرکت سهامی خاص و با مسئولیت محدود ، پرکاربردترین و رایج ترین نوع ثبت در اداره ثبت شرکت ها می باشد. به همین دلیل ، ممکن است این سوال مطرح شود که چه تفاوت ها و شباهت هایی در شرکت با مسئولیت محدود و سهامی خاص وجود دارد ؟

جهت روشن شدن مطلب، ضمن توضیح مختصری راجع به شرکت با مسئولیت محدود و سهامی خاص ، به بررسی تفاوت ها و شباهت های میان آنان می پردازیم.

شرکت سهامی خاص

شرکت سهامی خاص شرکتی می باشد که بر خلاف شرکت سهامی عام  تمام سرمایه ان منحصرا به وسیله موسسین تامین میشود و همچنین به دلیل داشتن شرکاء کمتر مانند شرکت های سهامی عام دارای تشریفات تاسیس طولانی نمی باشد.

در شرکت سهامی خاص مجمع عمومی وجود ندارد و همانگونه که اشاره شد تعداد شرکای آن کمتر از شرکت عام می باشد .در این نوع شرکت سهامی نیازی  به صدور و اعلامیه پذیره نویسی نیز نمی باشد.

از مهمترین خصوصیات شرکت سهامی خاص می توان بدین موارد اشاره نمود:

1- سرمایه شرکت به هنگام تاسیس نباید کمتر از یک میلیون ریال باشد

2- تعداد مدیران حداقل 3 نفر باشند

3- تعداد سهامداران 3 نفر باشند

4- در شرکت سهامی خاص اوراق قرضه قابل انتشار نیست

5- سهام شرکت قابل معامله در بازار بورس نمی باشد و نقل و انتقال سهام شرکت مشروط به موافقت مدیران یا مجامع عمومی صاحبان سهام است ضمنا این شرکت نمی تواند مبادرت به صدور اوراق قرضه نماید

6-در شرکت سهامی خاص مسئولیت هر یک از صاحبان سهام محدود به مبلغ اسمی سهام ان ها است تمام سرمایه ان باید به وسیله موسسین تامین گردد.

شرکت با مسئولیت محدود

شرکت با مسئولیت محدود ، شرکتی است که بین دو یا چند نفر برای امور تجاری تشکیل شده و هر یک از شرکاء بدون اینکه سرمایه به سهام یا قطعات سهام تقسیم شده باشد ، فقط تا میزان سرمایه خود در شرکت مسئول قروض و تعهدات شرکت.( ماده 94 ق.ت )

ویژگی های شرکت با مسئولیت محدود :

1- حداقل تعداد شرکا در شرکت با مسئولیت محدود دو نفر خواهد بود. ( م 94 ق. ت )

2- سعی شود در نام شرکت از نام شرکا استفاده نشود. اسم شریکی که در نام شرکت قید شود. حکم شریک ضامن در شرکت تضامنی را داشته و در بدو امر مسئول پرداخت کلیه قروض و تعهدات شرکت خواهد بود . ( م 95 ق. ت)

3- شرکت با مسئولیت محدود وقتی تشکیل می شود که تمام سرمایه نقدی و سهم الشرکه غیر نقدی نیز تقویم و تسلیم شده باشد و مدیر عامل اقرار به دریافت کلیه سرمایه نقدی سهم الشرکه غیر نقدی ، نماید و هر شرکت که بر خلاف این ماده تشکیل شود ، باطل و از درجه اعتبار ساقط است. ( م 96 ق. ت)

4- در شرکت نامه باید صراحتاَ قید شده باشد که سهم الشرکه غیر نقدی هر کدام به چه میزان تقویم شده است و هر شرکت که بر خلاف این ماده تشکیل شود ، باطل و از درجه اعتبار ساقط است. ( م 97 ق. ت)

5- کلیه شرکا نسبت به قیمتی که در حین تشکیل برای سهم الشرکه های غیر نقدی معین شده در مقابل اشخاص ثالث مسئولیت تضامنی دارند . ( م 98 ق. ت)

6- سهم الشرکه شرکا نمی تواند به شکل اوراق تجارتی قابل انتقال اعم از با اسم و بی اسم و غیره درآیند و سهم الشرکه را نمی توان منتقل به غیر نمود ، مگر با رضایت عده ای از شرکا که لااقل سه ربع سرمایه متعلق به آن ها بوده و اکثریت عددی نیز داشته باشند. ( م 102 ق. ت)

7- انتقال سهم الشرکه به موجب سند رسمی خواهد بود. ( م 103 ق. ت)

8- شرکت به وسیله یک یا چند نفر مدیر که به صورت موظف یا غیر موظف از بین شرکا یا از خارج برای مدت محدود یا نامحدود معین می شوند اداره می گردد. ( م 104 ق. ت)

9- مدیران شرکت کلیه اختیارات لازم را برای نمایندگی و اداره شرکت خواهند داشت ، مگر اینکه در اساسنامه غیر این ترتیب مقرر شده باشد. ( م 105 ق. ت )

10- تصمیمات راجع به شرکت باید به اکثریت لااقل نصف سرمایه اتخاذ شود و اگر در دفعه اول این اکثریت حاصل نشد ، باید تمام شرکاء مجدداَ دعوت شوند و در این صورت تصمیمات به اکثریت عددی شرکاء اتخاذ می شود. اگر چه اکثریت مزبور دارای نصف سرمایه نباشد ، اساسنامه شرکت می تواند ترتیب دیگری برای حد نصاب مجامع مقرر دارد . ( م 106 ق. ت)

11- هر یک از شرکاء به نسبت سهمی که در شرکت دارد ، در مجامع دارای رای خواهد بود. اساسنامه شرکت می تواند ترتیب دیگری مقرر نماید . ( م 107 ق. ت )

شباهت شرکت سهامی خاص و شرکت با مسئولیت محدود

1- در هر دو شرکت حداقل سرمایه یک میلیون ریال است.

2- افزایش سرمایه در شرکت سهامی خاص و شرکت با مسئولیت محدود اختیاری است.

3- حق رای در شرکت سهامی خاص به تعداد سهام در شرکت با مسئولیت محدود به نسبت سرمایه خواهد بود.

تفاوت شرکت سهامی خاص و شرکت با مسئولیت محدود

1- شرکت با مسوولیت محدود،برای امور تجارتی تشکیل می شود و موضوع آن نمی تواند امور غیرتجارتی باشد.ولی شرکت سهامی خاص می تواند موضوع خود را امور غیرتجارتی قرار دهد.

2- تشکیل شرکت با مسوولیت محدود با دو نفر شریک ممکن است لیکن برای تشکیل شرکت سهامی خاص،دست کم وجود سه نفر سهامدار لازم می باشد.

3- در شرکت سهامی خاص حداقل 35% سرمایه باید نقداَ در یکی از شعب بانک ها تودیع و گواهی مربوطه ارائه و 65% در تعهد سهامداران باشد. در شرکت با مسئولیت محدود با کل سرمایه تحویل مدیر عامل شرکت شده و مدیر عامل اقرار به دریافت نماید و ارائه گواهی بانکی دال بر انجام این امر ضرورت ندارد.

4- سرمایه در شرکت سهامی خاص به سهام تقسیم و مسئولیت صاحبان سهام محدود به مبلغ اسمی سهام آن ها است. سرمایه در شرکت با مسئولیت محدود به سهام یا قطعات سهام تقسیم نمی شود و شرکا فقط تا میزان سرمایه خود در شرکت، مسئول قروض و تعهدات می باشند.

5- در شرکت با مسوولیت محدود،سهم الشرکه نباید به شکل اوراق تجارتی درآید.ولی در شرکت سهامی خاص،سهام باید به شکل اوراق تجارتی متحدالشکل و چاپی باشد.

6- مدیران در شرکت سهامی خاص ااماَ بایستی سهامدار بوده یا تعداد سهام وثیقه مقرر در اساسنامه را تهیه و به صندوق شرکت بسپارند. مدیران در شرکت با مسئولیت محدود به صورت موظف یا غیرموظف که از بین شرکا یا از خارج انتخاب می شوند، انجام وظیفه خواهند نمود.

7- مدت مدیریت در شرکت سهامی خاص حداکثر دو سال می باشد که قابل تمدید است. در شرکت با مسئولیت محدود مدیران شرکت برای مدت نامحدود تنتخاب می شوند و همچنین مخیر خواهند بود که مدتی برای مدیران در اساسنامه مقرر دارند.

8- تقویم سهم الشرکه غیرنقدی در شرکت با مسئولیت محدود توسط شرکا صورت می گیرد. شرکا در این خصوص دارای مسئولیت می باشند. تقویم آورده غیرنقدی در شرکت سهامی خاص با کارشناس دادگستری خواهد بود.

9- حق رای در شرکت سهامی خاص به تعداد سهام و در شرکت با مسئولیت محدود به نسبت سرمایه خواهد بود.

10- تقسیم سود در شرکت سهامی خاص به نسبت تعداد سهام و در شرکت با مسئولیت محدود می توانند در اساسنامه ترتیب دیگری برای تقسیم سود مقرر دارند.

11- شرایط احراز حد نصاب در مجامع عمومی در شرکت سهامی خاص سهل تر و در شرکت با مسئولیت محدود با توجه به نوع شرکت مشکل تر است.

12- مجمع عمومی در شرکت سهامی خاص توسط هیات رئیسه ای مرکب از یک نفر رئیس و دو نفر ناظر و یک نفر منشی که از بین سهامداران انتخاب می شوند اداره می گردد. در شرکت با مسئولیت محدود اداره مجامع عمومی شرکت توسط هیات نظار خواهد بود که تعداد شرکای آن از 12 نفر بیشتر باشد.

13- در شرکت سهامی خاص و با مسئولیت محدود شرکت در افزایش سرمایه اختیاری است.

14- در شرکت با مسوولیت محدود،در صورتی که به واسطه ضررهای وارده، نصف سرمایه شرکت از بین برود ویکی از شرکاء از دادگاه تقاضای انحلال شرکت بنماید و دادگاه دلایل او را موجه بداند و سایر شرکاء حاضر نباشند سهمی را که در صورت انحلال شرکت،به او تعلق می گیرد،به وی پرداخته و او را از شرکت خارج کنند،حکم انحلال شرکت از طرف دادگاه صادر خواهد شد.در شرکت سهامی خاص، اگر بر اثر زیان های وارده حداقل نصف سرمایه شرکت از بین برود،هیات مدیره مکلف است بلافاصله مجمع عمومی فوق العاده شرکت را دعوت نماید تا موضوع انحلال یا بقای شرکت مورد شور و رای واقع شود.هر گاه مجمع مزبور رای به انحلال شرکت ندهد باید در همان جلسه و با رعایت مبلغ حداقل سرمایه شرکت سهامی خاص یعنی یک میلیون ریال،سرمایه شرکت را به مبلغ سرمایه موجود کاهش دهد.در صورتی که هیات مدیره مجمع عمومی فوق العاده را دعوت نکند یا مجمعی که دعوت می شود نتواند مطابق مقررات منعقد گردد،دادگاه به درخواست هر ذی نفع،حکم انحلال شرکت سهامی خاص را صادر خواهد کرد.

 

ماده لایحه اصلاح قسمتی از قانون تجارت مصوب 1347 بیان می دارد :

اساسنامه ای که به تصویب مجمع عمومی موسس رسیده به ضمیمه صورت جلسه ی مجمع اعلامیه ی قبولی مدیران و بازرسان جهت ثبت شرکت ها تسلیم خواهد شد.

چنانجه در مقالات پیشین درباره تشکیل شرکت سهامی عام گفته شد، شرکت سهامی عام پس از تشکیل مجمع عمومی موسس با رعایت مقررات و پس از احراز پذیره نویسی کلیه سهام شرکت و تادیه مبالغ و تصویب طرح اساسنامه شرکت و قبول سمت از طرف مدیران و بازرسان شرکت تشکیل شده محسوب می شود که به این ترتیب باید ادعا نمود که شخصیت حقوقی ایجاد شده است. این شخصیت حقوقی دارای خصایص و ویژگی هایی است که مهم ترین خصیصه آن این است که کوتاه مدت است به این معنا که در این وضعیت شخصیتی ایجاد شده که دارای جنبه تجاری است و باید این نوع شخصیت را از شخصیت حقوقی در قانون مدنی که منصرف به پاره ای از اموال هم می گردد مانند اموال متوفی مجزا نمود. این شخصیت میان شخصیت حقوقی در قانون مدنی و شخصیت حقوقی در قانون تجارت پس از ثبت است. این شخصیت حقوقی پیش از ثبت شرکت سهامی عام با انگیزه ثبت شرکت ایجاد شده در اداره ثبت شرکت ها است از این رو دارای اختیارات محدود است.

اما در عوض دارای مسئولیت نامحدود است چنانچه از زمان تشکیل شرکت سهامی ( بعد از امضاء صورتجلسه مجمع عمومی موسس) موسسین یا مدیران انتخاب شده پیش از ثبت شرکت اقداماتی تجاری و یا اقداماتی که موجب ورود ضرر به سهام داران گردد به صورت تضامنی مسئولیت دارند. اما پس از ثبت شخصیت حقوقی مدنی تبدیل به شخصیت حقوقی تجاری می گردد و مدیران دارای تمام اختیارات لازم در اداره شرکت و انجام معاملات تجاری می باشند.

پس ثبت شرکت سهامی عام با رعایت مقررات ماده لایحه اصلاح قسمتی از قانون تجارت شخصیت حقوقی با دائم و طولانی مدت ( مدت تعیین شده اساسنامه ) را جایگزین شخصیت حقوقی کوتاه مدت ( از زمان تشکیل شرکت تا زمان ثبت ) می نماید که در این صورت شرکت ثبت شده دارای اختیاراتی قانونی براساس مقررات شرکت سهامی عام می باشند و می توانند از مزایای شرکت سهامی عام برخوردار شوند. اعمال اینکه حقوق و مزایا توسط هیات مدیره ای است که در حال حاضر دارای اختیارات بیشتری نسبت به گذشته ( پیش از ثبت شرکت ) داشته اند.

نکته : در ماده قانون یاد شده هیچگونه اشاره ای به شخص یا اشخاصی که مکلف به تقدیم مدارک به اداره ثبت شرکت ها می باشد نشده است معمولاَ مراجعه به اداره مزبور و پیگیری کار ثبت شرکت با هیئت مدیره منتخبین مجمع عمومی موسسین و یا نمایندگان تعیین شده در مجمع یاد شدده برای این منظور است.

عدم اجازه ثبت شرکت و آثار آن

چنانچه در ماده 19 لایحه مذکور آمده است در صورتی که شرکت تا شش ماه از تاریخ تسلیم اظهارنامه مذکور در ماده 6 لایحه اصلاح قانون تجارت به ثبت نرسیده باشد به درخواست هر یک از موسسین یا پذیره نویسان مرجع ثبت شرکت ها که اظهارنامه به آن تسلیم شده است. گواهینامه ای حاکی از عدم ثبت شرکت صادر می نماید و گواهی صادره را به بانکی که تعهد سهام و تادیه وجوه در آن به عمل آمده است ارسال می دارد تا موسسین و پذیره نویسان به بانک مراجعه و تعهدنامه و وجوه پرداختی خود را مسترد دارند در این صورت هرگونه هزینه که برای تاسیس شرکت پرداخت یا تعهد شده باشد به عهده ی موسسین خواهد بود.

شرکت سهامی عام از زمان تشکیل و پیش از به ثبت رسیدن دارای حقوق و تعهداتی است که قانون آن را معین کرده است در نتیجه مدیران شرکت به محض انتخاب شدن و قبول سمت خود می توانند از اختیاراتی که قانون به آن ها اعطا کرده استفاده کنند زیرا وفق مواد 19 و 23 لایحه اصلاح قسمتی از قانون تجارت مصوب 1347 موسسین شرکت نسبت به کلیه اعمال و اقداماتی که به منظور تاسیس و به ثبت رسانیدن شرکت انجام می دهند مسئولیت تضامنی دارند. بنابراین موسسین می بایست رأساً برای جلوگیری از استمرار ضررهای وارده از حقی که در ماده 17 لایحه یاد شده فراهم گردیده استفاده نموده و با درخواست گواهینامه حاکی از عدم ثبت و پذیره نویسان می توانند با مراجعه به بانک مذکور تعهدنامه و وجوه پرداختی خود را مسترد دارند تا هزینه مازاد بر تاسیس شرکت گریبان گیر آن ها نگردد.

شرکت با مسئولیت محدود ، از متداول ترین شرکت های بازرگانی در کشور ما می باشد و عمدتاَ بین اعضای یک خانواده یا افراد فامیل و یا دوستان و آشنایان تشکیل می گردد. ماده 94 قانون تجارت ، شرکت با مسئولیت محدود را چنین معرفی می کند : ” شرکت با مسئولیت محدود شرکتی است که بین دو یا چند نفر برای امور تجارتی تشکیل می شود و هر یک از شرکا بدون این که سرمایه به سهام یا قطعات سهام تقسیم شده باشد، فقط تا میزان سرمایه خود در شرکت مسئول قروض و تعهدات شرکت است.

خصایص شرکت با مسئولیت محدود

شرکت با مسئولیت محدود شرکتی موضوعاَ تجاری است و به عبارت دیگر، موضوع فعالیت آن نمی تواند چیزی جز امور تجاری باشد ( ماده 94 ق. ت ) . از این نظر، شرکت با مسئولیت محدود با شرکت سهامی متفاوت است ؛ چه شرکت سهامی می تواند برای امور تجاری تشکیل شود و به اصطلاح یک شرکت شکلاَ تجاری است . ( ماده 2 لایحه قانونی 1347)

شخصیت حقوقی شرکت

شرکت با مسئولیت محدود یک شرکت موضوعاَ تجاری است ؛ با این توضیح که فقط می تواند برای امور تجاری تشکیل شود. تشکیل این نوع شرکت ، برخلاف شرکت سهامی ، نیاز به تشریفات پیچیده ای ندارد ، بلکه کافی است دو نفر شریک وجود داشته باشند و سرمایه نقدی و غیرنقدی خود را روی هم جمع کرده، تسلیم کنند تا شرکت تشکیل شود.

در اسم شرکت ، باید عبارت با مسئولیت محدود قید شود. تا کسانی که با شرکت معامله می کنند، متوجه این موضوع باشند که با شرکتی معامله می کنند که مسئولیتش محدود به سرمایه اش است. ( ماده 95 قانون تجارت ) .

یادآوری می شود که :

– حداقل سرمایه جهت ثبت یک شرکت با مسئولیت محدود یک ریال می باشد.

– داشتن بازرس برای شرکت های با مسئولیت محدود اجبار نمی باشد اما شرکت می تواند بازرس داشته باشد.

– دوره انتخاب مدیران و مدیر عامل بدون محدودیت می باشد . در صورت داشتن بازرسین دوره انتخاب آن ها حداکثر یک سال می باشد.

امتیازات و معایب شرکت با مسئولیت محدود

شرکت با مسئولیت محدود این امتیاز عمده را برای شرکا دارد که مسئولیت آن ها را در عملیات شرکت محدود به آورده آن ها در شرکت می کند. در حقوق ایران ، یک امتیاز عمده دیگر نیز برای شریک در این نوع شرکت وجود دارد و آن این است که در صورت ورشکسته شدن شرکت ، ااماَ خود شریک ورشکسته اعلام نمی شود، امری که در مورد شرکت های دیگر تجاری صدق می کند. علاوه بر این ، تشکیل شرکت با مسئولیت محدود بسیار ساده تر از تشکیل شرکت سهامی و حتی شرکت سهامی خاص است و کافی است که دو نفر شریک وجود داشته باشند تا شرکت، با جمع شرایط دیگر ، تشکیل شود. اداره کردن شرکت با مسئولیت محدود نیز آسان تر است و معمولاَ توسط یک یا دو مدیر انجام می شود؛ در حالی که شرکت سهامی لااقل باید یک هیئت مدیره سه نفره داشته باشد. در شرکت با مسئولیت محدود ، نهاد کنترل کننده وجود ندارد، مگر آنکه تعداد شرکا از دوازده نفر بیشتر باشد که در این صورت، تشکیل یک هیئت نظار ضروری است ( ماده 109 ق. ت ).

جز در موردی که شرکت با مسئولیت محدود دارای هیئت نظار است، مجمع عمومی هم در شرکت وجود ندارد و شرکا به طور انفرادی مورد م قرار می گیرند. سرانجام اینکه تشکیل شرکت با مسئولیت محدود ، علی الاصول با مبلغ کمی سرمایه هم میسر است ؛ در حالی که در شرکت های سهامی خاص و عام ، به ترتیب حداقل یک میلیون و 5 میلیون ریال سرمایه لازم است تا شرکت بتواند به وجود بیاید.

مجموعه امتیازات مذکور موجب موفقیت این شکل از شرکت در دنیای معاملات است. اما قابل ذکر است این شکل شرکت فقط دارای امتیاز نیست، بلکه به ویژه برای اشخاص ثالثی که با آن معاملاتی انجام می دهند خطرهایی در بر دارد که نمی توان آن ها را نادیده گرفت ، از جمله اینکه هرگاه شرکت ورشکسته شود، طلبکاران نمی توانند به خود شرکا مراجعه کنند. این امر ممکن است مورد سوء استفاده کسانی قرار گیرد که قصد ی دارند، به این معنا که این افراد می توانند با تشکیل یک شرکت با مسئولیت محدود ، خود را از ورشکستگی و عواقب آن برهانند و از پرداخت طلب های طلبکاران از دارایی شخصی خود معاف شوند.

در عمل، بانک ها و سایر کسانی که اعتباری در اختیار شرکت قرار می دهند، از مدیر شرکت می خواهند پرداخت دین شرکت را شخصاَ تضمین کند و به عبارت دیگر، شخصاَ ضامن پرداخت دیون شرکت شود. این امر عملاَ از شرکت با مسئولیت محدود یک شرکت مختلط غیرسهامی می سازد که در آن یکی از شرکا ( مدیر ) مسئولیت تضامنی و شخصی خواهد داشت. با این کیفیت ، هدفی که قانون گذار دنبال می کرد تا شرکت با مسئولیت محدود جایگزین شرکت های مختلط غیرسهامی شود و موسسات کوچک و متوسط در قالب این شرکت تاسیس شوند، حاصل نخواهند شد.

برای رفع این اشکالات و به عبارت دیگر، برای آنکه شکل شرکت با مسئولیت محدود مورد استفاده قرار گیرد- بدون آنکه وسیله تقلب شود – قانون گذار نکات چندی را مطرح نظر قرار داده است :

اول اینکه برای کسانی که انتخاب شرکت با مسئولیت محدود را وسیله ای برای رسیدن به اهداف متقلبانه قرار می دهند، مجازات خاص کیفری مقرر کرده است. به موجب ماده 115 ، اشخاص ذیل محسوب می شوند :

الف. موسسین و مدیرانی که برخلاف واقع پرداخت تمام سهم الشرکه نقدی و تقویم و تسلیم سهم الشرکه غیرنقدی را در اوراق و اسنادی که برای ثبت شرکت ها بدهند اظهار کرده باشند.

ب. کسانی که به وسیله متقلبانه سهم الشرکه غیرنقدی را بیش از قیمت واقعی آن تقدیم کرده باشند.

ج. مدیرانی که با نبودن صورت دارایی یا به استناد صورت دارایی مزور منافع موهومی را بین شرکا تقسیم کنند. ( ماده 115 لایحه اصلاحی ….)

دوم اینکه تشکیل سرمایه احتیاطی ( ذخیره احتیاطی) را در این نوع شرکت ضروری دانسته است ( ماده 113 ق. ت ) ، این سرمایه احتیاطی اجازه می دهد که در صورت وم، بدهی های شرکت از آن پرداخت شود.

سوم اینکه هر گاه ارزش ضررهای وارد به شرکت نصف سرمایه آن باشد ، هر یک از شرکا می تواند تحت شرایط مندرج در بند ج” ماده 114 قانون تجارت ، انحلال شرکت را بخواهد.

مع ذلک ، این اقدامات کفایت نمی کند و به نظر دکتر اسکینی در کتاب حقوق تجارت شرکت های تجاری، برای جلوگیری از تقلبات احتمالی نیاز به وضع قواعد جدید می باشد.

شرکت با مسئولیت محدود در موارد ذیل منحل می شود :

1. وقتی که هدف یا موضوع شرکت انجام شده یا انجام آن غیرممکن گردد.

2. وقتی که مدت شرکت منقضی شده باشد.

3. در صورتی که شرکت ورشکست شود.

4. در صورتی که عده ای از شرکا که سهم الشرکه آنان بیش از نصف سرمایه شرکت باشد تصمیم به انحلال آن بگیرند.

5. در مورد فوت یکی از شرکا، در صورتی که به موجب اساسنامه این امر پیش بینی شده باشد.

چنانچه قصد دارید شرکت خود را به ثبت برسانید، در اسرع وقت با همکاران ما در ثبت شرکت نیک  » تماس حاصل فرمایید. مشاوران مجرب ما در این مرکز ، کلیه ی امور ثبتی و اداری شما را در کوتاه ترین زمان ممکن به انجام خواهند رساند.

 

شهروندی یا تابعیت مفهومی است ی – حقوقی که به اعتبار ارتباط آن با اعمال حاکمیت، در مقایسه با مفهوم اقامتگاه ، بیشتر مورد توجه دولت ها است. به عنوان قاعده، هر شخص اعم از حقیقی و حقوقی بایستی دارای تابعیت کشوری باشد.

اگر شخص حقوقی تابعیت ایران را داشته باشد، این امر آثار حقوقی – ی چندی را با خود به همراه دارد. زیرا که شهروندان ایران و از جمله اشخاص حقوقی، از امتیازات خاصی بهره مند هستند و در عین حال تعهداتی را در برابر دولت و جامعه بر دوش دارند. در مقابل، اتباع خارجی تابع محدودیت هایی هستند. از جمله : محدودیت تملک اموال غیر منقول، سپردن تامین مناسب جهت اقامه دعوی علیه شهروندان ایرانی، احتمال انسداد حساب و یا حتی مصادره اموال آنان تحت شرایط خاص مانند جنگ .

درباره چگونگی تعیین تابعیت شخص حقوقی، همانند اقامتگاه نظریات و دیدگاه های متفاوتی به این شرح اقامه گردیده است :

الف) تابعیت شخص حقوقی تابع اراده اعضای آن است : از جمله مبنای این نظریه مفاد ماده 110 قانون تجارت است که به موجب آن ” شرکا نمی توانند تابعیت شرکت را تغییر دهند مگر به اتفاق آرا” . ایراد مهم و اساسی که به دیدگاه مزبور می توان متوجه ساخت، بی توجهی به این واقعیت است که افراد عضو شخصیت حقوقی، در وهله اول منافع فردی و گروهی خود را مورد لحاظ قرار می دهند و به مصالح ملی و عمومی توجه ندارند. در حالی که امر تابعیت، موضوعی مربوط به حاکمیت ملی است و نمی توان آن را به سلیقه و خواست افراد واگذاشت. چرا که افراد ممکن است به منظور حفظ منافع خود و فرار از مقررات کشوری تابعیت شخص حقوقی را تغییر دهند.

ضمناَ ، ماده 110 مرقوم که در شرایط خاص زمانی وضع شده و تنها به یک شرکت معین تجاری مربوط است، نیز نمی تواند به عنوان معیار جامع پذیرفته شود.

ب) تابعیت شخص حقوقی، تابعیت کشور محل تاسیس است : بر اساس این دیدگاه، شخص حقوقی در هر کشوری که تاسیس شود تابعیت آن کشور را دارا خواهد بود. در ارتباط با این نظر دو اشکال مطرح می گردد : اول اینکه ، موسسین شخصیت حقوقی ممکن است به منظور بهره برداری شرکت را در کشوری تشکیل و مرکز اصلی آن را در کشور دیگر قرار دهند و یا بعداَ مرکز شخص حقوقی را منتقل نمایند. این امر در صورتی که کشور محل مرکز اصلی شخص حقوقی، شخص مورد نظر را تبعه خود بداند، می تواند مشکل تابعیت مضاعف را در پی داشته باشد. دومین اشکال هنگامی پدید می آید که در کشورهای گوناگون، مراحل تاسیس شخصیت حقوقی متفاوت باشد. مثلاَ در یک کشور ممکن است به محض امضای اساسنامه و در کشور دیگری با ثبت آن شخصیت حقوقی موجودیت یابد.

ج) تابعیت شخص حقوقی به تابعیت اعضای آن بستگی دارد : همان گونه که گفته شد، تابعیت عنصری بیشتر ی بوده و مرتبط نمودن آن با عوانل متغیر و یا مبتنی بر اراده افراد چندان بی خطر نیست. مهم ترین ایراد وترد بر این نظریه آن است که سرمایه و یا سهام افراد در شخصیت حقوقی دست به دست شده و به همین جهت تابعیت شخصیت حقوقی نیز گاه به گاه تغییر می یابد. به علاوه، مشکل دیگری که رودرروی این معیار خودنمایی می نماید آن است که آیا اکثریت عددی اعضا باید ملاک تشخیص تابعیت شخصیت حقوقی قرار گیرد، یا اکثریت سرمایه ای آنان بایستی به عنوان معیار پذیرفته گردد ؟ حال اگر اکثریت اعضا تابعیت کشور واحدی را دارا نباشند، تابعیت شخص حقوقی چگونه تعیین می گردد ؟ مسئله ای که راه حلی برای آن متصور نیست.

د) تعیین تابعیت شخص حقوقی بر اساس مرکز عملیات : این نظریه با همان مشکلاتی برخورد می نماید که تعیین اقامتگاه شخص حقوقی بر پایه مرکز عملیات با آن رو به روست.

ه) تابعیت شخص حقوقی، تابعی از اقامتگاه آن است . معیار دیگری که به منظور تعیین تابعیت اشخاص حقوقی می تواند مورد پذیرش قرار گیرد، عنصر اقامتگاه است. بر مبنای این ملاک، هر محلی که اقامتگاه شخص حقوقی در آن جا واقع باشد، تابعیت همان محل بر شخص مزبور تحمیل می گردد. قانون گذار ایرانی در ماده 591 قانون تجارت این دیدگاه را به عنوان قاعده مورد پذیرش قرار داده است. به موجب این ماده :

” اشخاص حقوقی تابعیت مملکتی را دارند که اقامتگاه آن ها در آن مملکت است .

همان گونه که خواهیم دید این ملاک، با آنکه در نگاه اول با معیار مذکور در ماده یک قانون ثبت شرکت ها مصوب 1311 که ناظر بر شرکت های ایرانی است، سازگاری ندارد ، ملاکی جامع و پاسخگگوی بسیاری از مشکلات است.

و) معیار دوگانه قانون ثبت شرکت ها : با ملاحظه نظریات متعارض ارائه شده به شرح بالا، حقوق تجارت ایران به منظور حل مشکلات و پاسخگویی به ایرادات فوق، معیاری متضمن دو شرط زل مورد پذیرش قرار داده است. حسب اشعار ماده یک قانون ثبت شرکت ها مصوب سال 1310 :

” هر شرکتی که در ایران تشکیل و مرکز اصلی آن در ایران باشد، ایرانی است .

مقایسه معیار مذکور در این ماده با ماده 591 قانون تجارت نشان می دهد که قانون گذار عمداَ و با قصد خاصی در مورد شرکت های ایرانی، علاوه بر اقامتگاه ( مرکز اصلی ) ، محل تاسیس را نیز شرط دانسته است. به دیگر سخن ، هر شخص حقوقی که اقامتگاه آن ایران باشد ایرانی است، مگر آنکه این شخص حقوقی از نوع تجاری باشد که در این صورت برای ایرانی تلقی شدن بایستی در ایران هم تاسیس شده باشد. همچنین در مورد اشخاص حقوقی خارجی صرف نظر از آنکه تجاری یا غیرتجاری باشند، معیار تشخیص تابعیت چنین اشخاصی، کشور اقامتگاه آن هاست. در نتیجه و ناگزیر ماده یک قانون ثبت شرکت ها را بایستی صرفاَ به شرکت های تجاری ایرانی اعمال نمود. این امر برخلاف مصلحتی است که بر اساس آن دولت ها حتی الامکان بایستی از بسته نمودن گستره چتر شهروندی خود نسبت به اشخاص خواه حقیقی یا حقوقی بپرهیزند.

با دو ملاک مذکور در قانون ثبت شرکت ها مصوب 1310، صرف نظر از اینکه اعضای شخص حقوقی تابعیت چه کشوری را دارند، شخص حقوقی تبعه ایران به حساب می آید. معذلک بر این اصل محدودیتی وارد شده است که مربوط به بانک ها و موسسات مالی است. به موجب تبصره یک ماده 4 قانون بانکداری مصوب 1324 و قانون لایحه بانکی کشور مصوب 1339، بانک هایی که در ایران تاسیس و بیش از 40% سهام آن ها متعلق به خارجیان است و نیز طبق ماده 2 آیین نامه وزیران مصوب 1316 موسساتی که بیش از 20% از سرمایه آنان به بیگانگان تعلق دارد باید ضمانتامه ای به امضای یکی از بانک های مقیم ایران که مورد قبول دولت ایران باشد به مبلغ یک میلیون ریال بسپارند.

اعمال ماده 591 قانون تجارت و ماده یک قانون ثبت شرکت ها خلا  تعیین تابعیت اشخاص حقوقی که در کشور دیگری تاسیس شده ولی در قامرو ایران اقامت دارند را بدون راه حل گذاشته است، و در نتیجه برای رفع این مشکل، قضات باید به قواعد حل تعارض توسل جویند.

 

• شرکت تعاونی تهیه و توزیع

اشخاصی که جواز کسب از اتحادیه صنفی دارند و شغل آن ها تهیه کالا به منظور توزیع آن بین مشتریان و خریداران باشد با تجمع دراین گونه شرکت ها می توانند شرکت تعاونی مورد نظر خود را به وجود آورند.

• موضوعات شرکت تعاونی تهیه و توزیع می تواند موارد زیر باشد :

1- تهیه کالا به منظور توزیع آن بین اعضاء

2- تهیه وسایل و تدارک انواع خدمات وابسته کسب و یا شغل و ایجاد انبار و وسایل حمل و نقل

3- تهیه مواد اولیه مورد نیاز. (برای آن دسته از شرکت های تهیه و توزیع که کالاهای خریداری شده را تبدیل و بعد از انجام عملیاتی به مشتریان و خریداران به فروش می رسانند)

* بدیهی است موارد فوق جنبه انحصاری ندارد و با توجه به نیاز اعضای هر صنف در شرکت تعاونی قابل توسعه و درج در اساسنامه است.

• شرایط عضویت در شرکت تعاونی تهیه و توزیع به شرح ذیل می باشد :

1- دارنده جواز کسب از اتحادیه باشند

2- مستقیما مباشر واحد کسبی خود باشند

3- کسب و شغل دارنده جواز باید در ارتباط با خرید و فروش و تهیه کالا و توزیع آن بین خریداران و مشتریان باشد؛ مانند فروشندگان کیف و کفش، خواربارفروشان، مرغ فروشان، اغذیه فروشان و نظایر آنها.

* اعضای این گونه صنوف می توانند با تشکیل شرکت تعاونی مورد نظر خود و با پرداخت بهای یک سهم و به شرط مکفی بودن تجهیزات و امکانات به عضویت تعاونی درآیند.

• شرکت تعاونی صاحبان مشاغل آزاد

ماده 94 قانون شرکت های تعاونی، شرکت تعاونی صاحبان مشاغل آزاد را هم ردیف شرکت تعاونی تهیه و توزیع قرار داده و اهداف و مقاصد این نوع شرکت را همان اهداف و مقاصد شرکت های تعاونی تهیه و توزیع ذکر کرده است.

• صاحبان شغل آزاد چه کسانی هستند؟

مطابق بند 9 ماده 1 قانون شرکت های تعاونی صاحبان مشاغل آزاد کسانی هستند که بدون وسایل و یا با وسایل لازم، خدمت یا خدماتی را عرضه می دارند و بدین وسیله کسب درآمد می کنند. البته تعریفی که قانونگذار ازمشاغل آزاد» به دست می دهد کاملا مشخص نیست و نمی توان دقیقاً صاحبان مشاغل آزاد را تعیین نمود. صاحبان مشاغل اگر دارای محل کسب باشند و از اتحادیه صنفی مربوطه موفق به دریافت جواز کسب شوند شغل و پیشه ی » آنها مشخص و معین است از طرف دیگر وفق ماده 1 قانون نظام صنفی صاحب شغل آزاد فرد صنفی شناخته شده است. سرانجام وما صاحب شغل آزاد، طبق ذیل همان ماده، بایستی وسیله کسبی برای خود فراهم سازد. بنابراین، چنین استنباط می شود که چنانچه شخصی مبادرت به شغلی کند که دارای محل کسب ثابتی هم نباشد در ردیف صاحب شغل آزاد فردی صنفی شناخته شده است؛ مانند باربرها و بزازان دوره گرد و غیره. سوالی که مطرح می شود که چه شخص یا مرجعی می تواند و حق دارد بر شغل این گونه اشخاص برای تشکیل شرکت تعاونی صحه بگذارد و آن را تایید کند؟

جواب این است که ظاهراً در درجه اول مراجع دولتی، مراجع مالیاتی و شهرداری و در صورت عدم تأیید یا عدم توانایی آنها در تشخیص اینگونه اشخاص و سوابق کاری آنها باید برای تشکیل شرکت تعاونی به استشهادیه ساکنان حوزه عمل این گونه داوطلبان و کسب نظر از معتمدان و معتبران محله یا منطقه یا حوزه عمل شرکت اکتفا نمود.

• شرکت تعاونی صنایع کوچک و (صنعت)

صاحبان صنایع کوچک یا گروه صنعت، مانند تولید کنندگان صابون و یا چرم و شیشه و امثال آنها، که از وزارت صنایع و یا هرمرجع قانونی دیگر دارای پروانه تولید اند، می توانند با تشکیل و تأسیس شرکت تعاونی جهت تهیه مواد اولیه وغیره با یکد یگر همکاری کنند؛ بر این اساس ماده 93 قانون شرکت های تعاونی مقرر می دارد: شرکت تعاونی صنایع کوچک با عضویت صاحبان صنایع یک گروه از صنعت برای تمام یا قسمتی از مقاصد زیر تشکیل می شود :

1. تهیه مواد اولیه مورد نیاز

2. ایجاد آزمایشگاه مواد اولیه یا محصولات ساخته شده

3. تولید وسایل و ابزار مورد احتیاج مشتررک اعضاء

4. ایجاد گروه های تعمیراتی و نگاهداری

5. تحقیق و برنامه ریزی های مشترک

6. تهیه وسایل توزیع و انجام خدمات بازاریابی.

البته مقاصد و موضوعات فوق جنبه حصری ندارد و اعضاء با توجه به نیازهای شغلی و صنفی خود می توانند موارد دیگری را نیز در اساسنامه قید کنند از قبیل سرمایه گذاری در مؤسسات تولیدی با اعطای وام به اعضاء جهت رفع نیازمندی های حرفه ای آنان.

• فرق بین شرکت های تعاونی صنایع کوچک و شرکت های تعاونی صاحبان حرفه ها و صنایع دستی

فرق عمده ای که در بین این دو شرکت وجود دارد این است که در شرکت های نوع اول صاحبان صنعت (کوچک) که دارای پروانه تولید، صادره توسط وزارت دارایی و یا صنایع استان و یا وزارت صنایع هستند می توانند به عضویت تعاونی درآیند، در حالی که شرکت های تعاونی نوع دوم صاحبان حرفه ها که دارای جواز کسب از اتحادیه مربوطه اند و مالک محل کسب خود می باشند و واجد شرایط برای عضویت در شرکت تعاونی هستند می توانند در این نوع شرکت عضویت پیدا کنند.